Esther schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 23:07:


Klopt.


Nogmaals, verwilderde dieren zijn eens gehouden dieren die zichzelf weer "in het wild" redden. In het engels wordt het "feral" genoemd.


Het meest bijzondere hieraan is dat bij verwildering dat gereduceerde brein zich niet herstelt.

jan seykens schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 23:12:


Maakt niets uit Jan.


Bij paarden is het verlies niet zo groot als bij sommige andere soorten maar overstijgt (hangt een beetje van het onderzoek af waar je vanuit gaat) nog altijd met gemak 10% en is daarmee hoogsignificant.
Omdat er al eeuwen geen echt wilde paarden meer bestaan is de vergelijking gemaakt met archeologisch materiaal. Er kan aan de schedel vastgesteld worden hoe of wat.

Esther schreef op vrijdag 22 augustus 2008, 23:23:


Neeeeeeee Esther.
Verschijnsel treedt zeer snel op. Binnen 1 generatie.
Dáárom is het zo een groot probleem bij soortbescherming.

Nick Altena schreef op zaterdag 23 augustus 2008, 3:34:


Nee Nick. Maar da's iets dat ik dan toevallig ook nog weet. Het gaat me te ver een complete litlijst hier te geven waar toch niemand iets mee doet. Via de litlijsten op de links die ik gegeven heb kun je er een massa over te weten komen als het je interesseert.

Esther schreef op zaterdag 23 augustus 2008, 12:17:


Er is beduidend meer onderzoek geweest dan deze 2 abstr.
Pffffffffffffffff......


Je snapt er niks van

Nog een keer dan:
- Binnen een generatie treedt het verlies op.
- Nog niet in een paar honderd jaar (onderzocht aan dieren waarvan men weet dat hoe lang geleden ongeveer die zijn uitgezet/verlaten/ontsnapt) herstelt het verlies zich. Wel een beetje maar lang niet helemaal.

Weet je wat? Lees "Het Edelgedierte" van Midas Dekkers maar eens. Daar staat dit ook in (hfst 3: Het verdommingsproces), naast een massa andere geinige dingen.

Esther schreef op zaterdag 23 augustus 2008, 13:00:


Laat maar.
Heb allang spijt dat ik er over begonnen ben.

Aafke schreef op zaterdag 23 augustus 2008, 14:23:


Gefeliciteerd.
Ook voor de organisatie/jury/etc omdat je bitloos mocht meedoen.
Maar vooral gefeliciteerd voor JOU voor wat je daar hebt laten zien en wat blijkbaar in de smaak viel (ik kijk ook liever naar jouw filmpje dan naar Anky ).

Coralie schreef op zaterdag 23 augustus 2008, 13:59:


Ja en nee.
Algemeen gedragsmatig wel denk ik.
Echt wilde paarden bestaan sowieso allang niet meer, maar als je honden met wolven vergelijkt valt vooral de paedomorphose (ook een domesticatie-kenmerk!) bij honden op. Een vergelijking wil immers niet perse leiden tot overeenkomst! Een volwassen hond is op zichzelf daarom al gedragsmatig iets heel anders dan een volwassen wolf. Dus de vraag wordt dan: wil je overeenkomsten of verschillen vergelijken?
Sociaal gezien echter, met name naar mensen toe, maar ook naar alle andere leden van de multispecies-huishouding gaan vergelijkingen mank omdat dubbelsocialisatie (waar het over omgang tussen verschillende soorten gaat) principieel iets anders is dan onderlinge omgang binnen een soort. Daarom kun je ook nooit of te nimmer spreken over dominantie maar slechts van aggressie, zoals ik al zovaak naar voren gebracht heb.


= de perfecte manier om vooral de wilde genotype te vervuilen.


Nooit gedomesticeerde Przes bestaan ook al pakembeet een eeuw niet meer.
Uitgestorven. De laatsten zijn destijds naar dierentuinen gedeporteerd.


Hehe, eindelijk :)* bij iemand

Volgens Midas Dekkers vormen mensen de enige uitzondering. Het komt niet vaak voor omdat hij als regel zijn litteratuuronderzoek grondig doet, maar deze keer ben ik het niet zonder meer met hem eens.
De relatieve breingrootte van vroege hominiden zoals Neanderthaler was inderdaad groter dan de huidige.


Tja...
Een bosjesman kan altijd nog leren ICTer te worden.
Een ICT yup kan niet leren als bosjesman te leven.

Nu weet ik net niet of de relatieve breingrootte van bosjesmannen al eens is vergeken met die van intelligent geachte postuniversitaire cityslickers

Uiteraard gaat dit niet over intelligentie alleen. Een brein heeft zo enorm veel meer functies. Daarnaast valt nog te bezien hoeveel overlevingswaarde intelligentie in werkelijkheid heeft (kakkerlakken behoren tot de meest succesvolle diergroepen op aarde, zonder veel intelligentie).

Het interessante aan het hele verhaal vind ik dat breinen wel degelijk flexibel blijken te zijn, maar dat die flexibiliteit verre van random is! Het bijzondere, en waarom ik de breinvermindering als domesticatiekenmerk heb aangehaald, is dat dit niet genetisch veroorzaakt hoeft te worden maar wél (genetisch?) doorgegeven wordt!
Ik zou erg graag willen weten in hoeverre een paardebrein flexibel is.

Peter Donck schreef op zaterdag 23 augustus 2008, 15:33:


Mooie variant op de bosjesman versus cityslicker!


We hebben het over een domesticatiekenmerk, maar feitelijk gaat het om een effect van "gehouden worden". Als onderscheidend voorbeeld: het laatste wat soortbeschermingsprogramma's (GALGJE ) beogen is domesticatie! Toch leiden die onder dit effect.

Nou... mensen hebben elkaar anders wel in grote getale "gehouden". Dat heette "slaven". De uitvinding van "slaven" zou wel eens veel ouder kunnen zijn dan die van het wiel en nmm een vermindering van breingrootte in belangrijke mate mede kunnen verklaren, naast andere mogelijke verklaringen als "zelfdomesticatie" in de zin van een beschermde omgeving creëren. Ik heb dit niet eerder naar voren willen brengen omdat ik de belangrijkste bron van onderzoek in deze richtingen (FBI) verre van onbesproken acht (uitkomsten zijn o.a. gebruikt in USA i.v.m. het "negerprobleem". Vervolgens kom je idd heel gemakkelijk in uiterst fascistoïde en discriminerende kringen terecht).

Peet schreef op zaterdag 23 augustus 2008, 17:56:


Basis van het probleem lijkt mij dat de nederlandse paarden vrijwel allemaal veel en veels te dik zijn. Moddervette ballen op stokkies.
Die mogen dan niet te snel afvallen en al zeker niet via dieet, op straffe van hyperlipaemie.
Voorkom dat probleem en je hebt ook geen kopzorg vanwege een veulen.

Coralie schreef op zaterdag 23 augustus 2008, 20:49:


Hmja... het is een effect dat dieren minder snel, of in sommige kenmerken helemaal niet, volwassen worden.