van lennep schreef op woensdag 3 september 2008, 13:47:
> In de bak.
>
>> Ook wat bij je hebben wat hij erg lekker vindt / oefenen
> En dat vind ik ook best moeilijk , want je hebt al gezegt dat
> hij het krijgt , maar dan reageert hij eigenlijk met iets
> waardoor je zoiets hebt van , nou nu heb je het niet verdient!
> Maar je moet het toch geven ...
En wanneer je nu eerst een draadje tussen jullie beide spant zodat hij niet bij je kan komen, laat staan omver duwen.
Elke hap negeer je, door ijskoud stil te blijven staan op veilige afstand. Elk subtiel afwenden van het hoofd is 'yes' + beloning.
Daarna houdt je hem iets lekkers voor, zegt nee... bij elke subtiele afwending van z'n hoofd 'yes' + belonen uit andere hand.
Nancy was in het begin ook een lomperik (niet zo erg als die van jou maar toch) Ze liep voor je uit, je omver en had je wat lekkers dan was dat bij voorbaat al voor haar dacht ze. Was ook best happerig naar voedsel. Tijdens het hooi eten heeft ze één van m'n dochters eens gebeten, zo chagarijnig. Eén van de vorige eigenaren zei later ook dat ze een chagarijnige merrie was vooral tijdens het eten. Op dit moment is ze daarin niet meer te herkennen, totaal omgedraaid en bijna een knuffelpaardje geworden... ook wanneer ze eet.
>> Goh wat kan er verschil in het ene paard zitten en het andere,
>> helemaal als hij al een historie heeft, van ondertussen "lomp"
>> zijn geworden.
>> Flijtig te werk gaan en maak het leuk.
Ja snelheid, heb gemerkt dat het op sommige momenten niet snel genoeg kan zijn bijna.
Overigens Anita.... heb je vanmorgen weer gespot, al wandelende met Zalitha en je hond. Tuuttuut... dat was ik.
>> zijn!
>
> Dat lukt ook wel , maar niet zonder dat ik hem pijn doe , door
> getrek aan het touwhalster.
Ja, dat is lastig.. Nancy doet dit ook nog steeds, maar gaat steeds beter. Maar of het ooit over gaat, ik weet het niet...
Warboel
