stumperd schreef op donderdag 4 september 2008, 21:31:
> Wil schreef op woensdag 3 september 2008, 0:47:
>
>> clarissa ruijgrok schreef op woensdag 3 september 2008, 0:41:

> Net zoals met andere sporten zoals bowlen heb je mensen die
> iets willen leren of veranderen maar ook altijd figuren die
> stug bij hun eigen ding blijven.
> Ja allerhande mensen.
Beetje op inhakend:
Vanmiddag een hele middag Dolce Far Niente, geen zin om ook maar iets te moeten.
Shiny aan een lang leidtouw geknoopt en samen 2 uur door een groene Nederlands-Vlaamse grensjungle gesloft.
Hij liep voor- dan weer achter me- te snacken van allerlei soorten gras, brandnetels, pispotjes en riet. Lange paardenbloemenbladeren eigenlijk niet. Gewoon zijn eigen weg laten kiezen en dan proberen te bedenken waarom juist die kant op, of juist niet.
Mijn paard blijkt gek op riet, liever riet dan een jonge opgeschoten wilg, eerst de bruine pluimen en dan de dunne takkken met de lange bladeren, van de dikke takken blad voor blad aftrekkend, maar mais staan latend, want wat de boer niet kent dat freet ie niet. Maar toch letterlijk een geweldig eetkunstenaar , de vroeg afgevallen populieren bladeren zorgvuldig buiten zijn mond houdend, door zolang op het lange gras te kauwen dat ze hun grip verloren en een tweede, laatste landing maakten.
Duidelijk in zijn voorliefde voor de open ruimte, zoveel mogelijk uit de buurt van de bosrand of de hoge mais en onverwachte wendingen. Zomaar 20 meter verder gaan zonder een hap, dan een vierkante meter kaalvretend. Waarom? is het daar lekkerder? Ik zie geen verschil, overal hetzelfde gras, riet, winde en brandnetels, hij zal het wel weten.....
Piet
Training is a mechanical skill