van lennep schreef op donderdag 4 september 2008, 9:47:
>
> Ik denk dat ik het begrijp , bedankt voor de vertaling! [sorry
> Egon]
> Ik ken 2 methodes waarvan ik er eigenlijk nog maar een ten
> volle wil benutten... die van het positieve bekrachtigen oa dmv
> van Clickeren.
> De andere methode is de methode waar ik en de eigenaar nou
> juist van af willen , [snap niet dat het nog niet gewist is in
> mijn systeem , ben erg hardleers blijkbaar]
>
> Gr Esther
Ik doe niet aan methoden. "Clicker" is een reatief simpel onderdeeltje van wat kan met operant conditioneren. That's all.
Ik ken jou noch je paard in levende lijve.
Vanuit wat je hier allemaal schrijft zou ik het als volgt aanpakken:
(ben me er tevoren al bewust van dat het nogal dwars op ideeën van anderen hier ligt, m.n. als het om grazen gaat)
Ik zou proberen als eerste stap voor elkaar te krijgen dat dit paard me ziet staan, dat het interesse voor me heeft, m.a.w. dat mijn er zijn op zich blijkbaar al genoegen op roept.
Mooie zin, maar geen praktijk he?
In praktijk zou ik beginnen met niets DOEN met dit paard, maar met dingen SAMEN doen. De kunst is dan "dingen" te bedenken die paard leuk en fijn vindt.
Eén weet je: GRAZEN!
Zoals het op mij over komt kun je dat dus bij uitstek gebruiken als bekrachtiging, er stonden ooit eens prachtige filmpjes over "the lawn of reinforcement" online maar die kan ik nergens meer vinden helaas.
Je zou kunnen uit wandelen gaan samen, over de weg dus (valt niets te grazen), van de ene goede graasplek naar de volgende. Speel maar voor ouwe merrie die alles goed en zeker weet
Wel voorbereiden indien nodig, maak onderweg geen fouten, opper geen onzekerheden, geen twijfels, geen keuzen die je zélf nog moet maken want dan is paard subiet weer op zichzelf vertrokken (en terecht).
Ik maak op dat paard op zich al wel klikwijs is. Gebruik dat dan als paard duidelijk jouw leiding volgt, maar niet teveel. Na 100x BRAAF weten we 't nml ook wel; dat is net zoiets als de jaren 70 ruitertjes die geleerd hebben alsmaar te blijven drijven (schoppen).
Onderweg, van de ene graasplek naar de andere dus, zou ik oefenen op tempo en vooral halthouden. Je kunt hierbij goed gebruik maken van de neiging tot synchronisering van beweging van paarden - fototjes staan volop in het eerste boek van Hempfling. Als jíj je bekken kantelt om te stoppen en je paard reageert daarop: uiteraard c/t !
Etcetera....
Warboel
