eddy DRUPPEL schreef op donderdag 4 september 2008, 12:55:


Foei Eddy!
Jij weet zeker dat het paard geen pijn heeft?!?
Ik heb al eens eerder van dit soort opmerkingen van je gelezen. Valt me van je tegen.
Je schrijft: 'dat het gewoon Sorraya haar dagje niet was'. Wat betekent dat dan? Paarden zijn geen aanstellers. Hoe weet je zeker dat ze nergens pijn heeft?
En nu heb je haar zo ver gekregen dat ze ontspannen meeliep. Zeg je. Of heb je haar geforceerd om over haar grenzen heen te gaan?
Waarom niet GEWOON NAAR HET PAARD LUISTEREN en er iets mee doen wat ze wèl fijn vindt?
Foei foei foei!
Coralie

van lennep schreef op donderdag 4 september 2008, 15:16:



En wat ga je doen aan JEZELF? Hoe ga je er voor zorgen dat je energieker wordt, duidelijker en daardoor interessanter voor het paard? Durf je het paard recht in de ogen te kijken bijvoorbeeld?
Coralie

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 september 2008, 0:28:


Britt en Eddy:
Wat is er met het paard aan de hand als het 'haar dag niet heeft'?
Wat is er met jou zelf aan de hand als je 'je dag niet hebt'? Heb je dan hoofdpijn of buikpijn, een vervelend gevoel in je benen misschien, of?
En doe je die dag dan niet wat rustiger aan of jaag je jezelf er doorheen (ik hoop van niet!)?

Waarom niet het paard hierin serieus nemen? En iets met het paard doen dat beter bij haar conditie van dat moment past?

Dat is niet de reguliere manier van omgaan met paarden. We hebben allemaal geleerd dat je het paard moet dwingen als het niet wil, omdat het anders voor altijd ongehoorzaam wordt.
Alleen had ik niet verwacht van jou Eddy dat jij dit nog steeds zo zou doen.
Ik had van jou verwacht dat je rekening met het paard zou houden en bijvoorbeeld eerst wat grondwerk zou gaan doen, of wat dan ook, om er achter te komen waar de grens van het paard op dat moment ligt.

Ik vind het sowieso FOEI om op een gespannen paard te gaan zitten. Zeker een paard dat rugproblemen (gehad) heeft. Een gespannen rug belasten met gewicht is gewoon riskant, dat hoef ik niet uit te leggen, begrijpt iedereen.

Als een paard gespannen is, dan is er iets mis met de basis. Met het vertrouwen van het paard in jou als leider/berijder, waardoor het zich niet volledig aan jou toevertrouwt.
Hempfling schrijft ergens, dat als zijn paard zou schrikken van iets in de omgeving, dit een bewijs zou zijn dat zijn methode (nog) niet gewerkt heeft en dat ie dan helemaal opnieuw moet beginnen.
De basis moet namelijk zijn: volledig vertrouwen in de tweebener.

En die basis moet volgens mij iedere keer opnieuw worden gechequed. Ook al was het gisteren goed en is het morgen ook weer in orde, NU ontbreekt er iets en daar moet NU eerst iets aan gedaan worden.
Dat is althans mijn mening, en iedereen mag daar anders over denken. (Alleen valt me dat dan wel tegen, dat wel.)
Coralie

Spirithorses schreef op vrijdag 5 september 2008, 21:36:


Ach Pien,
Ik geloof je graag. :)
Eddy zei al dat het paardje heel mooi kan lopen.
Waar het om gaat is, wat doe je als het paard 'haar dag niet heeft'.
Van Eddy begrijp ik, dat hij dan de strijd opzoekt, die aangaat en probeert om te winnen.
En dat is hoe mensen al zo lang met paarden zijn omgegaan. Vandaar dat bit, die zweep en die sporen.
En ik dacht dat wij dat hier niet meer willen.

Waarom niet, als er iets is met het paard, daar naar luisteren/kijken en uitzoeken hoe je het probleem van het paard kunt verhelpen?
Als het paard kreupel is, dan gaan we er toch ook niet op zitten in de hoop dat de kreupelheid onderweg wel over zal gaan?
Dan zoeken we toch ook eerst naar het steentje dat onder de hoef is vast komen te zitten?
Dus als het paard 'haar dag niet heeft' dan ga je toch beter ook op zoek naar wat er schort?
Misschien helpt het als je eerst een rondje met haar aan de hand gaat lopen.
Of haar masseren. Of gewoon een andere oefening vragen (over dingen heen stappen bv. waardoor haar concentratie in het hier en nu wordt opgewekt). Ik noem maar wat, er is zo veel meer, hangt af van jou en jouw paard, en wat je denkt dat nodig is.
Waarom de strijd met je paard aangaan als dat niet nodig is?
Dat is wat ik wilde zeggen.
Groet,
Coralie

Britt Claeys schreef op zaterdag 6 september 2008, 2:12:


Hé Britt,
Je doet je best en ik ben blij voor je dat het goed vooruit gaat met je paardje.
Wat je hierboven schrijft is misschien wel precies het probleem, dat jij denkt dat je paard jou wil intimideren met haar gedrag!

Ik heb zelf een Arabier die af en toe heel heftig kan zijn. Doet ze echt niet om mij te intimideren hoor. Is uiting van haar gevoel op dat moment!
En als ik op dat moment rustig blijf, gaat het weer over.
Maar als me dat niet lukt (ben ook niet iedere dag dezelfde, kan zelf wel eens te opgewonden of druk in m'n hoofd zijn), stap ik beter af want anders lig ik er af (hihi, is gelukkig maar één keer gebeurd).

Kunst is om te voorkomen dat het zo ver komt. Het aan voelen komen en op tijd de aandacht van je paard voor iets anders vragen.
Groet,
Coralie