Cindy Helms schreef op dinsdag 9 september 2008, 14:34:


of nog beter ... ik zoek gewoon 2 nymfomane kippen

Spirithorses schreef op dinsdag 9 september 2008, 19:33:


Ben het met je eens, Pien. Tegen dat mijn paard thuis komt moet hij poederdroog zijn en anders stap ik nog maar wat verder. Vroeger schoor ik ook mijn paard en dan lekker dik winterdeken op. Staldeken voor over dag op stal en dik regendek voor overdag op de weide. Nu zit ik met die ganse boel dekens, waar ik geen sikkepit meer aan heb. Laat ze maar een vachtje kweken en zelf beslissen wanneer binnen of buiten. Vorig jaar mocht er telkens weer eentje niet de schuilstal binnen. Als het dan echt verschrikkelijk weer was kregen ze een dun regendekje op, tot wanneer het opgeklaart was, dan hup dekje weer af. Dit jaar zal dat probleem ook opgelost worden, dus als er iemand een dekje wil ... ik heb er genoeg!

Cindy Helms schreef op dinsdag 9 september 2008, 20:55:


wat een flater: schoor ... Scheerde! excuseer kondoniondoen

Cindy Helms schreef op dinsdag 9 september 2008, 21:00:


ja lap, nu nog het forumspook erbij! Tijd om pc dicht te klappen en doke te gaan doen

Piet schreef op dinsdag 9 september 2008, 22:05:


staat nochtans daar zo onozel te wezen, dat een mens begint te twijfelen.
Soit, werkwoorden en tijden nog eens opfrissen dan maar, dan wordt er niet meer getwefeld

stumperd schreef op woensdag 10 september 2008, 0:39:


en flossen maar met die twijg

Wil schreef op woensdag 10 september 2008, 16:25:


19 ik vraag me plots af of zoiets een verklaring zou zijn voor het feit dat ik als tiener meermaals onwel ben geworden in drukke televisiewinkels. Beelden televisies, mensenmassa, kerstperiode ... meermaals toen van mijn stok gegaan. HSP ... tja als het beetje al maar weer een naam heeft zeker?! Hoe kom je erbij Wil om zoiets op te zoeken?

Britt Claeys schreef op woensdag 10 september 2008, 21:18:


Ik heb altijd gedacht dat het claustrofobie was. Zeg Britt ... zeker dat je geen familie van mij bent

Unartica schreef op donderdag 11 september 2008, 13:04:


Laatste alinea + ook dikwijls gulzige paarden. Die gaan schrokken en slikken zonder eerst goed te malen = verkleinen voedselpartikels + bijmenging van speeksel. Tandproblemen of een divertikel in de slokdarm zijn ook andere mogelijke oorzaken. Heel af en toe een vreemd voorwerp. Maar dat gebeurt zelden.

Ilse Bartholomeeusen schreef op donderdag 11 september 2008, 17:33:


Nu kan ik het wel ... dan wel op speedtempo en niet al slenterend. Daarbij mag ik mij niet beginnen focussen op de massa en drukte maar moet ik blijven focussen op mijn doel. Anders begint het warm te worden en begin ik al meestal alles rond mijn hals los te trekken ... het begin van Maar dat is dus al heel lang geleden.

mirel schreef op vrijdag 12 september 2008, 14:27:


Natural horse products heeft goede producten om inwendige weerstand weer op te krikken. Heb ik hier ook gebruikt voor veulen dat slecht in zijn vel zat (geregeld kuchen, dik in de haren, wormen, ...) en voor eentje met wratten. En die wratten gingen zeer snel weg toen, raar maar waar vond ik dat. Opmerkelijk

Spirithorses schreef op vrijdag 12 september 2008, 21:14:


Join-up is dat gelijkaardig aan freestyle van Voest in picadero?
Zo ja, vind ik het wel goed om te doen. Benny en ik jagen de paarden zeker niet door de picadero (tenzij ze zelf het vliegend zot hebben en enkel aanwezigheid in de cirkel al te veel druk is). We oefenen enkel rustig op aandacht voor ons. Soms is dat maar 10', soms iets langer. Gewoon tot wanneer die aandacht naar ons gericht is, daarna worden zij onmiddelijk beloont. Amaroc, welke zeer introvert in de weide kan zijn, komt nu regelmatig naar ons toe om zich te laten "groomen" of echt met een blik van "gaan we nog eens iets spannend doen". Vroeger kwam hij nooit af.

Herman schreef op vrijdag 12 september 2008, 23:18:


Eerste paard dat er in geslaagd is om mij brandblaren op mijn handen te verkopen Voor mij geen grote litouwse merrie die dan ook nog eens Veldré noemt

Herman schreef op zaterdag 13 september 2008, 0:27:


T'is gewoon een enorm groot paard dat letterlijk bij je op de nek springt als het haar niet aanstaat. Probeer haar weg te sturen en het wordt nog mogelijks erger. Ik had het gevoel niets eigen ruimte over te houden in een fractie van een seconde. Met een paard van 1m74, wiens hoofd dat enkele tientallen cm's plots boven je eigen hoofd hangt en wiens borstkas tegen je schouder aan stomt. Ik was onder de indruk ... En ik ... ben niet snel onder de indruk! Echt wel, Herman, chapeau voor je doorzettingsvermogen, je moet het maar kunnen.