Piet schreef op donderdag 11 september 2008, 10:38:


Ja een forer-effect heb ook ff op wikipedia gezocht en dat is iid ook wat ik bedoel!
Buiten dat ben ik van mening dat er nu zowiezo heel veel aan het veranderen is maar dat is weer een heel ander verhaal

Hoi,

Ik probeer met mijn paard te spelen (5 jarige kwpn-ruin), maar ik heb het gevoel dat ik iets verkeerd doe en ik heb zelfs het idee dat hij het eng vind. Als ik met hem gewoon simpel loop in stap zonder halster of wat dan ook hartstikke leuk volgt mij overal, zigzag achterwaarts, over balkjes maakt niet uit, maar zodra ik begin te rennen kijkt hij me echt zo aan van wat doe je?! En al helemaal als ik een schijnbeweging maak ofzo dan heeft hij echt zoiets van aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah. (Uitertaard doe ik dit alles niet als een achterlijke maar gewoon vrolijk en speels)
Wel als ik richting uitgang ren dan draaft hij wel achter mij aan maar bij de uitgang stopt hij dan ook per direct. is dit het niet snappen van, het niet leuk vinden of het eng vinden?

Wie heeft leuke speeltips voor mij en mijn vriendje zodat het spelen voor ons allebei leuk is en hij niet meer bang is.

Alvast bedankt!

Groetjes Lineke

Hallo,

Mijn pony (Lucas) heeft een dikke voorknie met een zo het lijkt een wat oudere wond, vreemde is dat ik die wond niet eerder bij hem heb gezien en ik mijn paarden toch iedere dag wel even check op wondjes of andere dingetjes omdat ze in een inloopstal staan met meerdere paarden. Hij loopt niet kreupel en hij belast hem ook gewoon, maar hij heeft liever niet dat je er aan zit.

De voorknie is ook warm ik heb hem afgespoeld met koud water en daar slonk deze wel van maar vrij kort daarna was hij toch weer wat dikker. Lucas krijgt momenteel colloïdaal silver voor verkoudheid en bloedneus, ik heb arnicazalf op zijn voorknie gedaan. Zou dit voldoende zijn of is het beter een veearts te raadplegen?

Alvast bedankt!!

Groetjes Lineke

Machteld Jansen schreef op maandag 27 oktober 2008, 17:41:


Hoihoi,

Helaas hadden we geen andere keus dan toch Lucas een penicilinekuur te geven. Zijn been werd dikker en steeds warmer, daarnaast heeft hij ook een tetanus enting gehad. (vandaag begonnen met zijn basisenting) Dus het kleine ventje krijgt het even zwaar maar na dit uitvoerig met de DA te hebben besproken is de uitkomst dat het helaas niet anders kan. Als we het niet doen, juist gezien zijn weerstand kan het weleens een heel groot probleem worden.

Dank je wel Machteld!!!

Groetjes Lineke

AMA schreef op maandag 27 oktober 2008, 9:58:


Hoi,

Mijn pony moet ik ongeveer over een jaartje laten castreren. Helaas kan het niet anders omdat hij heel vurig is op de dames. (qua gedrag erg makkelijk te hanteren echt een engel, maar zodra hij een merrie ruikt dan staat hij alleen maar te gillen en heen en weer te rennen en maakt dan ontsnap aanstaltes) En waar hij staat zijn nou eenmaal veel dames, maar qua ruimte en grond kunnen we het niet beter krijgen voor hem. Hij is nu 2 jaar, hij staat in een inloopstal. Als ik hem laat castreren wat zou ik dan eventueel ter ondersteuning kunnen doen?
Want ik vind het wel heel sneu....en ik wil hem zoveel mogelijk helpen. Ik ben zelf een voorstander van Bach maar weet er te weinig van af om zelf maar iets te bedenken.

Ik hoop iets van je te horen. Alvast bedankt!!

Groetjes Lineke

PaardEnSchool schreef op zondag 2 november 2008, 20:00:


Wat was jouw originele bericht ik kan deze niet vinden...

izi schreef op donderdag 6 november 2008, 18:57:


Hoihoi,

Ik heb 2 maanden terug een zwaar verwaarlooste en mishandelde pony gekocht, die helemaal door het lint ging als je alleen al naar zijn beentjes wees. Hij is een hengstje van 2 jaar oud. Wat ik heb gedaan is samen met een vriendin (waarvan ik weet dat zij droog is in haar reacties en zich niet snel druk maakt) ik hield hem vast (omdat hij mij al een beetje begon te kennen)aan een slap hangend halstertouw (om zo te laten merken dat het dood normaal is en dat als hij echt niet wil hij nog ruimte heeft om opzij te gaan of naar achter te gaan, mijn eigen ademhaling laag houdend) Iedere x als zij zijn beentje mocht aanraken zei ik goed zo en gaf ik een stukje wortel. van aanraken konden we de volgende dag al over op oppakken! Ik gaf hem iedere keer als hij braaf was een klein stukje wortel. hij had eerst de grootste moeite met zijn evenwicht en heeft echt wel geprobeerd dwars over ons heen te rennen en zelfs te trappen en te bijten. Maar omdat ik hem vast had en rustig steeds zei nee en mijn vriendin ook heel rustig bleef in haar beweging en wij verder alles negeerde en hem weer terug leidde naar de plek waar hij stond en hem beloonde als hij het goed deed begon hij snel door te krijgen dat dit niet de manier was en bleef hij rustig staan. Hij doet het nu echt heel goed. Ik kan hem nu zelfs al in de wei zijn hoeven uit krabben en onze mannelijke hoefsmit (hij was als de doods voor mannen) heeft hem zelfs vorige maand al kunnen bekappen! Alles vanuit rust en beloning en kijken wat hij aan kon. Het ging super goed. Dus wat ik denk is dat het handig is om je paard misschien eerst niet vast te zetten maar dat iemand haar voor je vast houdt, zodat ze daar steun bij kan zoeken. Degene die hem vasthoudt kan dan ook meteen zien wat je paard voor seinen geeft en het stoppen als blijkt uit je paard zijn houding dat het genoeg is. En haar belonen met een wortel (of iets anders natuurlijk) als ze haar been optilt en omhoog houdt. Geef haar de ruimte en zet haar (net als dat je het zelf niet wil ) niet klem tussen jou en de muur, want dat benauwd alleen maar en zo te horen is het geen gemeen gedrag maar meer niet snappen en onzekerheid (als ze je echt wat had willen doen had ze daar zo te horen al meerdere keren de kans voor gehad).
En als laatst als je haar slaat (dat stond hierboven ook al ergens) dan gaat ze dit koppelen aan het bekappen en ben je veel verder van huis. Basseer het op vertrouwen, rust en beloning.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt succes!

Sieta schreef op donderdag 6 november 2008, 14:15:

Hahaha echt belachelijk!
Hoe komt tie er op??!

izi schreef op donderdag 6 november 2008, 19:51:


Zoals ik jouw verhaal lees zou het heel goed kunnen dat daar toen iets flink fout is gegaan en dat ze nu het bekapgereedschap als eng beschouwd. Het kan ook het geluid van het bekappen zijn. Je zou kunnen beginnen met de bak met bekapspullen neer te zetten en met haar er naar toe te lopen. Niets ermee doen alleen een tijdje bij blijven staan en haar gewoon gaan poetsen etc. De volgende dag weer hetzelfde alleen nu haal je de vijl eruit en leg je bij haar neer en vervolgens ga je haar alleen maar poetsen. Laat haar rustig ruiken en als ze zelf er naar toe gaat dan belonen met iets lekkers. (gaat ze gereedschap zien als leuk) Als ze hier rustig mee is ga je haar langzaam aanraken met de vijl. Let op(!!) niet prikken maar met de platte kant zachtjes tegen haar nek leggen (meteen belonen als ze stilstaat moet je snel mee zijn anders ben je al te laat en beloon je haar weglopen)
Als ze eenmaal het "enge" object in de nek hebben gevoeld dan accepteren ze het sneller, omdat ze voelen dat het geen pijn doet. Vanuit haar nek zachtjes en heel langzaam naar haar rug (Maar niet twijfelend, anders raakt ze in paniek) en weer belonen met iets lekkers. dan met je hand langs haar schoft langs haar been naar beneden met je vijl in je andere hand, blijft ze staan? (ookal is het maar even) op het punt dat ze blijft staan meteen belonen (moet je wederom snel mee zijn anders ben je al te laat en beloon je haar weglopen) Langzaam voetje oppakken met vijl in je hand en niets doen, gewoon zo blijven staan. belonen met wederom stukje wortel en weer neerzetten en weer belonen met stem en een lekkere krabbel in de nek (werkt geruststellend). dit bij alle 4 de beentjes doen. 2 dagen herhalen en daarna pas langzaam beginnen 1 been oppakken 1 keer er zachtjes langs gaan met de vijl en belonen als ze blijft staan. Als ze tegenstribbelt heel rustig terugzetten op de plek waar ze stond en weer overnieuw beginnen, ookal doet ze het 1 seconde goed dan beloon haar meteen met iets lekkers. Dit kun je dan langzaam opbouwen tot iets vaker met de vijl langs haar hoefje en dan uiteindelijk als ze gewend is aan het geluid van rustig vijlen kun je iets sneller gaan maar bouw ook dit langzaam op. Uiteindelijk zul je al met al misschien een week tot 2 weekjes bezig zijn met oefenen maar het is de moeite waar.

En qua helper, het is heel handig om iemand te hebben, heb je geen vriendin? En hoe is je vriend met paarden relaxed of vind hij het spannend? Als hij namelijk relaxed is dan scheelt dat al een hoop dan zul je alleen zelf haar reacties in de gaten moeten houden en op het moment dat ze braaf is zeg jij meteen goedzo wat dan zijn teken is dat hij dan iets lekkers moet geven.

Groetjes Lineke

Sieta schreef op donderdag 6 november 2008, 19:44:


Hahaha ja ik zou zelf of helemaal verbouwereerd zijn of ik zou denken dat hij een grapje maakt! hahaha ik heb nog nooit van zoiets bizars gehoord!
Op naar de volgende zou ik zeggen hahaha

4bozzza schreef op donderdag 6 november 2008, 21:18:


Okay modder even van hoefjes verwijderen is misschien nog tot daar aan toe, maar als bij mijn paard de tandarts komt ga ik ook niet eerst ff zijn tanden poetsen hoor.

Sieta schreef op vrijdag 7 november 2008, 9:36:


Bah smerige onderkruipsels laat ze terug kruipen onder de steen waar ze vandaan komen en die arme beestjes met rust laten!!!!

izi schreef op vrijdag 7 november 2008, 14:26:


Super gedaan!!