Arabesk schreef op donderdag 11 september 2008, 7:23:


Mijn kinderen houden van drukte, véél mensen, véél muziek, da's voor hen gezellig! Hier in't bos waar wij "leven", dat is voor hen "vegeteren". Onze dochters gedijen beter in de stad.

Marianne

Tja... onze Couscous heeft ook regelmatig van die korstjes. Dit jaar hebben we er helemaal niets aan gedaan. Het komt en het gaat.

We hebben haar van mei vorig jaar en toen ze twee dagen bij ons was kreeg ze een dik achterbeen door mok. Toen was het wel even paniek. Wij kregen toen "dog exceem" van de dierenarts en dit hielp erg goed. Maar dit is toch wel een straf spul dat je niet continu moet gebruiken.

Van een holistische DA kreeg ik de volgende tip: zwavelbloem (gebruikt men bij druiventeelt) mengen met een goede olijfolie, dus geen olijfolie van de Aldi .
Mengen tot je een soort verf bekomt en dit op de mok doen.

Die kleine korstjes komen volgens onze "gewone" DA van het hoge gras...?

Zoiets voor "eens en altijd" oplossen", ik denk dat je daar zelf ook een beetje van moet loskomen ! Succes in ieder geval!

Marianne

muriel schreef op vrijdag 12 september 2008, 21:29:


Een goede join-up hoeft niet agressief of afstompend te zijn.... kan al gewoon bereikt worden door het "uitnodigend traject" dat je zelf in de paddock loopt!

Een join-up à la Roberts, vind ik ook maar niks!

Marianne

Hoi Esther, ik herken die situatie wel! Ook bij ons zijn er "vieze boskes" aan de achterkant van de wei. Vorige zomer was alleen Couscous bang van die struiken, nu staan ook Indy en Sela er naar te kijken alsof er regelmatig iets komt uitgesprongen...

Maar bij ons gaat het alleen maar om die speciale "vieze boskes" naast de wei. Buiten, in het échte bos zijn er geen problemen.

Marianne

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 13 september 2008, 16:47:


Wel... ik weet nog iemand die werkt met "join up" en die ik meermaals op" eigen terrein" heb bezig gezien.... Jossy Reynvoet dus, hier alom verguisd!

Wel... een join up van een halve volte is voor Jossy genoeg wanneer dat ook genoeg is voor het paard...

Trouwens, wat iedereen (dus inclusief mezelf) ook mag vinden van Jossy's methodes,
wij hebben nu een paard dat door hem is opgeleid enne... een beter rijpaard bestaat er niet hoor! Mel is er zes en eigenlijk nog redelijk groen, één maand zadelmak gemaakt, twee weken mee naar de Veluwe, dan bijna een jaar zo goed als niets, dan wij, die er deze zomer elke week een uurtje mee gingen rijden.

Zij staat nu twee weken bij ons en ik kan er ALLES mee doen op mijn eentje, overal voorbij, van niks bang, 200% verkeersmak en niet alleen voor auto's die tegen 90 km/uur voorbijrazen maar ook voor megatractors met kwiepende aanhangers. Mel luistert naar één grammetje. Wanneer zij iets spannend vindt moet ik maar één woordje zeggen en ze gaat verder.

Ik weet het ook niet zenne maar die methode van Jossy heeft uiteindelijk wel resultaat!
Naar mijn maatstaven is Jossy ook "hard" en wat hij op een demo laat zien is niet onder tijdsdruk, dat doet hij thuis ook.... Ik kan er niet naar kijken.... en ik zit er helemaal mee in de knoop . Hij werkt met héél veel druk maar ook met een onmiddellijke release.

Maar ons Melleke... zo'n paardje wil iedereen wel! Ik pluk dus nu de vruchten van een methode die ik helemaal niet zelf kan toepassen. Dat is toch de realiteit? Nietwaar?

Marianne

Eerlijk is eerlijk, ik heb me hier al zo vaak op een afstand geplaatst van het clickeren
maar ik moet nu och het volgende vertellen!

Onze nieuwe merrie, Mel, doet dus alles heel goed, behalve één ding: achterhoeven geven. Wanneer ik haar borstel kan ik haar achterbenen borstelen zonder probleem maar wanneer Gerd met zijn vijl afkomt of wanneer de DA langs achter passeert,(nog véél erger) was er geen beginnen meer aan. Mel had het besluit genomen geen achterbenen meer te geven, haar strategie was meppen of op je gaan hangen.

Wij waren aan het beraadslagen om haar dan toch maar eens tegen de grond te laten donderen maar wilden toch eerst proberen met clickeren. Dus ,éérst de voorhoefjes, ja dat kon ze al, dus dat was makkelijk, de YES snapte ze direct. Dan naar achter...
haar oren gingen mee naar achter en het gewone clickeren bereikte haar niet meer. Even nagedacht en dan maar gaan "speedclickeren"; yessen vanaf dat ze stilstond bij aanraking van de achterhand, zo naar beneden en na EEN HALVE MINUUT was Gerd haar achterhoef aan 't bijvijlen! Dat was dus een zeer diervriendelijk succes Oortjes naar voren, naar mijn yes!

Daarna, bij het opzadelen kwam dan het "clickergedoe" waar ik niet zo van houd op de proppen: ze begon in het wilde weg voetjes te geven! Maar allez, dat zullen we dan maar negeren zeker, hé Piet .

Ik ben blij dat we het op deze manier hebben kunnen doen.

Marianne

Cindy Helms schreef op maandag 15 september 2008, 13:29:


Een join-up is voor mij het op een bepaalde manier door een bepaalde ruimte lopen/bewegen zodat je het paard met je meekrijgt zonder touw. Dit kan volledig zonder stress of dwingen, het is meer een "uitnodigen".

En inderdaad, longeren kan even lelijk zijn als een agressieve join-up.

Marianne

stumperd schreef op maandag 15 september 2008, 19:33:


Die belasting komt er zowiezo aan, nu alle paarden gechipt zijn!

Marianne

Anja Seijn schreef op maandag 15 september 2008, 22:08:


Ja, daar komen ze waarschijnlijk allemaal op af! Daar hebben ze vast zin in!

Marianne

De Twolazysevenranch ten noorden van Antwerpen. Kijk maar eens op hun site.
En ook nog de Bornehoeve in Zutendaal.

Marianne

Herman schreef op donderdag 18 september 2008, 8:44:


Apache, onze ruin, deed dat ook! Eerst de mest van de merries plattrappen en er dan op plassen

Marianne

Ellen2 schreef op vrijdag 19 september 2008, 19:51:


Ik ben het helemaal eens met Ellen. Ik ken iemand die erin gespecialiseerd was om asbest te verwijderen, die was zelf helemaal panisch met asbest wanneer hij geen "ruimtepak" aanhad. Eender in welke vorm dat asbest was.

Marianne