Kynshiri schreef op vrijdag 12 september 2008, 8:36:


Geen idee, maar zeker niet door voedselgebrek.

Herman schreef op vrijdag 12 september 2008, 23:18:


beweer ik hier al ongeveer zo lang als PN bestaat.
Dat is redelijk wetenschappelijk uit te leggen, met p's en r's enzo maar dat heb ik op dit forum afgeleerd omdat het in de regel meer wrevel oproept en drempels op werpt dan dan het tot studiezucht aan zet.

Alleen, 1 post verder in Nr:115503 , ga je zelf de mist in met veronderstelling van dominantie. Altijd weer wordt die onbestaande dominantie er bij gesleurd, maar
Veldre heeft uit ervaring op ervaring simpelweg geleerd dat een zekere mate van agressie volstaat om het irritante gedrag van [... vul zelf maar in] te doen stoppen. That's all there is. Op zich is dit denk ik een uitstekende graadmeter voor wat je paard wel of niet aangenaam vindt, of (in veel gevallen verwacht ik) geen biet kan schelen.

Ik geloof, dat ik Veldre wel mag - weet je precies mee waar je aan toe bent

Nils Vellinga schreef op zaterdag 13 september 2008, 12:14:


Wat al dan niet "veel" is, is gerelateerd aan de bestaande, gewezen of gewenste voedselrijkdom van het betreffende milieu. Op jouw toch al voedselrijke klaverwei heb je vast wel gelijk, maar voor een oligo- of zelfs mesotroof milieu is die stikstofregen als een chemische wervelstorm.
Ook die Wieden/Weerribben zijn geen gesloten systeem. Het valt gewoon niet te voorkomen dat "vervuiling" van elders ook daar terecht komt.

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 13 september 2008, 12:15:

Is niet meer dan een veronderstelling, gebaseerd op discutabele aannames.


Tuurlijk, als je het ook nog eens verkloot blijft er alléén maar een "baasje vond me niet leuk maar kan de kolere krijgen"-effect over.
Als je het niet verkloot, zie ik als enig verschil in het "breken" (in de zin van "geleerde hulpeloosheid" - google daar maar naar) van een paard t.o.v. de "ouderwetse" manier waar Roberts zich met zoveel verve tegen afzette een vermindering van fysiek geweld. Prima dus! Een verbetering, zeker binnen Roberts' belevingswereld en vakgebied.
Gelukkig hoeft dat mijn wereld niet te zijn; ik heb liever een paard dat geleerd heeft dingen voor me te WILLEN doen in plaats van te MOETEN. Ik wil liefst een paardevriendje met een zo klein mogelijk slaaf-gehalte.

Praktijkvoorbeeld want daar hou jij van: ik verbied MIJN PERSOONLIJKE (met GROTE nadruk want ieder ander gaat er inconsequent mee zijn en verkloot dus de boel) paard (was dus Draupnir, nu Dyggur) niet te grazen "want we zijn onderweg". Dit tot eerdere grote ergernis van mijn vrindin, die ondertussen trouwens denk ik wel het effect ook ziet. Ik ben SAMEN met mijn paard onderweg, we gaan samen grazen (nou ja, hij wat meer grazen dan ik - baassie steekt wel pijp op ), ik beslis ondertussen wel dat er gestopt/gegraasd mag worden, maar ook (zonder getrek) dat we door gaan, of dat we een eindje verderop gaan grazen. Tuurlijk wil ook mijn paard wel de hele dag door grazen maar toch besluit hij zélf met mij mee te gaan in te doen wat ik voorstel. We gaan immers vanzelf ook wel weer grazen of iets anders aangenaams doen!

Je hebt ook nog gelijk dat verkeerd klikkeren, of wat dan ook waar verkeerd voor staat, waarschijnlijk niet het gewenste effect brengt. Toch is dat wezenlijk iets anders dan een methode als join-up die ook wanneer wél zoals bedoeld uitgevoerd niet meer is dan een variant van r- volgend uit een gecreëerde p+. Technisch krek eender als met goede timing bit/teugeldruk loslaten, etc