Mariss schreef op vrijdag 12 september 2008, 16:53:


Och , daar zou ik zelf ook achteraan moeten bellen...
En misschien weet je eigen dierenarts er wel aan te komen ?!

Ik denk dat jouw paard dan wel zijn basisenting heeft gehad.
Kijk maar eens in je boekje .
Ongeveer met een half jaar , daarna nog een keer na 4 a 6 weken , en daarna weer na een half jaar.
Dat is de basisenting.

Gr Esther

Patricia ter Haar schreef op vrijdag 12 september 2008, 18:35:


Voor keuringen is een ''vol'' boekje verplicht en kan je uitgesloten worden voor de keuring als je ook maar een dag te laat laat enten.
De maneges en meeste pensionstallingen eissen het van de eigenaar , en voor wedstrijden is het volgens mij ook verplicht.

Gr Esther

ps; Ik ent Maike niet ivm de mogelijke bijwerkingen, vanwege de seme.

Nick Altena schreef op vrijdag 12 september 2008, 19:34:


Das volgens mij bij honden zo[en dan gaan het niet over tetanus] , maar niet bij paarden...hoop ik , want dan hebben die van mij alle drie geen echte basisenting gehad!
In mijn boekje staat rond de 6 maand , als het paard dan afgespeend word , dan binnen 4 tot 6 weken , en dan weer na een half jaar.
Daarna elk jaar! Maar dat laatste doe ik dus lekker niet

Ik kan het niet laten , en moet even zeuren...

Je schreef dat het paard zachte zolen had?
Dat kan betekenen dat hij gevoelig gaat lopen met die ondergrond die jullie daar hebben!
Dat betekend in principe niet dat je verkeerd bekapt hebt[misschien is het juist verstandig om in de overgangsfase nog wat hoefwand te laten staan , wat wel erg moelijk word bij een wijkende witte lijn....] Maar de zool zal er aan moeten wennen , en uitharden.
Als dit proces bij dit paard niet pijnloos verloopt , dan zijn hoefschoenen een heel goede optie!
Is het mogelijk om een stukje land te creeeren wat wel uit zand , of gras bestaat? waar het paard dan eventueel op kan staan als hij gevoelig word?

Gr Esther

Herman schreef op zaterdag 13 september 2008, 0:27:


Waar veel paarden moeite mee hebben met de join up , is dat het baasje de signalen mist , en het paard maar door laat lopen.
Paard denkt dat het baasje heel erg boos is!
Maar dat Veldre hetzelfde laat zien aan de longeer lijn zet mij aan het denken.
Ik heb namelijk altijd begrepen dat een paard aan een longeer lijn iets anders is dan een paard in vrijheid laten joun uppen.
Je stuurt het paard wel van je weg , maar door het touw heb en houd je contact met het paard , en het paard zou dit niet als afwijzing beschouwen...Of vallen er nu weer goeroe's door het mandje?
Ik vond het eigenlijk wel een logische gedacht , anders zou je nooit , zonder dat het paard als een belediging op vat ,een paard weg kunnen sturen.
Ik vraag mij dus af of Veldre dit gedrag vertoont door het join uppen , of door dat Veldre is wie ze is...

Vroeger veel gejoin upt met Maike , toen begreep ik ook niet wat het psychisch voor een paard in kon houden.
Nu gebruik ik het ook nog wel eens , maar op een totaal andere manier.
Gewoon om te zien hoe een paard erop reageerd , en bij het eerste zakken van het hoofd draai ik me al weg , in de hoop dat het paard denkt dat ik toch best wel mee kan vallen , soms.....
Eigenlijk is dat gewoon los longeren...
Maar ik begrijp wel waarom sommige goeroe's tegenwoordig liever met een neckrope oid longeren.

Gr Esther

Na 4 jaar op dezelfde weide te hebben gestaan mag je zo langzamerhand wel verwachten dat het paard weet dat die bosjes niet eng zijn , en er niets uit te voorschijn kan komen.
Situatieschets; vierkante weide [ongeveer] en de buitenste rand , zoon 5 meter rondom is afgezet als track. Daarvanuit kunnen ze altijd bij een stukje weide komen waar ze strookbegrazing hebben. De ingang van dat stukje is natuurlijk zo ver mogelijk weg van de waterbakken en de inloopstal.De track is omgeven met een houtwal.
Namkje durft vooral in het donker niet uit dat stukje weide te komen , want dan moet ze langs de bosjes! En daar huizen die qwuezels , en vooral de paarse , die zijn erg aggressief!blijkbaar......
Overdag heeft ze er niet zoon probleem mee.
Gisteravond , Maike en Tekla liggen lekker te soezen in de bak , en Namkje loopt heen en weer te stieren in het stukje wei , en durft niet langs de bosjes te lopen.
Ze krijgen hier hun prakje s'avonds , maar zelfs daardoor laat ze zich niet verleiden om langs die bosjes te gaan. Je moet haar ophalen , en dat is best wel link in het donker , want ze is echt zo bang dat ze er ineens vandoor schiet.
De track word meestal ook galoperend door haar afgewerkt , gewoon omdat ze langs die bosjes moet lopen.Op de track zal ze niet snel uit zichzelf stil gaan staan , meestal galopeerd ze door tot ze in de bak is , in de buurt van de inloopstal.
De andere twee nemen haar daar niet altijd meer serieus in , en als het gras in het stukje weide op is , dan struinen ze de track af , op zoek naar sprietjes.
Soms laat Namkje zich dan ook overhalen om mee te lopen...
Namkje is de baas van het stel.
Ik hoop dat als Tekla ooit de baas gaat worden [ wat ik wel verwacht] het voor Namkje duidelijk gaat worden dat die bosjes helemaal niet eng zijn.
Ik ben blij dat Namkje dit niet heeft met krukjes op haar rug , singels om, ingepakt worden in grote lakens , en krakend plastic , tuinslangen met harde stralen water , wapperende vlaggetjes van plastic , grote ballen , etc etc.
Een bosrit in de toekomst kon nog wel eens heel spannend worden met haar

Gr Esther

marianne laenen schreef op zaterdag 13 september 2008, 9:26:


Ik hoop het!
Ben wel een beetje opgelucht dan Namkje niet de enige is met zoon fobie...

Als er even geen gras is , leg ik het hooi ook verspreid over de track heen , en ,wat ik daar overdag van kan zien , dan heeft ze er ook een stuk minder moeite mee.Ze kan dan echt de plak hooi opeten met het hoofd vrijwel continu naar beneden.
Situatie nu; Maike en Tekla staan op de track te grazen , Namkje in het stukje weide , weg van de bosjes...

Met wandelen moet ik ook echt rekening houden met bos , wind etc.
Als ik dan tussen haar en het bos in ga lopen , is ze vrij rustig , maar als ik wil dat zij nou eens stoer moet doen , dan loop ik met een pingpongbal...

Gr Esther

Nils Vellinga schreef op zaterdag 13 september 2008, 12:44:


Ja , dat lijkt me wel , of...Meer het idee dat ze het maar een doolhof vindt.
Toen ik ermee begon , moest ik ze ook altijd het gras aanwijzen.
Dat maakte mij natuurlijk wel de superbaas , want ik wist waar het gras was gnagna

Ik wil haar best wel helpen , maar niet door het voer dan maar bij haar te brengen.
Ze kan beter opletten waarneer de anderen vertrekken , want dan kan ze toch gewoon meelopen lijkt me.
Maar als die weg zijn , dan ontwikkeld ze blijkbaar zoveel stress dat ze niet meer logisch kan nadenken , en de bosjes te eng vind om op onderzoek uit te gaan.
En zo verliest de kudde haar leider , en de kudde trekt zich er helemaal niets van aan...Waarschijnlijk omdat ze elkaar nog gewoon kunnen zien?!
Als ik haar begeleid ,dat doe ik wel los , en ze is het hoekje om , dan gaat ze er ook met een enorme sprint vandoor.


Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 13 september 2008, 20:15:


Huh? Zit je nog in Spanje??
Hier nachtvorst aan de grond...wel droog!!

Gr Esther

De laatste keer hooien is dus niet goed gegaan , en onze houtwal ligt inmiddels vol met hooibalen.
We hebben nu nog 40 pak slecht hooi liggen die weg moet.
Verbranden kan hier helaas niet[teveel in zicht].
Kan ik het slechte hooi in de mestbak gooien?
En de mestbak die leeggekiept word op het land om daar nog een poosje te liggen , kan ik daar het hooi ook onder leggen?Moet ik de plakken uitelkaar trekken , of kan ik gewoon een laagje maken met allemaal losse plakken?
Het is de bedoeling dat het compostiseerd , en over het land heen word gegooid.

Gr Esther

eddy DRUPPEL schreef op zondag 14 september 2008, 10:42:


Ja , met kruipende boterbloem!
Hoe moek dat doen dan?
Gewoon de plakken erop leggen? Of lostrekken?

Gr Esther

marianne laenen schreef op zaterdag 13 september 2008, 21:10:


Leuk he!!!
En naarmate je langer bezig bent , leer je steeds meer , en kan je steeds beter plannen , tenminste dat is mijn ervaring.Je gaat steeds meer op deze manier dingen oplossen , en anders bekijken.

Vandaag ook weer een klein succesje gehad , Namkje in de trailer , en ik erbuiten , omlopen om via het luikje te bridgen en te belonen!En terwijl ik naast de trailer stond , haar eruit laten lopen!
Het is dat de wielkasten van de nieuwe trailers tegenwoordig niet meer van ijzer zijn gemaakt , maar van plastic , [dus die 90 kilo van mij dat past niet] het leek bijna parelli , maar net even anders hihihi
Echt alle mogelijke varianten hierop gedaan [ behalve achteruit de trailer op] , morgen de stang erachter houden!
Het daadwerkelijk rijden met de trailer komt in zicht!!

Mijn eigen succesje was dat het plannen echt goed ging! Het klopte allemaal , althans dat vond ik dan he.En aan de reactie van Namkje te zien , vond zij het ook wel.....haar hartslag was lager dan die van mij

Gr Esther

Snoopy schreef op zondag 14 september 2008, 12:19:


Hi Anne,

De houtwal is zoon 2,5 tot 3 meter breed , en erg dicht bezaaid met bomen van inmiddels tegen de 20 jaar oud.
Ze kan er dus niet doorheen kijken , en snoeien....pffff een keer in de twee jaar hebben we een week of twee drie nodig om de binnenkant , maar ook de buitenkant te snoeien.
Volgend voorjaar moet er weer gesnoeid worden , en ik wil dan ook alle giftige bomen helemaal omhakken , misschien dat hierdoor wat kale plakke gaan ontstaan , maar die groeien ook wel weer dicht op den duur...

Gr Esther