Cindy Helms schreef op zondag 14 september 2008, 14:07:
> Wil schreef op zondag 14 september 2008, 13:44:
>
>> Cindy Helms schreef op zaterdag 13 september 2008, 15:52:
> gevraagd) daar dit toen ook niet aan de orde was. Tijdens het
> voorval van midden deze week was ze wel hengstig.
> Jij bedoelt pismerries? Die worden zeer dikwijls op regumate
> gezet.
Cindy, de volksterm is idd. pismerrie. Ik heb daar een heel duidelijk voorbeeld van gehad. Die pieste al over m'n handen als ik haar achterbenen optilde. Vreselijk gewoon. Nee, wat ik bedoel zijn de onvoorspelbare paarden met een hoog explosiegevaar gehalte.
De ene minuut aardig, lief, meewerkend en betrouwbaar.
Gebeurd er iets wat ze niet aanstaat, en dat kan natuurlijk van alles wezen... exploderen ze. Gooien hun ruiter er b.v. af, of rennen weg met een longe (zoals Veldre). Meppen zonder reden een andere merrie in elkaar terwijl ze daarvoor vriendjes waren... Het is gedrag wat m.i. niet te voorspellen is en daarom zo gevaarlijk. Dit type paarden loopt ook altijd vreselijk te showen, gelijk een hengst, naar andere paarden. Dus: macho-gedrag. Het lijken dan hengsten zoals ze doen! Echt staart huizenhoog, lopen te dansen op straat en een vreselijke nek erop zetten....
Dat was wat deze merrie deed.
Zodra deze merrie gedekt was, en dat hebben we meerdere jaren meegemaakt, zelfs drachtig gekocht, na zo'n 3 maanden dracht was ze weer superlief.
NOOIT exlosiegevaar als ze drachtig was. Ook niet zo'n maand of drie een veulen zogen.... en daarna begon de ellende weer.
Wij hebben haar verkocht om deze reden, als fokmerrie. Dit zal nu zo'n twaalf jaar geleden zijn.... Later hoorde ik van de nieuwe eigenaar dat ze een trailer helemaal kort en klein geslagen had (
trailerladen was echt nooit een probleem bij ons), achteruit gelopen was in een stuk staal, en daar een olifantspoot aan over gehouden had.... Ze wisten werkelijk niet waarom ze dat gedaan had, er schijnt geen enkele reden voor geweest te zijn.
Wij hebben ook een keer meegemaakt dat ze gewoon niet voorwaarts was.
En achteruit is gaan lopen. Dit heeft ze vele rondjes volgehouden, totdat de ruiter afstapte. We hebben toen alles geprobeerd om haar vooruit te laten stappen en dat is gewoon niet gelukt. Het zijn vreemde dingen die ik beschrijf...
Je kon gewoon nooit je vinger leggen op haar reactie's....
Toch zijn we nooit bang van haar geweest, ze zou nooit geslagen of gebeten hebben...
Maar b.v. een paardentandarts, die ze toch gewend was.... kreeg onverwachts wél 2 hoeven in z'n gezicht.... En daar zijn we behoorlijk van geschrokken!
Is dit herkenbaar?
Wil.
Warboel
