Britt Claeys schreef op woensdag 10 september 2008, 21:18:


Ik heb altijd gedacht dat het claustrofobie was. Zeg Britt ... zeker dat je geen familie van mij bent

Unartica schreef op donderdag 11 september 2008, 13:04:


Laatste alinea + ook dikwijls gulzige paarden. Die gaan schrokken en slikken zonder eerst goed te malen = verkleinen voedselpartikels + bijmenging van speeksel. Tandproblemen of een divertikel in de slokdarm zijn ook andere mogelijke oorzaken. Heel af en toe een vreemd voorwerp. Maar dat gebeurt zelden.

Ilse Bartholomeeusen schreef op donderdag 11 september 2008, 17:33:


Nu kan ik het wel ... dan wel op speedtempo en niet al slenterend. Daarbij mag ik mij niet beginnen focussen op de massa en drukte maar moet ik blijven focussen op mijn doel. Anders begint het warm te worden en begin ik al meestal alles rond mijn hals los te trekken ... het begin van Maar dat is dus al heel lang geleden.

mirel schreef op vrijdag 12 september 2008, 14:27:


Natural horse products heeft goede producten om inwendige weerstand weer op te krikken. Heb ik hier ook gebruikt voor veulen dat slecht in zijn vel zat (geregeld kuchen, dik in de haren, wormen, ...) en voor eentje met wratten. En die wratten gingen zeer snel weg toen, raar maar waar vond ik dat. Opmerkelijk

Spirithorses schreef op vrijdag 12 september 2008, 21:14:


Join-up is dat gelijkaardig aan freestyle van Voest in picadero?
Zo ja, vind ik het wel goed om te doen. Benny en ik jagen de paarden zeker niet door de picadero (tenzij ze zelf het vliegend zot hebben en enkel aanwezigheid in de cirkel al te veel druk is). We oefenen enkel rustig op aandacht voor ons. Soms is dat maar 10', soms iets langer. Gewoon tot wanneer die aandacht naar ons gericht is, daarna worden zij onmiddelijk beloont. Amaroc, welke zeer introvert in de weide kan zijn, komt nu regelmatig naar ons toe om zich te laten "groomen" of echt met een blik van "gaan we nog eens iets spannend doen". Vroeger kwam hij nooit af.

Herman schreef op vrijdag 12 september 2008, 23:18:


Eerste paard dat er in geslaagd is om mij brandblaren op mijn handen te verkopen Voor mij geen grote litouwse merrie die dan ook nog eens Veldré noemt

Herman schreef op zaterdag 13 september 2008, 0:27:


T'is gewoon een enorm groot paard dat letterlijk bij je op de nek springt als het haar niet aanstaat. Probeer haar weg te sturen en het wordt nog mogelijks erger. Ik had het gevoel niets eigen ruimte over te houden in een fractie van een seconde. Met een paard van 1m74, wiens hoofd dat enkele tientallen cm's plots boven je eigen hoofd hangt en wiens borstkas tegen je schouder aan stomt. Ik was onder de indruk ... En ik ... ben niet snel onder de indruk! Echt wel, Herman, chapeau voor je doorzettingsvermogen, je moet het maar kunnen.