Ilse Bartholomeeusen schreef op dinsdag 16 september 2008, 13:35:


Ja inderdaad, wat is de wereld klein seg... Ik hoorde haar maar vertellen over haar zus Ilse die de hoeven kwam doen in oktober, en ik maar denken, amai, die heeft het druk dat die dan pas kan komen.. en dan zei ze dat je in Spanje zat, en opeens vroeg ik haar achternaam....aaaaah DIE Ilse!!! Voila, zo zijn we er. Ben eens benieuwd wat jij van dat paardje gaat zeggen...

Mieke Van Velthoven schreef op dinsdag 23 september 2008, 20:50:


Bedankt voor het compliment. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet had verwacht zo snel vooruitgang te boeken met Queenie, ik kende haar nauwelijks. Echt een heel fijn paardje Eva!! Heel vriendelijk en leergierig.
Ik vond de dag zeker geslaagd, veel variatie, een aangename sfeer en altijd leuk dat er een interactief stukje tussen zit, dat maakt alles duidelijker en ook plezanter, dus complimenten voor Inge bij deze.
Hoe Eva met Queenie omgaat is echt hartverwarmend, met veel respect en liefde maar wel duidelijk.
Iedereen die heeft meegedaan heeft op zijn eigen manier laten zien hoe het werkt, en dat was heel fijn en leerzaam om te zien. Dus voor alle deelnemers de complimenten!!

Groetjes Sibyl

Merci, heb met plezier met Queenie gereden.
Aan wie was dat bedoeld: spijtig dan je niet tot in gent kan komen, aan Inge of aan mij??
Wat de scheefheid van Queenie betreft, ontspanning is goed, maar een paard laat zn zwakke kant meer "hangen" en als je dan niet oplet laat je je zit mee zakken aan die kant, en dan maak je eigenlijk de zwakke kant alleen maar slapper tot je paard gaat manken....spijtig genoeg.

Eva Saegerman schreef op vrijdag 26 september 2008, 23:31:


Oeps, even geen PN gelezen laatste dagen, sta wat achter...
Als ik het mij goed herinner, buigt ze makkelijk naar rechts, moeilijk naar links (daar kniks ze in haar hals ipv te buigen) Dat wil zeggen dat haar linkerkant slapper en langer is, dus dat ze die kant meer laat zakken. Die heeft ruimte nodig om terug sterker te worden, maar dat komt vanzelf als je de korte stugge kant (in haar geval de rechtse) losser maakt. Maar inderdaad, eerder naar rechts gaan zitten zodat je die slappe kant niet nog meer belast, en nog zo veel meer natuurlijk, maar dat is geen email-voer, dat moet je op de moment zelf kunnen bekijken. Hoop dat dat al wat helpt...

Groetjes

Ik ga proberen zo goed mogelijk te antwoorden..
Ik heb zelf niet echt clicker ervaring, al is de timing hetzelfde als ik beloon met wegnemen van de druk. Voor de demo ben ik een aantal keer met Inge haar paardje gaan rijden (een oude rot in het dressuurvak) en bij hem werkte we aan het lang maken van de onderhals, dus net niet in de krul willen lopen, maar neus meer naar voor steken. Dat had hij snel door en dan was het een kwestie van het te rekken zodat hij het zo lang mogelijk bleef volhouden. Wat ik persoonlijk heel fijn vind aan het clickeren is dat de paarden zo gaan meedenken en echt zoeken naar wat je van hen wil. Het elke keer halthouden vond ik aanvankelijk storend, maar doordat Inge de beloning altijd dicht aan de borst geeft waardoor ze een stapje achteruit nemen wordt het halthouden elke keer heel goed getraind, want ze bereiden zich eigenlijk al voor op het stapje achteruit. Super oefening voor het rekken van de rug en het onderkomen van de achterhand.
Quinnie had snel door wat we van haar wilde maar het contact vond ze maar niks. Ze moest alleen even wennen aan een ander bridge-geluidje of hoe zeg je dat? Eva klakt met haar tong en Inge zegt "ex". Wat wel grappig was (maar wat verwarrend voor Quinnie) was dat ik haar wat meer vooruit wilde zetten met mn stem (klakken met de tong haha) omdat ze wat onzeker was in die piste. Het was dan ook de eerste keer dat ze op een andere locatie was met Eva. Dus als ik haar wat meer voorwaarts wilde zetten vroeg ze zich af waarom ze een beloning ging krijgen en vertraagde... maar gelukkig had ik het op tijd door voor de demo

Wat betreft dat aantikken van de voorbenen, dat lijkt mij (volgens mijn bescheiden mening
) omdat de achterbenen eronder gaan treden maar dat de schouder nog te vast zit waardoor de voorbenen niet snel genoeg weg zijn. Het lijkt me dan ook het beste om dat soort paardjes zeker niet te hard voorwaarts te drijven maar rustig hun rug te leren gebruiken en de schouder los te werken door veel afwisseling van stelling en buiging. Wat denken jullie?

Piet schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 0:01:


Heel interessant Piet, zo ver was ik nog niet dat je het op die manier kon verder zetten met het rijden. Tot nu toe gebruik ik het dan ook nog niet met het rijden, maar als dat inderdaad de mogelijkheid is zie ik het nog meer zitten. Enkel de voerbeloning tijdens het rijden vind ik nog wat storend, elke keer naar voor hangen en evenwicht verplaatsen, misschien eerst met een "voerbeloning-knechtje" werken Hoewel de nek natuurlijk wel elke keer een rekoefening krijgt, maar dan moet het goed afgewisseld worden links en rechts.
Dus bij deze : Inge, zullen we lessen ruilen Ik bij u en gij bij mij?

Gewoon teugelcontact, de "druk" op haar neus in dit geval. Ik denk dat als we met bit zouden gereden hebben het een pak langer zou geduurd hebben om dit resultaat te krijgen. Gezien haar reactie nu al.

Volgens mij heeft dit mens totaal geen doel met dat slaan, dat is pure frustratie uit onmacht. Als het paard niet loopt zoals ze wil, om welke reden dan ook, dan mept ze het er wel uit, en aangezien dat totaal geen zin heeft en het paard daarna uiteraard nog steeds niet weet wat de bedoeling is (niemand trouwens, wil ze de achterhand eronder, of wat probeert ze met dat longeren??) geraakt ze nog meer gefrustreerd en gaat ze hem waarschijnlijk in de stal ook nog even "op zn plaats zetten"
Maar een hart heeft die vrouw in elk geval niet, dat is wel duidelijk. En spijtig genoeg bestaan er wel meer van dat soort mensen vrees ik... Hopelijk is dit toch een klein duwtje in de goeie richting zodat mensen gaan beseffen dat dit soort handelingen ook gevolgen kan hebben.

groetjes Sibyl

Joy Jansen schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 9:42:


Hallo Joy,

Fijn om te zien dat je hier tips komt halen, en die zal je zeker krijgen! Het gaat zo te horen de verkeerde kant uit met jou en je paardje, maar daar heb je al heel wat info en tips over gekregen lees ik, waar ik het overigens allemaal mee eens ben. Wat ik even wilde zeggen is dat je je gevoel moet blijven volgen, want ondanks de fouten die je nu hebt gemaakt geef je wel aan dat je het beste wil voor je paard. Ik denk (en hoop) dat deze fouten enkel gemaakt zijn door onwetendheid en onkunde en dat die zullen verdwijnen als je de juiste kennis en eventueel hulp hebt, zowel wat betreft de behoeften van je paard zoals buiten staan, sociaal contact enz als jullie vriendschap. Probeer je doel voor ogen te houden, nl plezier maken met je paard, en dat kan alleen als hij er ook plezier aan heeft.

Veel succes
Sibyl

Heel erg bedankt Piet!!
Ik krijg meer een meer zin om het op die manier te proberen!!
Dus eerst beginnen met voerbeloning, en dan, stilaan afbouwen, als je aanvoelt dat de prestatie op zich al voldoening geeft. Dat had ik eigenlijk ook al gevoeld bij Inge haar paard. Na een tijdje begon hij met lange tanden de wortel te eten hahaha. En op de demo met Queeni, had alleen Inge wortels vast, maar toen Queeni het heel goed deed op de moment dat Inge uitleg gaf heb ik een bridge gegeven zonder beloning...de wortels waren te veraf maar dat maakte haar duidelijk niet veel uit.
Waar ik wel soms moeite mee had was dat ze zo zoeken naar wat je wil dat je ook veel moet negeren. Je werkt bv aan neus naar voor steken als ze gewend zijn met hun neus op de borst te lopen, en na een tijdje kruip je op je paard en duwt die heel de tijd zn neus naar voor. Ik vind het dan zo zielig om dat te negeren, want hij wil echt zn best doen. Ik ben er nog niet helemaal uit... maar de weg wordt duidelijker..

Groetjes Sibyl

Ik heb haar natuurlijk wel geloond, maar niet met een wortel. En het leek mij niet zinvol om eerst 20m verder te stappen naar Inge om daar een wortel te gaan halen, kan mij niet voorstellen dat ze zo lang die "bridge" kan houden. Misschien wel als de wortel al in zicht is en ze eropaf gaat, maar niet als ik eerst een tijdje naar iemand toe stap die met iets helemaal anders bezig is, of heb ik het verkeerd? Ik had niet de indruk dat Queenie op die moment stond te popelen voor haar wortel. Wel kan ik mij indenken, dat als je dat te veel overslaat het een ander verhaal wordt. Dan valt de motivatie weg.
Nog even een vraagje. Als ik het goed begrijp gaan de paarden op termijn de oefening niet meer perse doen voor de voerbeloning, maar bv omdat ze dan even stil mogen staan, of iets dat ze graag doen. Blijft dat werken of moet je toch regelmatig weer terug gaan naar je wortelen bv.? Kan mij ook voorstellen dat dat van paard tot paard afhangt, maar toch. Ik heb eerlijk gezegd geen zin om altijd en overal met een zakje voer rond te lopen, en wil mn paarden ook zo iets kunnen laten doen zonder dat ze daarvoor een wortel of iets anders verwachten.

Ik snap eigenlijk niet hoe je uzelf zo op de kast kunt laten jagen door een berichtje op het forum. Ik ben iemand die zich ook snel emotioneel laat kwetsen, maar op een forum, waar je alle tijd hebt om alles even te laten bezinken en relativeren?? Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat haantjes gedrag tussen die mannen wel grappig vind. Het druipt er zo vanaf, dat geroep en getier. Keep on smiling

Helemaal mee eens. Een paard dat je rechtricht voel je zo onder je komen. En dan is het nog maar kwestie van hem te sturen waar je heen wil en in welk tempo.

Ik heb voor mn 4 jarig merrietje nieuwe eigenaars gevonden die een weide van 2 ha hebben waar al 3 jonge paardjes op staan. Ik heb er een goed gevoel bij en hoop dat dat zo blijft. Nu donderdag ga ik haar brengen en nu vraag ik jullie raad hoe ik dat best doe. Ik moet eerlijk bekennen dat ze nog niet op een van heeft gestaan, is er gewoon nog niet van gekomen om het haar te leren. Dus ik had gepland het deze week te doen, om haar toch een beetje voor te bereiden, en nu is mijn zus met de camionette weg voor een paar dagen waardoor ik toch niet kan oefenen..grrr Dus het zal ocharme allemaal in 1 keer moeten. Nu is mijn vraag wat jullie zouden doen: haar weidemaatje meenemen om haar op de rit wat gerust te stellen? Of misschien beter niet? Mij leek dat het beste om een goeie herinnering te hebben aan haar eerste rit, maar langs de andere kant vind ik het dan zo zielig dat zij daar moet blijven en de andere pony weer mee naar huis mag... ik weet het dus niet zo goed. Wat denken jullie??
Groetjes Sibyl