stumperd schreef op dinsdag 23 september 2008, 14:12:


Hahahahaha ... nee hoor, ik vind het een hele goede vraag van Piet. Ik wil ook wel eens weten hoe dat met het piemeltje zit. Heeeeeel interessant onderwerp, het zogenaamde "piknijd" ... is weer eens wat anders als voernijd of broodnijd, toch?
Maar man of vrouw, ik denk dat het toch puur afgunst is. Eddy kan waarschijnlijk meer met de veelzijdige viervoeter dan mevrouw/mijnheer Goossens ooit zal kunnen (jeetje, straks word ik nog fan van Eddy, hahaha) en wat is er dan fijner om die persoon dan af te kraken? Het is niet anders, als je met je kop boven het maaiveld uitkomt of je bent anders dan de grijze meute, tja dan moet je kop er af. Zo zitten wij (kudde)mensen in elkaar; vooral niet anders zijn! Lekker door gaan, Eddy, ook al kan het soms wat minder, maar desondanks kan ik er ook weer veel plezier om hebben! Al heb ik niet de indruk of de pretentie dat je je van mij ene Belgische fluit aantrekt

In "onze" tijd heette dit kattekwaad en ja, dat hoort bij kinderen. Planten uit tuinen trekken, plassen tegen de deur, poepen (echt waar???) en dieren opjagen heeft niets, maar dan ook helemaal niets met kattekwaad te maken. Vrije opvoeding? Wat denk je van helemaal GEEN opvoeding? Kinderen die weerloze dieren treiteren zijn naar mijn idee ziek in de bovenkamer en kunnen uitgroeien tot hele enge volwassenen, waar ik liever heel ver van blijf!
Ouders zijn in eerste instantie verantwoordelijk, maar ik denk dat kinderen heel goed weten wat wel en wat niet kan, ook al wordt ze dat thuis niet geleerd. Ze komen op school, bij andere kinderen thuis, kijken tv ofwel zien en kunnen ervaren dat hun gedrag niet helemaal normaal genoemd kan worden. Ofwel de maatschappij houdt ze een spiegel voor. Positief belonen? Ik ben er van overtuigd dat het met dieren heel goed werkt, ook al kan ik er nog geen moer van. Weet niet hoor, maar als we de actualiteiten een beetje volgen en de roep van het volk (in Nederland tenminste) wordt steeds duidelijker "harde aanpak", moeten we draken en toekomstige draken niet pamperen maar straffen. Dieren zijn puur, mensen hebben, voor sommige helaas, het vermogen bewust kwetsend en gemeen te zijn. Kijk naar zinloos geweld, het dooschieten van een agent omdat deze je aanspreekt op je rijgedrag en verzin het zelf maar ... Hoe gaan we dit in godsnaam positief belonen? Ik geloof er bij mensen niet in. Grenzen stellen en optreden als men daar denkt over heen te willen gaan, niets anders. Nogmaals, bij dieren geloof ik daar wel in. Het beest onder de dieren is vaak een mens!
Heb de hele topic gelezen over Indy en ik vind het een waanzinnig moeilijk verhaal. Monique, ik hoop dat de therapie voor Indy helpt en dat ze maar snel mag herstellen van die ellendelingen! Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en wijsheid toe.
Groetjes,
Anja

e m kraak schreef op maandag 29 september 2008, 19:13:


Crisis! Ik heb ooit in een grijs verleden statistiek gestudeerd (nog voor geslaagd ook). Grijze hersencellen kraken aan deze kant. Het is prachtig onderbouwt, kan niet anders zeggen. Maar ... heel simpel gezien. hoe vaak wil de wetenschap iets onderbouwen, terwijl intuïtief het antwoord al gegeven is? Los van alle cijfertjes en wetenswaardigheden, nodigt een positieve reactie (bij mens én dier) niet uit tot herhaling? Kijkend naar mezelf, ik doe graag iets voor een ander als ik bevestigd krijg dat ik daar een ander een plezier mee doe. Je wordt "blij" als een ander blij is. Je werkt beter samen als iedereen wat voor elkaar over heeft. Straffen? Er vanuit gaande dat het tussen de oren allemaal goed zit, geloof ik niet in straffen. Er ontstaat spanning, wantrouwen en je wordt er vreselijk moe van! Het is niet leuk en zeker niet gezellig of ontspannend. Maar ach, psychologie is ook een wetenschap, toch?

mirel schreef op maandag 29 september 2008, 19:54:


Hoe mijn paard buiten de bak reageert, weet ik niet, want ik rijd nog niet zo lang, dus vind het onverantwoord om als onervaren ruiter met een paard van 5 de weg op te gaan. Jeen is 5, altijd met bit gereden, ik heb hem sinds maart (vanaf maart rijd ik dus paard, daarvoor noppes). 1,5 maand geleden door info op deze site overgestapt van bit naar bitloos. Ondanks mijn gebrek aan ervaring, loopt Jeen beter zonder bit dan met. Bijkomend voordeel voor mij, ik hoef me niet zo'n zorgen meer te maken dat ik misschien te hard ben in mijn handen. Dit houdt natuurlijk niet in dat ik nu ga zitten hangen of zo, maar ik vind het voor mezelf een fijn gevoel en ik ben er zelf beter door gaan rijden!

amar schreef op maandag 29 september 2008, 21:35:


Looikesgeweer???? Wat dacht je van gericht schieten?
Ben niet zo gewelddadig, maar "oog om oog, tand om tand". Je bent toch wel erg ziek in je kop als je hiertoe in staat bent. Ben je dan nog wel mens?

Cindy Helms schreef op dinsdag 30 september 2008, 20:19:


Tja, USA ... het land van de onzinnige dingen!

Piet schreef op vrijdag 3 oktober 2008, 21:28:


Tjonge, ik zou bijna bang worden om te gaan clickeren, terwijl ik morgen mijn eerste les van de 7 krijg!
Ik heb het boek van Inge thuis en herken het doorlezen van de eerste hoofdstukken en daarna met vragen zitten zonder zelf het antwoord te weten. Anders wordt het wel na-apen en idd geen enkel paard is hetzelfde, zo ook de eigenaar!
Ik heb er vertrouwen in en ben er van overtuigd met goede begeleiding van een goede instructeur meer te bereiken dan zelf maar wat aan te kloten of op de zogenaamde bekende manier een paard te dwingen te doen wat ik denk dat hij zou moeten doen. Let wel, dat is toch het alternatief, een paard een mep te geven of te schreeuwen? Ik heb voldoende op stal gezien en dat is niet de manier waarop ik met mijn paard om wil gaan ...
Dus bewust zijn wat je aan het doen bent, open staan voor aanwijzingen, maar wel je boerenverstand en intuïtie blijven gebruiken. Ik vind het in ieder geval zeker de moeite waard om te onderzoeken en te ervaren. Ik heb inmiddels mensen aan het werk gezien, die met (ogenschijnlijk) weinig inspanning en gedoe ECHT contact met een paard hebben en binnen no-time het gevraagde van het paard gedaan kregen. So what, dat ik er misschien een half jaar of jaar of jaren mee bezig moet zijn om maar in de schaduw van deze mensen te komen staan! Ik heb de tijd en het moet vooral leuk zijn voor mijn paard en voor mij. Als clickeren de manier is om echt contact te hebben en op een relaxte manier samen te werken, ik ben voor. Ik snap er werkelijk geen moer van dat er mensen zijn die op deze manier van trainen kritiek kunnen hebben. Het komt mij over als de meest paardvriendelijke manier van omgang. Wat kan hier nu mis mee zijn?

Wil schreef op vrijdag 3 oktober 2008, 22:05:


Dank je, Wil en Piet. Heb er heel veel zin in. Ben al stiekem begonnen, Jeen loopt nu heel netjes een paar stappen terug als ik mijn hand naar zijn borst breng (raak hem dus niet aan, hè). Maar wil echt de basis begrijpen, anders zijn het alleen maar trucjes, toch?
Ik laat het jullie weten en ben inderdaad van plan het lekker te gaan doen! Ik zie mezelf al helemaal met een grote voetbal (uiteindelijk hè) door de bak heen rennen met Jeen er voor of er achter, whatever ... Het is een ontzettend braaf dier, maar wel onervaren en aan het puberen (5, dan krijg je dat) en spijtig voor hem, ik ben zelf ook onervaren. De lamme helpt de blinde? hahaha. ... dus helemaal niet verkeerd om op een leuke manier grenzen aan te geven en lekker met elkaar bezig te zijn.

Misschien een hele domme vraag, alhoewel: domme vragen bestaan niet, behalve je als de vraag twee keer stelt ...
Hoe verzorg je de manen van een Fries? Ik was Jeen sinds juli niet meer, ik borstel hem wel, gewoon omdat ik dat lekker vind en merk aan Jeen dat hij het ook lekker vindt (staat echt te genieten en laat regelmatig zo'n zachte pufwind, brrrr). Zijn manen zien er niet meer uit! Hij staat soms zijn hoofd te schuren en dan lijkt het wel of hij zijn haar getoupeerd heeft, je weet echt niet wat je ziet. Ik kan er natuurlijk van die glans antiklit inspuiten, maar dat wordt zo'n vette troep en erg natuurlijk is dat natuurlijk ook weer niet.
Iemand een idee?