Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 15 oktober 2004, 19:40:


Voorzover ik ooit gelezen heb in een normaal paardenboek het volgende.
Ten eerste kan er snufhooi in de neus vallen en ten tweede is het inderdaad langdurig gerekt staan te eten slecht voor het paard vanwege het slikken geloof ik (weet het ook niet meer exact).
Ik heb de ruif op eetbare shetlanderhoogte hangen, zo´n 30 cm boven de grond begint hij zodat ze redelijk normaal staat te eten. En nee, de mijne knoeit nauwelijks: is een nette eter denk ik dan.

Takken in de wei als afleiding ook ooit gedaan. Geen succes omdat ze met haar lange manen in de kleinere takken bleef vastzitten bij het sjorren aan de takken. Ze vond het zelf uiteindelijk ook niet meer zo leuk daardoor leek het wel.

Groeten
Ingrid

Peter Donck schreef op vrijdag, 15 oktober 2004, 20:59:

Daar ging het niet over. Ze eet alles wat los en vast zit, maar juist omdat ze eraan ging eten, ging ze middenin die takken staan en als ze aan de twijgjes trok dan ging die tak omhoog. Snap je wat ik bedoel?
En omdat ze dan tussen die takken stond gingen haar manen erom heen en zat ze vast. En doordat ze ging trekken en zo ging dat steeds vaster zitten. Heb haar ooit los moeten knippen en dat vond dit vrouwtje ook niet zo geweldig. Kennelijk niet de juiste takken dus, maar ik let hier wel op zelf.

Groeten,
Ingrid

Hoi allemaal,

Maar weer even een berichtje van mij als vervolg op mijn eerdere verhalen over Isabella (zie verkeerd afgericht en ze kan het nog).

Ik zou nu de titel ook kunnen veranderen in "help ze doet het weer".

Het wandelen werd al weer steeds heftiger, dat stilstaan het gesjok was na die appel eten (focus appel) al weer veranderd, maar nu na een paar dagen wandelen en focussen en wat meer laten eten zo links en rechts, ging het vandaag toch even weer ouderwets bijna mis.

Het begon al toen ik nog maar net goed en wel de straat uit was. Wat kinderen wilden aaien en tot zover ging het nog, totdat ik verder liep en een kind mee ging huppelen met af en toe Isabella in haar zij te prikken. Ik waarschuwde het kind en gelukkig niet op tijd, anders had ze een fikse knauw te pakken. Maar Isabella was al opgefokt geraakt en zette het op een bokken. Dus ouders trokken snel dat kind weg en daar ging ik met mijn stuiterbol verder richting bos.

Hoe meer ik haar probeerde tegen te houden, hoe erger het werd. Om een lang verhaal toch redelijk kort te houden .
Ze was zo maf als een deur; niet te houden, 4 benen de lucht in, soms sloeg ze terwijl ze omhoog sprong een voorbeen naar voren uit en tegelijk haar achterbenen naar achteren. Zal er ongetwijfeld erg mooi uitgezien hebben, maar ik had mijn handen vol aan haar.

Totdat ik echt dacht; ik ben haar zo meteen kwijt, al een leuk verhaal voor dit forum zat te bedenken, toen mij ineens het zuchten en diep ademhalen en zo te binnen schoot. En verdomd dat werkte. Ik ging heel diep uitademen, hoorbaar en zo werd ik zelf ook rustiger en jawel ... Isabella ook. Later werd ze heel anders, ik gaf haar af en toe en kastanje (wel gepeld want twijfel of de schil giftig is of niet) en ze lette veel beter op. Stuiterde nog wel eens, maar ik kreeg haar goed onder controle en we hebben een vlotte maar uiteindelijke goede wandeling gehad.

Jeetje wat is het toch opletten met deze pony zeg en wat reageert ze sterk op hoe ik me voel en hoe ik doe. Echter later wilde ze niet meer lopen (wilde een andere kant op) en wat ik ook deed (snel ademen, focussen) ze wilde niet meer meelopen. Bleef toen wel even touwtje trekken hoor .

Groeten
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 17 oktober 2004, 18:48:

Ik heb het niet zo op kinderen, maar hier bedoelde ik toch echt wel NET op tijd.
Anders staat het wel erg hatelijk .

Groeten,
Ingrid

Caroline Loos schreef op zondag, 17 oktober 2004, 18:10:


Hoi,
Dit begrijp ik even niet. Het feit dat een paard een trekpaard is, wil niet zeggen dat het dus een te sterke pony is voor een kind, of dat het geen goede rijpony zou zijn. Tenzij hij alleen maar heeft leren trekken en niet is ingereden.

Dus ik ga er even vanuit dat je dat laatste bedoeld.

Dan zou ik er inderdaad voor zorgen dat de fjord eerst goed wordt ingereden, door een ervaren persoon en niet door een onervaren kind.

Een fjord is ook wat eigenwijs en wat type "tank" is mijn idee. Zelf heb ik onlangs ook korte tijd op een fjord gereden, maar zij was niet echt goed beleerd en denderde ook overal doorheen en overheen en liep net daar waar ze zelf zin in had. Dan maakt een bit ook niet meer uit, al zou je dat als rem willen gaan gebruiken. Maar naar mijn idee beetje fout in de opvoeding van het paard. Geen respect voor de mens kan ook.

En kleine kinderen; wanneer die mogen gaan rijden? Kan daar niets op zeggen. Weet wel dat ikzelf een "kinderpony" heb, die absoluut niet geschikt is voor kinderen. Ik zou daar niet graag een jonge onervaren ruiter op willen zetten. Heeft niets te maken met dat ze een trekpaard is, maar meer omdat ze erg dominant is en ook doet waar ze zin in heeft. Probleem met een shet is dat je er als volwassenen niet op kunt rijden en je altijd bij een klein kind uitkomt en die hebben niet veel rij-ervaring, dus gaat dat beest altijd een loopje nemen met die kinderen.

Groeten,
Ingrid

Hoi Viola,
Mail mij even prive.
Ik krijg een mailtje dat ik naar jou wil sturen steeds terug.

Groeten,
Ingrid

richard schreef op maandag, 18 oktober 2004, 9:49:

Frans heeft dit niet allemaal zelf verzonnen hoor wat hier staat. Dus dat hij begint en wij volgen ..... beetje onzin in mijn ogen.

Ik heb Isabella al 7 jaar, toen bestond deze site vermoedelijk nog geeneens. Ze heeft nooit op stal gestaan of met een dek om. Dat had ik helemaal zelf "verzonnen" dat dit niet hoefde .

En hoefijzers ... tja wat mij betreft had ze die nooit gehoeven want die voelden altijd al fout. Heb zelfs ooit zelf slofjes in elkaar geknutseld omdat ik die ijzers vervloekte en geroepen, waarom vind iemand zoiets niet uit !!.

Maar helaas toen was het nog het ijzertijdperk, nu leven we in het rubberen tijdperk en is alles anders geworden .

Maar in mijn geval heeft Frans met mijn gedachten gang over natuurlijk paarden houden, niet zoveel te maken gehad.

Groeten,
Ingrid

richard schreef op maandag, 18 oktober 2004, 10:05:


Hoi,
Ik begrijp je wel hoor, daar niet van, maar het stond er gewoon even wat raar in mijn ogen dan hoor (hahaha en en zo).
Want het kwam op mij over omdat je schreef "jullie volgen" alsof wij, de "vaste" forumschrijvers bedoeld werden en dus gaf ik even aan dat ik niet echt Frans aan het volgen ben. Bijna zelfs verre van dat zou ik willen zeggen, want ik doe het toch net weer op mijn eigen (-wijze) manier .

Had je beter kunnen zeggen "en wij volgen" want dan had je jezelf er toe berekend, nu in mijn ogen niet.
Maar goed, is wat muggezifterij van mij misschien zul je denken, maar dat is juist altijd weer zo moeilijk met schrijven of praten cq elkaar zien of niet .

Ik vatte het overigens ook niet op als "kattige opmerking".

Groetjes,
Ingrid

trudy de bakker schreef op maandag, 18 oktober 2004, 10:54:

Mooi voorbeeldje gisteren in het bos.
Ik kwam een ruiter tegen met paard en ijzers. We raakten aan de praat over van alles en nog wat, en ik kon het toch niet laten om over de hoefijzers te beginnen, of beter; over mijn hoefschoenen. Geluk, ik had iemand voor me met klein beetje interesse. Oh, bevallen die dingen wel? Dus ja ik kon heel positief wezen en antwoord geven op mijn vragen. Zij had die beroemde kennis weer die nl. een beetje geinteresseerd was. Je kent ze wel, nooit zelf interesse, altijd die kennis.
Zij vertelde dat zij veel buiten reed in het bos en ineens bedacht ik mij wat. Buiten in de winter op ijzers is bijna niet te doen vanwege de klonters, dus ik vertelde dat het in de winter juist zo ideaal is met hoefschoenen te rijden. Gripvast, geen klonters, geen problemen bij ijsvlakte onder sneeuw, enz. Toen was ook zij kennelijk redelijk overtuigd, want ineens zegt ze dat het wel een heel mooi alternatief zou zijn voor in de winter, want inderdaad, die stomme ijzers beperkten het buitenrijden dan drastisch. Ze zou eens serieus gaan zitten nadenken.

. Dat voelt goed. Alleen al dat ze er over na gaan denken.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op maandag, 18 oktober 2004, 12:02:

Denk van wel.
Kijk die kleine smurf van mij is mij ook te sterk af hoor. En ik ben dus niet goed in leiding geven, dus gaat ze gewoon haar eigen weg. Dat ligt dus geheel aan mij, niet aan mijn pony. En zo zijn er heeeeeellllll veel voorbeelden, vooral bij (oud) manegepaarden inderdaad.
Hoevaak hoor je mensen niet zeggen, mijn paard test eerst nieuwe ruiters uit.

Groeten,
Ingrid