eddy DRUPPEL schreef op woensdag 24 september 2008, 22:39:


Joh, ploft 'ie niet meteen neer dan? :)) Jauke gaat altijd graag de stal in, in stallen ligt eten! Als het op is is hij wel altijd diep beledigt als de deur achter hem gesloten blijkt, dat is echt niet de bedoeling! :))

marianne laenen schreef op zaterdag 4 oktober 2008, 14:59:


Volgens mij zou Apache een super leuk clickerpaard zijn

De opdracht vind ik erg lastig. Ik kan mij ook totaal niet vergelijken met mijn paard, hij is in veel dingen totaal anders. Ze zeggen wel eens dat dieren op hun eigenaar gaan lijken, maar ik maak soms voor Jauke keuzes die totaal tegen mijn gevoel indruisen. Bijvoorbeeld, we hebben op paard en koets show gegeven vorig jaar en ik wilde daar graag een stal hebben zodat hij niet op de vee wagen hoeft te blijven staan (tuurlijk, een paddock oid zou nog idealer zijn, maar het is al knap lastig vaak om een stal te krijgen) Nu kreeg ik de keuze, ik kon hem of in het stallencomplex zetten, of naast de stand van de Friesch paarden stamboek. Op zich natuurlijk al een hele eer voor mijn papierloze friesje

Maar goed, wat doe je dan? Ik persoonlijk zou liever lekker tussen mijn soortgenoten staan, lekker rustig en stil, vooral niet teveel herrie en teveel mensen. Ik heb gekozen voor naast de stand en ik heb mijn paard nog nooit zo happy gezien. Hij vond al die mensen die hem bewonderde en aaide prachtig, genoot van alle herrie en bedrijvigheid en vond vooral de kleine kindjes helemaal geweldig. Ik heb me bij de keuze echt in hem verplaatst en voor hem gekozen, gelukkig had ik goed gekozen, maar mijn persoonlijke keuze zou zo anders geweest zijn!

Overigens, ik doe het nooit meer. Helaas voor hem, maar ik kwam depri terug. Al die mensen die een mening over je paard hebben en vooral dus al zijn minpunten opsommen, dat was absoluut niet leuk. In die stand wordt natuurlijk gekeken naar de raseigenschappen en nee, hij is geen hengst van 1,70 met manen van een meter en een enorme kap. Laat mensen dan maar alleen de show zien, dan vindt iedereen hem gewoon wel altijd leuk

Nils Vellinga schreef op zaterdag 4 oktober 2008, 20:58:


I know, dat merk ik ook aan hem, daarom doe ik ook shows, hij vind het over het algemeen echt heel erg leuk! Maar het is heel vreemd en raar om een keuze voor je paard te maken die zo tegennatuurlijk voelt.



Tja, als je het mij vraagt moeten ze inderdaad ook geen 1,70 zijn, maar die manen van een meter, daar ben ik toch wel voor aan het sparen hoor Alleen lastig met zomerexceem. Maar inderdaad, meningen lopen uiteen maar een paard in een stand is op de een of andere manier een vrijbrief voor mensen om het dier volledig af te branden, en dat was erg pijnlijk. Jauke heeft er gelukkig niets van gemerkt, die was alleen maar met alle penny kindjes bezig

Ik denk dat ik als paard zijnde een heel ander dier zou zijn als Jauke. Niet zo braaf, enthousiast en allemansvrienderig. Meer afwachtend, terughoudend en ook veel eenkenniger. Ik hoef echt niet met jan en alleman te knuffelen en niet iedereen hoeft op mijn rug. Ik zou rechtvaardigheid ook heel belangrijk vinden en ik denk ook dat ik echt positief gemotiveerd zou moeten worden. Vooral vaak horen dat ik goed bezig ben. Ik denk ook dat ik het type liever lui dan moe zou zijn, hoewel eenmaal bezig waarschijnlijk wel lekker aan de gang.

Jauke is dus een echte enthousiasteling. Alles is leuk! Of we nou onder zadel of met de wagen weg gaan, in de bak of naar buiten, op de grond, springen, voetballen, lange teugelen, VDen of wandelen, alles mag! Er is maar 1 ding niet leuk en dat is helemaal niets doen. Knuffelen is heerlijk hoor, en hij vindt het super gezellig als ik in de lekker bij hem in de wei kom zitten, maar als ik eruit ga dan moet 'ie wel mee want we hebben nog niets gedaan. Ik geef hem als hij terug de wei op gaat ook altijd eten, want die brandende ogen in mijn rug als ik weg ga, daar kan ik echt niet tegen. Ik hoor van stalgenoten dat als ik een dagje niet kom, hij elke persoon die de hoek om komt enthousiast bekijkt om vervolgens teleurgesteld te zijn als blijkt dat ik het niet ben.
Ook op buitenrit, als hij de kans krijgt gaat hij iedereen die we tegen komen hallo zeggen, het is echt de labrador onder de paarden. 3 kinderen tegelijk op zijn rug? Gezellig toch? Hoefsmid die hem komt halen? Zet de wei open en hij loopt los mee, laat zich volledig los bekappen en wandelt weer los mee terug. Eenkennig is 'ie dus ook al niet...

Spirithorses schreef op dinsdag 7 oktober 2008, 10:11:


Maar zou een paard het dan zo'n verschrikking vinden om mee te gaan rijden? Als paarden iets echt niet willen laten ze het wel merken volgens mij. Kijk naar de paarden die zich niet of met moeite in de wei laten vangen, de paarden die hun kaken opeenklemmen en hun hoofd de lucht insteken om het bit te voorkomen, paarden die happen tijdens het aansingelen. Als ik dan naar mijn paard kijk, die komt altijd direct naar het draad en loopt los mee naar voren en vertrekt zelf al naar de bak. Doet gewillig zijn mond open voor het bit (ja, ik rij met bit, merk aan hem dat hij dat zelfs wel lekker vindt) en staat helemaal los zonder iets om of aan tijdens het opzadelen. Ik heb echter 1 keer met zo'n kruislings bitlooshoofdstel gereden, nou, daar werd 'ie een partij boos van! Terwijl met halster of zonder hoofdstel is dan weer wel prima.

Ik denk zelfs dat het rijden voor een paard erg plezierig kan zijn. Hoeveel mensen gaan er wel niet voor hun plezier naar de sportschool? Zolang er niet over grenzen heen gegaan wordt er geen dwang gebruikt wordt. Jauke staat hele dagen op de wei, maar toch merk ik dat hij blij is om samen met me te gaan bewegen omdat 'ie dan m.i. reden heeft tot bewegen. Hij komt soms uit de wei met een energie alsof 'ie 3 dagen op stal gestaan heeft...

yES - training schreef op dinsdag 4 november 2008, 17:52:


Wat een super leuk, interessant en mooi filmpje is dit geworden joh! Ik ben zelf zelfs onder de indruk

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 november 2008, 10:59:


Het is alleen jammer dat je alleen maar filmpjes uit kiest waarbij het mis gaat. De leuke en mooie filmpjes sla je over. En ik denk dat er van iedere trainingsmethode beeldmateriaal te vinden is van hoe het niet moet. Waarom ben je überhaupt er zo tegen aan het schoppen? Heb je er last van dat er mensen zijn die op deze manier met hun dier werken? Voor mij is dit dè methode, dat hoeft niet voor iedereen zo te zijn. Ik vind Parelli niets, maar dat betekent toch niet dat ik continu opzoek ga naar alle mogelijkheden om de methode onderuit te schoppen?

Ik ken jou verder helemaal niet, maar uit veel reacties hier op het forum begrijp ik dat je erg goed bezig bent in de paarden, je wordt zelfs in 1 adem genoemd met het Balingehof zag ik, dus zeker niet verkeerd. Verschil is alleen dat het Balingehof nog altijd open staat voor mensen, gelooft van iedereen te kunnen leren en altijd een mening durft bij te stellen. Eigenschappen die ik van jou, nav wat ik hier op het forum lees, niet durf te zeggen. Ik vind dat echt erg jammer. Moet je echt door anderen naar beneden te halen zelf beter worden? Je bent toch al goed? Laat anderen en hun manier van werken dan ook in hun waarde. Ik ken je alleen van het forum hier, maar naar aanleiding daarvan zou ik nooit bij je komen voor les of instructie, bang om volledig afgebrand te worden...

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 november 2008, 12:35:


De reden van dit schrijven is vooral om je te laten weten hoe je (naar mijn mening) op mensen over komt die je niet kennen. Wat je ermee doet is helemaal aan jou. :)

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 5 november 2008, 12:47:


Voor mij persoonlijk is een eerste indruk heel belangrijk. Wellicht het verschil tussen vrouwen en mannen Maar zoals ik al zei, wat je met mijn reactie doet is aan jou, zal me er verder niet meer mee bemoeien

Er zijn vast verschillende meningen over dit filmpje van Jauke en mij, maar voor de liefhebbers wil ik het toch graag hier laten zien :)

http://www.youtube.com/watch?v=RFuztsghPdk

Ariel en Andrea zijn inderdaad erg goed met en voor hun paarden, ga er binnenkort ook eens heen om te kijken of we misschien met z'n 3en een show kunnen combineren :)

Ik verbaas mij wel over de discussie dat dit onnuttige "kunstjes" zijn voor de omhoog gevallen mens. Ik denk dat vrijwel iedereen hier op zijn paard rijdt. Is dat niet de top van het omhooggevallen zijn? Je willen laten dragen door een ander? Soms schaam ik me voor het feit dat ik op de rug van mijn paard klim, probeer het voor mezelf goed te praten met gedachtes als, ik moet ook werken voor mijn eten enz. Punt is dat het feitelijk niet goed te praten is op zo'n manier. Het enige is dat ik merk dat mijn paard met plezier met me meegaat en met plezier voor me werkt. Maakt dat het rijden op ook maar een manier nuttig? Lijkt mij niet. Is het dan nuttig om een noodstop te hebben? En voor wie, voor mijn paard? Lijkt me dat dat voor mijn gevoel van controle is.

De kunstjes echter, ik merk dat mijn paard trots op zichzelf is bij een goed uitgevoerde oefening, hij heeft handvatten gekregen om expressie te tonen. Daarnaast is hij onwijs soepel, lenig en sterk van de oefeningen geworden. Standaard reactie van een vreemde die hem een keer rijdt is de verbazing over de soeplesse, het buigzame. Verder vergroot dit soort oefeningen het ego van je paard, nu was dat bij de mijne niet hard nodig Hij is zich heel erg bewust van zijn lijf, weet dat hij voor en achterbenen heeft. Ook is hij met een simpele oefening weer down to earth te krijgen als hij een keer in de stress raakt. Echt, ik merk niets dan voordelen met het aanleren van dit soort oefeningen.

Lineke schreef op donderdag 4 december 2008, 18:02:


Hoi Lineke,

Je komt wat negatief over clickertraining binnen, dat maakt dat mensen die wel clickeren meteen al het gevoel krijgen dat ze ze zich moeten verdedigen. Deze 2de tekst klinkt gelukkig al een stuk prettiger :)

Het grote voordeel van clickertraining boven gewoon voedselbeloning is dat de clicker het paard laat weten dat er een beloning aan komt. Tevens maak je je paard duidelijk dat zonder clicker een beloning nooit komt. Dus zelfs als het open en bloot op je hand ligt blijft het "onbereikbaar" tot hij een beloningssignaal (bijv een click) gehoord heeft. Het is derhalve niet zinvol om te focussen op de beloning, want dat maakt niet dat hij hem krijgt. Het is wel zinvol om zo goed mogelijk z'n best te doen om de beloning te bemachtigen. Dit begint uiteraard met hele kleine simpele dingen, liefst in een rap tempo na elkaar gevraagd. Paarden worden vaak zo enthousiast dat als er teveel tijd tussen de oefeningen zit, ze zelf gaan nadenken. Door ze bezig te houden hoef je niet tussendoor te corrigeren en blijf je dus belonen, hetgeen een clickeraar het liefste doet.

Op deze wijze krijg je een enthousiast en meewerkend paard wat de focus op de oefening legt.

Ik had het laatst nog in een clinic, iemand die haar jonge paard zonder clicker met voedsel had geprobeerd het eea aan te leren. Als hij maar dacht dat er iets zou komen was hij al in haar aan het happen en stopte met de oefening die gevraagd werd en ook als hij vond dat het afdoende uitgevoerd was werd hij opdringerig en kwam zijn beloning opeisen. De eigenaresse had met die reden al enkele weken totaal niet meer uit de hand gevoerd, gedrag was echter nog steeds niet weg. Tijdens de vrijheidsdressuur en clicker clinic hebben we deze kerel eerst geleerd dat hij een beloning enkel na de click mag pakken, anders niet. Dus geen click = geen beloning. Toen hij dat begreep werd hij al snel een stuk beleefder en rustiger. Toen we hem vervolgens leerde om een voorwerp aan te raken concentreerde hij zich daar ook volledig op, hij liep zelfs bij zijn eigenaresse en dus het voer vandaan om de pion aan te raken en pas bij het horen van de click liet hij de pion met rust. Wat het allerleukste om te zien was, was de rust waarmee het paard aan het werk was. Niet opgewonden, niet druk, niet opdringerig of vervelend, maar geconcentreerd, beleeft en verwachtingsvol.