marjolijn schreef op woensdag 15 oktober 2008, 15:54:
> Monique Meijer schreef op woensdag 15 oktober 2008, 14:42:
>> Eerst niets aan de hand. Mevrouw bleef keurig staan, keek om
>> wat ik aan het doen was. Ook die paar stappen van hek naar het

>
> Dramaqueen!

> En dat je maar even weet dat dat heel erg is, zo'n zwachtel om
> je been...
:) Je blijft lachen met haar, ondanks al die rottigheid die ze moet meemaken.
Ik ben sinds maandag thuis, ben sinds afgelopen vrijdag vreselijk verkouden, mijn hoofd zit potdicht. Lekker uitzieken was er helaas niet bij...
Onze poes krijgt de gekste ideeen als iemand overdag in bed ligt. Ze gaat je bespringen, in je neus en tenen bijten, hinderlijk zitten piepen (miau lukt niet) dat ze voor de zoveelste keer naar buiten moet, met een kattevoer neus lekker in je gezicht wrijven, op je gezicht zitten, zich onder de dekens wurmen en je steeds verder uit bed werken, grmpf.....
Indy had mij niet zien weggaan, dat betekent dus vakantie en WANDELEN!!!!! Dat ik al misselijk werd door even te staan, laat staan een hele wandeling aan zou kunnen, dat had ze natuurlijk niet door. Ze stond verwachtingsvol onder het slaapkamerraam te hinniken. Ik deed net alsof ik er niet was, maar dan komt ze met hardere maatregelen, tot aan de waterbak omgooien aan toe. Toen ik naar buiten ging, kwam ze zo enthousiast aan "kijk, je bent er toch!!" dat ik maar even bij haar ben gaan zitten. Toen was het goed en ging ze grazen. Eindelijk rust.
Toen wilde ik gaan douchen maar plotseling kwam er geen water meer uit de kraan. Nou ja, 1 minuut lang wel en ik stond net op het punt shampoo in mijn haar te doen. Er volgde veel lucht en af en toe een flinke straal water, toen kwam er niets meer. Best wel eng met dat vreemde borrelende geluid en de rare geluiden in de leidingen. Heb me maar weer afgedroogd en ben zo weer in bed gestapt en toen mijn vriend gebeld. 's Avonds zou een buurman langskomen om te repareren. Mij best, ik was te moe om te douchen. Toen verscheen ook nog mijn moeder die al drie keer gebeld had hoe het ging en babbelde mij de oren van het hoofd. Gelukkig, morgen weer aan het werk, ben nog niet helemaal de oude, maar daar heb ik meer rust dan hier. :)
Monique