Bij deze wil ik jullie ontzettend bedanken voor jullie tips, het meedenken en vooral jullie begrip. Het doet me goed om te lezen dat er meer mensen zijn die liever meer willen doen, dat dat ze in feite kunnen. Ik denk dat ik, gezien jullie reacties de lat te hoog heb liggen. Mijn vriend roept dat al een tijdje als niet-paardenmens

, maar denk dat het toch wel zo is. Daar ga ik zeker wat aan veranderen. Mijn vriend wil graag (na het lezen van jullie berichten) dat ik vandaag of morgen meteen een kruiwagen met 2 wielen aanschaf. Om het wat praktischer en minder zwaar te maken, want inderdaad, bij mij dondert de kruiwagen ook regelmatig om en dan kan ik weer opnieuw beginnen. Mestboy heb ik al. Het hooi schudt ik uit in 3 hopen in de inloopstal, en als water hebben we een 180 liter vlotterbak die ik eens in de zoveel tijd schoon maak.
Om even terug te komen op jullie vragen/opmerkingen;
Het lijkt me heel handig om een van de 3 als handpaard mee te nemen tijdens bosritten. Maar hoe doen jullie dit? Ik zal dit natuurlijk in de bak moeten oefenen. Waar maken jullie precies het handpaard aan vast? Of gewoon zelf het touw vasthouden? Naast elkaar, of achter elkaar?
Bijrijdstertjes vinden is moeilijk. Het is heel moeilijk om mensen te vinden omdat wij heel slecht bereikbaar zijn (alleen met de auto) en het aanbod verzorgpaarden veel groter is dan het aantal serieuze bijrijdsters. Voor de kleinste pony zou het heel fijn zijn, maar hij is niet braaf bij kinderen, en een volwassenen met meer rijervaring is vaak al gauw te groot/zwaar. Ik denk dat ik wel een adv. ga plaatsen, en wie weet komt daar wel iets moois uit en kan ik dat wellicht op een rustig tempo opbouwen. Heb eens een hele fijne bijrijdster gehad, die helaas naar Amsterdam verhuisde. Er zijn wel fijne mensen, je moet er alleen net tegenaan lopen.
Ik ga in ieder geval eens kijken hoeveel afstand ze eigenlijk afleggen hier in de wei en inloopstal, zoals Arabesk al aangaf. Ik denk dat dat ook best veel is, en dat vind ik wel een geruststellende gedachte als ik ze wat minder beweging geef, dan nu het geval is.
Helaas heb ik geen enkele bekende die me zou willen helpen rondom de paarden. Ik ben de enige uit onze familie die zich met paarden bezig houdt. Mijn vader is dit uiteindelijk ook gaan doen toen hij zag hoeveel plezier ik hiervan had als kind. Erg genoeg is hij veel te vroeg overleden, anders liep hij hier vast wel ergens rond tussen de paarden. Mijn vriend helpt me als het nodig is maar doet dit puur voor mij, en niet omdat hij het zelf leuk vind. Ik zou hem maar al te graag mee willen als gezelschap tijdens mijn bosritten, maar krijg hem er echt niet warm voor.
Eenmaal bij de paarden of achter de kruiwagen heb ik ook zeker wel plezier. Neem de tijd voor ze, en geniet zeker wel van de momenten die ik met ze heb. Alleen zorgt het "moeten" dat ik opsta met een vaste planning i.p.v. eens ter plekke te verzinnen wat ik eens zal doen op een "vrije" dag en kost het me steeds meer moeite om me ertoe te verzetten iets met de paarden te gaan doen, en dat baart me wel zorgen. Eenmaal ermee bezig heb ik zeker wel plezier en vergeet ik meestal de tijd.
Ik ga eens kijken hoe het gaat als ik ze wat minder beweging geef. Ik weet dat ze dat zelf geen ramp vinden. Ze staan het liefst lekker op de wei en springen, spelen en rennen daar ook even vrolijk rond als ze daar zin in hebben. Ik ga weer eens wat weekendjes echt vrij plannen, zodat ik eens kan bedenken wat ik zal gaan doen in zo'n weekend en hoop dat ik zo mijn hobby weer een positieve draai kan geven. Nogmaals bedankt voor jullie reacties, die me nog eens extra aan het denken hebben gezet om de dingen ook eens vanuit een andere invalshoek te bekijken. Was ff nodig

!
Groetjes Jolanda