Elzaliene Proost schreef op vrijdag 13 februari 2009, 16:30:
> Michiel schreef op donderdag 12 februari 2009, 20:16:
>
>> Michiel schreef op zaterdag 31 januari 2009, 23:22:
>
> ...KNIP
>
> Dus had beginner Anja toch een 'pietsie' gelijk?
Dat want Anja opperde over de uitdagingen die je bij Luna tegenkwam dacht ik zelf ook aan. Ik herken wat dingen van Luna in Peppermint namelijk. Pep werd ingeschat op zo'n 4,5 jaar, haar hoeksnijtanden moesten nog wisselen...
Dat zure happerige, spontaan stoppen tijdens een wandelingetje, soms niet mee van de weide af willen komen...
Ik heb het door mijn gebrekkige gezondheid allemaal noodgedwongen rustigaan moeten doen. Behalve de eerste 3 maanden ongeveer dat ik haar had. Toen kwamen er wat (on)gezondheids issues bij Pep om de hoek kijken.
Slecht bijgehouden hoeven, stalnijd, kopschuw, ontstoken oog en een out-of-the-blue spierbevangenheid.
Ook ging ze aangebonden steevast met haar linkerzijde tegen de muur staan, als of ze bang was die zijde bloot te stellen aan.....
Belangrijkste was het kunnen gaan behandelen van het ontstoken (rechter) oog. Obstakels: stalnijd en kopschuwheid. Het bijzondere was dat de stalnijd zich alleen voordeed op moment dat je naar haar toe kwam terwijl ze in stal stond. Zodra je de deur openschoof kon je gewoon haar halster omdoen en als ik had gewild een hoofdstel met bit. Het laatste helemaal apart omdat ze door een bit last had van haar wolfstandjes!!!
Ze gaf denk ik in eerste instantie aan met rust gelaten te willen worden. Maar zodra dat niet gebeurde (liet me niet afschrikken en kwam toch die stal in) gaf ze dat op en zichzelf als het ware over. Dat was bij iedereen zo. Keurig halster om en er was niets meer aan de hand, liep met iedereen mee...
Wees je echter alleen maar met een vinger naar haar oren of ogen vloog het hoofd de lucht in, oren plat. (geslagen???)
Via clickeren behoorlijk snel voor elkaar gekregen, clickeren vond ze helemaal het einde want dol op
biks! Ook het niet 'vrij' durven staan, voeten geven, kunnen borstelen (vooral hals en richting hoofd, alles grotendeels opgelost via clickeren.
Oog kon daardoor behandeld, voeten goed aangepakt etc. De eerste keer dat ik haar overdag van de wei wilde halen liep ze met een zure uitdrukking weg. Geen probleem want daar heb ik al eens ervaring mee opgedaan. Simpelweg de richting op blijven lopen die zij in slaat en dan gericht nèt iets voor het punt waar zij heen wilde. Zo rem je een paard op meters afstand. Heeft denk ik een kleine 10 minuten geduurd en toen gaf ze op. Geprezen en keurig mee. Dat heeft ze daarna nog 2x gedaan waarbij ze wel steeds sneller opgaf en toen was het plijt beslecht.
Het voorjaar is ze voor 24/7 de wei op gegaan in een kudde. Ikzelf was inmiddels behoorlijk ziek en kwam met Wout alleen af en toe even bij haar kijken of alles nog goed ging. Een enkele keer liep ze weer even weg maar na een paar stappen leek de herkenning er weer te zijn en was het okee.
Toen kwam het stilstaan. Op een moment kwam de
DA voor de laatste keer bloed afnemen nog vanwege de spierbevangenheid enkele maanden ervoor... Ze wilde niet mee helemaal de wei af, en ik wilde geen dwang gebruiken. Dus kwam de
DA maar op de wei. DA's waren in begin ook heel erg eng maar door de behandelingen van oog en Spierbevangenheid m.b.v. clickeren kon er op de wei gewoon een naald in. Ook weer via Clickeren.
Het stilstaan ook als we al van de wei waren kwam nog enkele keren voor. Een keer zelfs meerdere keren tijdens 1 loopje. Ik weet het toen aan haar gevoelige zolen vóór want die hadden zich vernieuwd en ik had nog geen hoefschoenen. Met stilstaan willen ze tenslotte iets aangeven dat had ik echt wel door...
Toen ze weer een keer de wei niet af wilde (stukje mee gelopen en ineens stilstaan) heb ik haar met het einde van het touw een zacht tikje op haar kont gegeven. Echt zacht want ik wilde eigenlijk niet maar ze MOEST echt even mee dit keer, weet niet meer precies waarvoor...
Dit was genoeg. Heeft zich nog wel eens herhaald. Maar niet vaak meer. In oktober vorig jaar is ze 's nachts op stal gegaan. De eerste keer kwam ik net aan omdat de
DA haar een prikje moest geven. Ze was enorm druk in stal, liep maar op en neer! Bleef nog enkele dagen onrustig op stal en begon weer te schrapen ook.
Nu is het op stal okee. Ze heeft geleerd dat waar ze nu staat het op stal niet eng meer is. Ze is wel altijd heel 'blij' als ze me weer eens ziet aan komen. Ook als ze buiten staat. Hinneken, naar de uitgang lopen. Haar kopschuwheid is zo goed als over. Het zelfde oog is ook deze winter weer iets geïrriteerd. Kan nu gewoon het aangekoekte traanvocht wegvegen. Kon laatst zelfs mijn vinger in haar mond steken! Zonder clickeren zelfs. Voeten geven gaat prima, alleen tijdens bekappen nog m.b.v. clickeren.
Voeten zijn helemaal goed gekomen. Hoefschoenen bijna niet meer nodig!
Ze zit dik in haar wintervacht en ik hoop dat die deze winter ook lang genoeg blijft zitten. Vorig voorjaar ging ze te vroeg uit haar vacht en kreeg ze kale plekken. Heeft toen nog een regendeken buiten opgehad. Verwacht dat het dit keer wel goed gaat.
DA en iedereen die haar met een jaar terug kan vergelijken vind dat ze er als een goudhaantje bij loopt. Behalve dan dat oog, maar hopelijk komt dat ook helemaal goed.
Zadel op is geen probleem. Heb zelfs op een zondag een klein kwartiertje in de binnenbak op haar gereden. Alleen stap en wat wendingen. Ze had een jaar geen mens meer op zich gehad. Ze vond het bitloze hoofdstel eerst wel wat vreemd. Ze verwachtte bij teugeldruk waarschijnlijk last in haar mond maar die kwam niet... Ze was iets onrustig en wat kijkerig; enge stoeltjes, grote deur op een kier, eng hoekje... Maar ze mocht steeds even kijken en daarna weer verder. Dan was het goed. Ze bleef keurig onder controle, geen hoofd meer in de lucht zoals een jaar geleden door het bit tijdens de eerste proefrit. Zelfs terwijl ik de teugels zo veel mogelijk met rust liet... Luistert goed op zit en benen. Alleen achterwaarts vragen was een probleem: hoofd de lucht in! (Herinnering aan bit?=pijn?) Wout de bak in laten komen en terwijl ik haar achterwaarts vroeg gaf hij haar lichte druk met de hand op de borst. Keurig achterwaarts! Tot 3x toe. BRAVO en klaar!
Voorlopig er niet meer op. Was om het weer even te 'proeven'. Ben lichamelijk en geestelijk nog niet zo ver. Tegen die tijd zal ik ook Peppermint eerst vanaf de grond voorbereiden... Ook zij is er al te lang 'uit'.
Dus Michiel: stapje voor stapje. Vaak 1 terug en tussendoor rust! Dan gaat het lukken hoor! Ze moeten het in dat koppie ook bij kunnen houden.
Warboel
