yES - training schreef op zaterdag 15 november 2008, 10:35:


Ik leef met je mee maar weet: dromen bouwen zich stilaan op en je moet vooral veel geduld hebben voor ze uitkomen

Bij mij is het eigenlijk andersom gegaan, ze stonden eerst op een boerderij op 6ha in een groep van 5-15 samen (5 's nachts, 15 overdag als het goed weer was, anders bleven die andere pensionpaarden op stal). Ik kon wel te voet door het bos om aan de boerderij te geraken maar dat nam al snel 40min enkele weg, dus meestal met de wagen, dan was het 6km omrijden.

Sinds september staan ze op onze eigen weide... 12 km van huis weg. Ook met bidons water sleuren, met de kruiwagen nu soms niet eens door de modder geraken enz.
En ik moet het zo regelen dat ik alles kan gedaan krijgen in 1 bezoek. Op mijn eentje want mijn man is niet echt zo'n paardenman.
Maar toch ben ik dolblij dat we de weide hebben. Gisterenavond zat ik nog in het donker op een plooistoeltje naast de hooiruif te mediteren op het ritmisch gekauw van mijn 3 jongens. Het was wel koud maar dat kon me niet deren. Niemand die me stoorde en ik voelde me heel verbonden met mijn 'kroost'. Dat was op de boerderij niet mogelijk, daar werd ik sowieso voor gek bekeken met mijn 'natuurlijke' aanpak. Nu kan ik de dingen doen zoals IK vind dat het hoort, zonder (negatieve) commentaar van andersdenkenden.

Hopelijk krijgen we ooit de kans om naast de wei ons eigen huis te zetten. Er wordt door velen gezegd dat de straatkant ooit zal bouwgrond worden. Dan moet ik zorgen dat ik toch nog genoeg weide overhou, maar dan zal mijn droom ook compleet zijn... als ik tegen dan tenminste geen 70 geworden ben en te zwak om nog een paard vast te houden.

yES - training schreef op zaterdag 15 november 2008, 11:30:


Maar ik neem aan dat het voor de paarden op termijn ook beter is wanneer ze terug naar huis komen. Dan hebben ze minder het gevoel dat hun nieuwe 'kudde' uiteengetrokken wordt. Zou ik prefereren, zeker na alle ontwenningsverschijnselen die ik gezien heb toen mijn paarden verhuisd zijn, vooral bij de achterblijvers die hun 'baas' kwijtwaren.

Vraag me wel af of je paarden nu nog in hun piste inkunnen? Want als ze helemaal niet kunnen gaan schuilen dan wordt het straks tegen vriezen maar wel nog veel regen en wind, wel bar koud voor hen om nog eens op te drogen.
Niettegenstaande de klimaatwarming durft dat hier in Belgie toch nog voor te komen hé.

Bekijk het toch positief: het helpt nu en als je het niet meer ziet zitten kan je nog altijd terug naar jouw eigen weide. Geniet nu van de voordelen daar en weet dat er ook weer voordelen zullen zijn als je toch zou beslissen om ze vroeger terug naar huis te halen.
Dan kan je nooit verliezen. Dat stuurt waarschijnlijk naar papa boer ook een andere energie waardoor hij niet het gevoel krijgt dat je nu van hem afhangt... kwestie van de menselijke dominantiedrang wat in toom te houden.

Geniet er vooral van, voor je paarden lijkt het me nog altijd lekker in orde.

izi schreef op zaterdag 15 november 2008, 12:12:


Vanuit mijn praktijkervaring op de boerderij waar mijn paarden vroeger stonden, lijkt het me eerder dat je het probleem altijd gaat hebben, met eender welk strooisel.

Je hebt blijkbaar een merrie, die hebben gemakkelijker de neiging om 's nachts in een gesloten stal te blijven ronddartelen. Bij ruinen of hengsten heb ik het minder gezien maar hier en daar is er toch ook eentje die niet kan blijven stilstaan. Ik catalogeer dit onder de stalondeugden (tov weidedeugden)...

Het probleem is eerder dat ze wil 'bewegen' dan wel 'waarop'. Die merries lopen hun stro ook helemaal kapot en dan mag je de volgende dag al die mengeling van stro, mest en urine samen uitscheppen. Wat ik bij dergelijke merries deed was net niet veel strooisel leggen, ze verprutsen het toch maar en gaan liggen doen ze bijna nooit. Zelfs opeten komt er niet van omdat ze alles zo vies maken.
Op die manier scheelt het wel een pak werk om de stal terug proper te krijgen.

Maar: veel beter is het (indien het zou kunnen) om deze merrie 's nachts op de wei te laten, zowel voor jezelf als voor je paard!

Coulash schreef op zaterdag 15 november 2008, 12:28:


Dit is volgens mij inderdaad geen slechte oplossing. Ik zou hier wel nog iets aan toevoegen: regelmatig (2-3x/week) EM (micro-organismen) bij opgieten om te vermijden dat de onderste laag begint te rotten en dat je stal constant naar ammoniak stinkt. Zorg wel dat je hier niet mee begint wanneer de temperatuur in de stal al vrij laag ligt, die beestjes hebben wat warmte nodig voor ze zin hebben om hun 'werk' (snoepen van de mest en veel beestjes bijmaken) te doen.

Maakt het later ook een stuk aangenamer wanneer je in de lente de potstal leegmaakt. Toen mijn paarden zo nog op stal stonden, bleek dat enkel de grondlaag stonk, de rest was redelijk aangenaam om uit te scheppen. Tenminste voor mij, ik ruik niet zo goed; mijn man dacht er toch nog even anders over...

truida schreef op vrijdag 14 november 2008, 23:27:


Bij Wodan had de DA ook en gat gesneden om het vuil eruit te halen.
In de warme javel (chloor) om te ontsmetten, dan isobetadine in het gaatje, een doek errond, 2 plastic zakken goed vastgeplakt en dan de wei op. Hij kreeg wel homeopathie bij om te ondersteunen (vnl. Hepar Sulfur en Arnica, elke dag getest met kinesiologie), geen klassieke antibiotica.
Tegen de volgende dag was de zak onderaan helemaal afgesleten en was er dus terug veel modder en zand aan de wonde te vinden. Terug dus in de javel enz.

Dit zo'n dag of 3-4 gehad en toen verhuisden ze naar onze weide.
Had hem eerst nog terug volledig verzorgd en dan de camion op.
Tegen het einde van de rit had hij zijn hele verpakking stukgeschuurd op de camionvloer.
Heb ik hem dan zo op de weide gezet, die nog mooi en ongeschonden was met vochtig gras. Hij heeft sindsdien niet meer gekreupeld en ik heb er niks meer moeten aan doen.

Al bij al dus geen volle werkweek en de kwaal was vergeten.
Noot: mijn paarden zijn niet ingeënt, maar ik vermoed dat dat hier geen verschil zal voor maken.

Peter Donck schreef op zaterdag 15 november 2008, 12:45:

Toch ga ik dat niet doen, ik weet dat de kans klein is maar ik laat het gewoon zijn gang gaan. 'Ik wil, ik kan' en verder niets concreets wensen helpt daar ook in.
Ik sta toch niet te popelen om beginnen te bouwen ook niet, al die miserie en ons huidig huis is nog niet eens afgewerkt geraakt na 20 jaar...
Er zit dus zeker geen druk op integendeel, en ik droom toch zo graag!


Ja, zit nu al meer dan een jaar thuis met een verschrikkelijke burnout, heb maanden alleen maar in de zetel voor me kunnen uitstaren. Dan schrik je wel eens dat zoiets net jou kan overkomen, ik was altijd een hyperactieve dame (hence de burnout) die heel snel recupereerde zolang ik mij anti-stress technieken maar deed. Ben uiteindelijk in de val van het werk gelokt (na fusies e.d., schrik voor ontslag en dus nog maar meer je best doen) tot ik er gewoon bij neerviel.

Begin nu stilaan te beteren, durfde sinds vorige week zelfs al terug eens op mijn paard zitten!
Hoop dat ik er helemaal terug overgeraak natuurlijk en dat ik op mijn 70e beter zal zijn dan nu, maar het heeft me toch wel doen nadenken over wat er met je kan gebeuren.
Never say never... het overkomt niet alleen de anderen.

Anja Seijn schreef op zaterdag 15 november 2008, 14:45:



Dank je wel. Ik begreep inderdaad mezelf niet meer, laat staan dat anderen mij nog herkenden... Heel frustrerend, maar het is nu echt wel aan het beteren, gelukkig maar!
Ik oefen mezelf om terug regelmatig achter het scherm te zitten door het forum te volgen ) oefening genoeg om stilaan te beginnen.

izi schreef op zaterdag 15 november 2008, 14:48:


Kan je niet een klein stukje afzetten met een flexibele rekdraad (Gallagher, ben ik heel tevreden van) zodat ze een paar meter uit de stal zou kunnen 's nachts? Dan kan ze toch al in en uit de stal rondstappen, blijft het binnen misschien toch wat properder.

Dan kan je aan de uitgang van de stal zeefoverloop leggen (ruwgehakseld hout dat gestoomd is om de eventuele onkruidzaden te doden), dat slorpt veel water op en de paarden eten soms nog wat het hout ook. Heb dat redelijk goed zien werken op de boerderij aan de ingang van de wei die één grote blubber was. Kost niet veel (is hier zelfs gratis als je een hele camion laat komen) en blijft toch een goeie tijd liggen.
Ik ben van plan om dat bij mij te doen, kan er alleen nu niet geraken met mijn aanhangwagentje wegens... te natte wei ;-( en met een camion dus nog véél minder.

Mieke Van Velthoven schreef op zaterdag 15 november 2008, 20:19:


Klinkt wel mooi, dat van die afspraken op papier... maar vind maar een boer die zoiets wil tekenen! Ik heb het indertijd een aantal keer geprobeerd en noppes!
Niks op papier en altijd handje-contantje.
Ik kon ook zo eens een weide van 1ha gratis gebruiken, moest er wel eerst een nieuwe omheining rond zetten. Ook geen letter van op papier te krijgen dat er dan toch een minimumtermijn moest opstaan of anders een vergoeding voor de omheining. Ik spreek hier niet van wat prikkeldraad op een oude paal hé, maar iets deftig. Vergeet het, opeens ging het over mekaar vertrouwen en dat soort zever, terwijl we mekaar een paar dagen tevoren nog nooit gezien/gesproken hadden.
Als je mekaar vertrouwt, kan je het ook op papier zetten, vind ik. Is dus ook niet doorgegaan.

In Eva haar geval, weet ze dat ze in het slechtste geval naar haar blubberweide kan teruggaan. Dat is niet echt wenselijk maar het kàn. Daarom is het volgens mij best om zich vooral niet te laten opjagen. Indien hij terugschroeft zal dat toch ook niet direct zijn en tegen dan is de winter misschien al bijna voorbij.

Spirithorses schreef op zaterdag 15 november 2008, 22:17:


Pien, dat vind ik super van je!
Evaatje, ga ervoor!

Nils Vellinga schreef op zaterdag 15 november 2008, 23:47:


Voor die prijs had ik de mijne nog lang niet...
En dan spreek ik nog niet van de notariskosten, prijs van de omheining enz.
Ik zou voor 135 pm niemand bij moeten hebben, moet je daar ook nog rekening mee houden, extra mest voor scheppen, hooi voorzien enz.

2-3ha zou heel mooi zijn maar dan ga je best wat verder dan BE/NL.
In Saskatchewan kan je goeie zaken doen...
Best wel een goeie pullover meenemen dan voor in de winter )

Janneke martens schreef op zaterdag 15 november 2008, 23:51:


Ja Janneke, zou ik maar zo doen.
Dergelijke verzekeringen zijn eigenlijk enkel gemaakt voor topwedstrijdpaarden die verschrikkelijk veel geld kosten. Voor een 'gewoon' rijpaard zijn die prijzen ongehoord schandalig duur.
Zorg voor een goeie omheining zodat het risico op blessures al vermindert. Zet je paard niet bij beslagen paarden voor dezelfde reden. Weet dat een paard sterk is maar heel fragiel en dat er heel regelmatig iets aan scheelt, maar veel dat je met wat goeie wil zelf kan verhelpen. Dit forum is trouwens heel goed om in dergelijk geval raad te vragen.
Je moet ook zelf leren aanvoelen wanneer iets gevaarlijk lijkt of niet, in het begin zal je voor pietluttige dingen een DA roepen maar de praktijk leert je dat wel.

Janneke martens schreef op zondag 16 november 2008, 0:03:


Janneke, dan kan je toch zelf wel berekenen dat die 135 pm niet zo overdreven is?

Maria Delavega schreef op zondag 16 november 2008, 1:10:


Niet persoonlijk opnemen hoor, sommigen op dit forum kunnen het gewoon moeilijk laten om iemand anders te respecteren als die niet volledig op dezelfde lijn zit.
Druppel laat nogal gemakkelijk de emmer overlopen...
Negeren en gewoon de andere opinies apprecieren.
Sterkte.

ElkeW schreef op zondag 16 november 2008, 13:17:


Elke, ik geef je groot gelijk hoor.
Indien je echter het forum verder blijft volgen, zal je merken dat het heel dikwijls Druppel is die de emmer... Hij kan het niet laten blijkbaar en daarom moet de ontvanger het vooral niet persoonlijk opnemen.
Ik weet niet of hij echt zo goed is met paarden als wat hij probeert voor te doen maar met mensen is hij in elk geval niet te doen! Ik ken hem niet persoonlijk, enkel van op het forum en dat is voor mij inmiddels voldoende om hem niet te willen kennen. Ik ben immers een mens met gevoelens en daar kan hij blijkbaar niet goed mee om.
Daarom: niet persoonllijk opnemen en negeren.
Maar laat daarom het forum niet vallen, want dat zou spijtig zijn. Ik heb hier al veel goeie dingen geleerd en gelezen ook!
Groetjes terug.
Anne Marie