Ariel en Andrea zijn inderdaad erg goed met en voor hun paarden, ga er binnenkort ook eens heen om te kijken of we misschien met z'n 3en een show kunnen combineren :)

Ik verbaas mij wel over de discussie dat dit onnuttige "kunstjes" zijn voor de omhoog gevallen mens. Ik denk dat vrijwel iedereen hier op zijn paard rijdt. Is dat niet de top van het omhooggevallen zijn? Je willen laten dragen door een ander? Soms schaam ik me voor het feit dat ik op de rug van mijn paard klim, probeer het voor mezelf goed te praten met gedachtes als, ik moet ook werken voor mijn eten enz. Punt is dat het feitelijk niet goed te praten is op zo'n manier. Het enige is dat ik merk dat mijn paard met plezier met me meegaat en met plezier voor me werkt. Maakt dat het rijden op ook maar een manier nuttig? Lijkt mij niet. Is het dan nuttig om een noodstop te hebben? En voor wie, voor mijn paard? Lijkt me dat dat voor mijn gevoel van controle is.

De kunstjes echter, ik merk dat mijn paard trots op zichzelf is bij een goed uitgevoerde oefening, hij heeft handvatten gekregen om expressie te tonen. Daarnaast is hij onwijs soepel, lenig en sterk van de oefeningen geworden. Standaard reactie van een vreemde die hem een keer rijdt is de verbazing over de soeplesse, het buigzame. Verder vergroot dit soort oefeningen het ego van je paard, nu was dat bij de mijne niet hard nodig Hij is zich heel erg bewust van zijn lijf, weet dat hij voor en achterbenen heeft. Ook is hij met een simpele oefening weer down to earth te krijgen als hij een keer in de stress raakt. Echt, ik merk niets dan voordelen met het aanleren van dit soort oefeningen.

Lineke schreef op donderdag 4 december 2008, 18:02:


Hoi Lineke,

Je komt wat negatief over clickertraining binnen, dat maakt dat mensen die wel clickeren meteen al het gevoel krijgen dat ze ze zich moeten verdedigen. Deze 2de tekst klinkt gelukkig al een stuk prettiger :)

Het grote voordeel van clickertraining boven gewoon voedselbeloning is dat de clicker het paard laat weten dat er een beloning aan komt. Tevens maak je je paard duidelijk dat zonder clicker een beloning nooit komt. Dus zelfs als het open en bloot op je hand ligt blijft het "onbereikbaar" tot hij een beloningssignaal (bijv een click) gehoord heeft. Het is derhalve niet zinvol om te focussen op de beloning, want dat maakt niet dat hij hem krijgt. Het is wel zinvol om zo goed mogelijk z'n best te doen om de beloning te bemachtigen. Dit begint uiteraard met hele kleine simpele dingen, liefst in een rap tempo na elkaar gevraagd. Paarden worden vaak zo enthousiast dat als er teveel tijd tussen de oefeningen zit, ze zelf gaan nadenken. Door ze bezig te houden hoef je niet tussendoor te corrigeren en blijf je dus belonen, hetgeen een clickeraar het liefste doet.

Op deze wijze krijg je een enthousiast en meewerkend paard wat de focus op de oefening legt.

Ik had het laatst nog in een clinic, iemand die haar jonge paard zonder clicker met voedsel had geprobeerd het eea aan te leren. Als hij maar dacht dat er iets zou komen was hij al in haar aan het happen en stopte met de oefening die gevraagd werd en ook als hij vond dat het afdoende uitgevoerd was werd hij opdringerig en kwam zijn beloning opeisen. De eigenaresse had met die reden al enkele weken totaal niet meer uit de hand gevoerd, gedrag was echter nog steeds niet weg. Tijdens de vrijheidsdressuur en clicker clinic hebben we deze kerel eerst geleerd dat hij een beloning enkel na de click mag pakken, anders niet. Dus geen click = geen beloning. Toen hij dat begreep werd hij al snel een stuk beleefder en rustiger. Toen we hem vervolgens leerde om een voorwerp aan te raken concentreerde hij zich daar ook volledig op, hij liep zelfs bij zijn eigenaresse en dus het voer vandaan om de pion aan te raken en pas bij het horen van de click liet hij de pion met rust. Wat het allerleukste om te zien was, was de rust waarmee het paard aan het werk was. Niet opgewonden, niet druk, niet opdringerig of vervelend, maar geconcentreerd, beleeft en verwachtingsvol.