Sorry hoor, maar wanneer houden we eens op met de heksenjacht.

Iemand zijn prive-relaties kunnen we toch wel prive houden.

Dit eindigt echt in niveau nihil

Ach Katja wat erg..

Zo groot en tegelijkertijd zo kwetsbaar. Wat is dat toch met die verdomde koliek dat is toch wat voor stalpaarden en niet als je zo je best doet en altijd buiten.
Ik denk aan mijn eigen jonge hengst die hier achter het huis staat en probeer me iets bij jouw verdriet voor te stellen. Het verdriet wat jij nu voelt kan ik enkel maar een kleine voorstelling van maken en dat doet al pijn. Heel veel sterkte van ons gewenst en probeer een beeld van Filas voor jezelf te maken zoals hij gisteren dolde in de sneeuw en niet zoals de laatste momenten zoals je hem hebt gezien.
Dat is maar een enkele dag op de afgelopen mooie jaren in zijn leven.

Hai Geertje,

Ik heb een klein beetje ervaring op dit vlak. Enkel bij mijn merrie Petite vermoeden wij toch dat er iets niet helemaal goed zit tussen de oren het is niet enkel schuw.
Wij hebben meerdere paardjes die niet of nauwelijks in handen zijn geweest voordat wij ze kregen en uit een natuurgebied kwamen. De methode met de minste stress is bij ons zorg dat hij een maatje krijgt die erg gericht is op mensen. Doe alles samen met dit maatje erbij. Zet ze een uurtje op stal met zijn tweeen in een box. Je voert het tamme paard en voert de schuwe mee. Je knuffelt de tamme en de schuwe ziet dat zijn maatje het fijn vindt en totaal geen angst heeft. Zo laat je hem aan je hand ruiken en stop de sessie. Ik ga meestal een uurtje in een hoekje in de stal zitten en wacht tot hij aan mijn schoenen gaat ruiken en iedere dag een stapje verder maar het iniatief moet van hem komen. Vreemde kunnen mijn ponies meestal niet rechtop benaderen ga op je hurken zitten en ze voelen zich niet zo bedreigd. Het niet mogen aanraken zonder toestemming van het paard is hier ook nog steeds heel normaal. Deze paardjes staan qua omgangsvormen nog wat dichter bij hun eigen taal ipv het afgestompte gedomestiseerde gedrag. Ik zie dat de veulens die hier geboren zijn al anders (lomper) zijn dan de oudere paarden die nog "wild" geleefd hebben. Voordat ik ze mag aanraken willen ze altijd eerst even aan mijn uitgestrekte hand ruiken. Ik vindt het juist heel mooi al is even snel iets doen er vaak niet bij. Als ze geen halster om hebben voelen zij zich over het algemeen al minder opgesloten. Bekappen, poetsen, knuffelen doe het liefst dit zonder halster los in een box en zit hem al helemaal niet vast met een touw. Vertrouwen moet hij nog opbouwen maar hij is nog jong dus komt vast helemaal goed. Mischien kan je info vinden in USA waar veel mensen mustangs opvangen en "omscholen" naar rijpaard.
succes,

Omdat hij in het begin helemaal niet bij je wil zijn ook niet voor eten. In een kleine box kon in eerste instantie ook niet sprong tegen de muren op. Wij zijn begonnen met een box van 5x10 meter voor een ponietje plus maatje van stokmaat 1.10m. Op een weiland of grote paddock lukt het vaak niet omdat deze paarden geen enkele reden zien om bij je te blijven. Als ze al op voer gericht zijn is het dus peentje en weer weg. Na max. 5 peentjes hebben ze het wel wel gezien en lopen weg na 5 jaar ben je dan nog geen stap verder. Deze paarden hebben geen playdrive naar mensen toe willen helemaal niets met je te maken hebben en hebben al helemaal geen will to please. Ze willen gewoon met rust gelaten worden en wellicht wat eten van je ontvangen maar daar niet hun veiligheid voor opgeven. Mijn petite gaat nog altijd niet eten uit een emmer als ik in de buurt ben dus emmer neer zetten en paar meter terug en niet kijken en neemt maar af en toe iets aan uit de hand. Van een vreemde moet ze al helemaal niets hebben. Toch moet je bekappen, behandelen bij ziekte etc dus moet je ze wennen aan los in een box staan. Halster aan en vasthouden is veel meer stress. Samen met een rustig maatje hebben ze veel meer steun. Bij het bekappen ook eerst het maatje bekappen terwijl de schuwe toekijkt. Een paar maanden voordat wij onze toen jaarling hengst gingen ophalen hebben wij een van onze bomproof merries (die ook gust is) naar de fokker toegebracht zodat hij aan haar op zijn oude plek kon wennen. Zo samen de trailer in en samen in het weiland. Binnen twee maanden kon ik halster omdoen in de wei en hem overal betasten het kan dus ook vrij snel gaan bij een jong dier met steun van een ervaren ouder dier.

Voor iedereen die beter uitgelegd wil krijgen hoe en wat mbt tot koliek en met name door lintworm op een begrijpelijke manier uitgelegd (dan wel weer in engels) kan ik enkel nogmaals een keer verwijzen naar: www.integralhorse.com
Registreren is gratis en ga hierna naar illness care/prevention en vervolg met colicfiles.

Deze site van Karen Hayes is mischien wel mijn meest favoriete site op internet. Luister de lectures en vindt een bron aan kennis over veel zaken in het gezond houden en fokken van paarden.

Dit is natuurlijk ter aanvulling van de info die Vicky gaf. Ik wil niet de indruk wekken dat ik deze niet duidelijk of beperkt vind. Excusez moi.

Ik heb zelf ook wat ervaringen met renpaarden en dravers. Ik denk zeker dat er
paarden zijn die super fanatiek zijn en competitie drang bezitten. Het verschil zit hem in een paard dat b.v. een paar meter voorbij de groep galoppeerd/draaft en dan b.v. zijn tempo aanpast en op kop blijft lopen of degene die op zelfde snelheid blijft rennen en dus ook de afstand blijft vergroten ongeacht de andere paarden. Mijn arabier is explosief en rent graag maar heeft een broertje dood aan hard werken. Dit betekend dat met vreemde paarden of bij incidentele run gaat hij iedereen voorbij en blijft hard gaan. Bij zeer regelmatige run is even een flinke sprint en daarna is twee paardenlengtes voor de rest uit hard genoeg.

Ik reed vroeger met mijn arabier (gefokt voor rencarriere) en mijn rijmaatje met een zeer ervaren engels volbloed een paar keer per week op het strand. Als wij samen reden lieten we ze nooit voluit gaan dit deed ik eigenlijk enkel met andere paarden samen of alleen. Op een dag besluiten wij ze een keer vol te laten gaan samen. Mijn paard was een jaar of 7/8 en heeft nog de illusie dat hij de snelste van de wereld is. Zijn vriend heeft al wat heel wat gewonnen in binnen- en buitenland maar mijn arabier kent hem alleen maar als die wijze grote sul.
De race: De arabier is als eerste weg, wordt 10cm lager, verticale hals en staart als een vaandel en de snelheid van de benen geven het idee dat hij er 20 heeft ipv 4. Na 150 meter komt er plotseling met grote slagen, neus en hals horizontaal die grote bruine langszij. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt hij ging grommen van frustatie ik bedacht me nog dat je hem in een koers wellicht nog zou moeten muilkorven, hij wou hem verscheuren zo giftig en gefrustreerd als hij was. Wij hadden trouwens totaal geen controle meer maar ach we konden nog tot Den Helder en het strand was goed, breed en stil. Op een gegeven moment kregen wij ze wel weer terug maar dat beeld van die kleine frust die met moeite achter zijn voorganger zijn staart kon blijven hangen maar niet de snelheid had om te passeren zal ik nooit vergeten. Zijn ego was weer terug naar de proporties van zijn stokmaat en de rangorde tussen de twee was na deze rit ook direct een beetje bijgesteld of dat was mischien enkel een illusie.

Daarnaast heb ik twee derby winnaars gekend en ik heb zelden zulke aggressieve paarden meegemaakt. Konden niet met andere paarden samen in het land, hebben mensen,honden en veulens aangevallen. Een vloog zelfs af met ontblootte tanden op iedere vogel die het waagde om in zijn paddock te landen.
De andere vele paarden die op deze entrainment/fokkerij stonden kon ik dit gedrag niet ontdekken. Ik denk dat het feit dat deze twee broers niets of niemand voor zich dulden heeft meegeholpen aan hun "succesvolle" carriere.

Ben ik met je eens met uitzondering van de "competitiedrang" bij de rangorde
als leidende hengst en dus claimen van de merries.

Ik vind tevens dat de paarden zoals wij zij houden niet vergelijkbaar zijn met de wilde paarden. Een paar hectare met weinig impulsen van vijanden en massa's voer en drinken op maximaal 10 minuten loopafstand geeft een massa aan energie die dan via het gekke uurtje in de schemer wordt weg gerend of gespeeld.

Een wild paard verbruikt het liefst zo weinig mogelijk energie dus rent enkel bij noodzaak. Bij aanval zal dit zijn: tot soortgenoot is gepakt of zelf gevangen. Het is ook typisch gedrag van een paard dat hij/zij stopt na maximaal een paar honderd meter om te zien waar hij van schrok. Het doorkletteren doet hij enkel als de achtervolging nog gaande is b.v. met verkeer of b.v. hond achter zich aan of ruiter of koets waar hij zich niet van kan verlossen. In een enkel geval door steeds opnieuw komende impulsen b.v. bij vuurwerk of in verkeer steeds opnieuw confrontaties.

Ik vraag me af in hoeverre en hoe vaak en hoe lang paarden draven of galloperen
in de natuur. Is daar zover iemand dat weet onderzoek naar.

Wij hadden op stal een gigantische grote en spierwitte shire met mega manen staan. Zo een paard dat direct de alle ogen naar zich toe trekt. Ik kreeg altijd de opdracht om zolang we door de straten rijden met mijn kleintje aan de kijkers kant te gaan rijden en te zorgen dat ik met mijn paard precies voor die eeuwige vieze plek op zijn lies en buik bleef rijden. Het is maar een idee.

Even los van het feit of het paard de gehele dag water beschikbaar "moet" hebben of niet. Tegenwoordig is het voor iedereen mogelijk om water op een normale temperatuur beschikbaar te hebben voor zijn paard. Als ze in Alaska paarden het gehele jaar door paarden onbeperkt water kunnen aanbieden moet het hier toch
zeker kunnen. Er zijn genoeg oplossingen op de markt.

Beste Katrien

als je grondwater hebt zijn er wel oplossingen. Het is niet goedkoop maar wel leverbaar. Ik zal een foto map aanmaken met verschillende voorbeelden van oplossingen.

Groet,

Muriel

Het zal wel weer aan mij liggen met mijn principes maar zouden jullie mij kunnen uitleggen waarom je op een locatie die hoog in het vaandeel heeft dat paarden nooit op stal mogen, en geen onnatuurlijke hulpmiddelen gebruikt worden. Opnames worden gemaakt ter promotie van een roofvogel die zijn gehele leven in een kooi of op een stokje met een kapje op.

Oke helder, in dat kader heb je helemaal gelijk. Wat dat betreft zitten jullie toch nog
allemaal op 1 lijn.

Ik durfde het niet te zeggen, daar dit natuurlijk toevallig weer een van de zeldzame wel eerlijke valkeniers is. Wij hebben op diverse plaatsen al kettingen met hangsloten om de uilenkasten zitten vanwege het roven uit de kasten. De torenvalk eieren verdwijnen ook regelmatig. We nemen niet meer zomaar mensen mee als we gaan ringen (je weet nooit wie je meeneemt) en houden de lijsten waar eieren en jongen zitten intern. Als de jagers de roofvogels niet vermoorden uit concurrentie oogpunt dan is het wel de handel. Daarnaast hebben we dan nog de handel/diefstal van eieren vanuit dierentuinen en dit alles ter verheerlijking van de mens.

Maar Eddy heeft wel gelijk het roofdierenopvangcentra van de clickersessies heeft ook zeker geen beste naam en is ook enkel ter verheerlijking van de eigenaar en ook het vee in Europa is ten prooi aan "bedrijfsblind". Hoe mooi het ook verpakt wordt de inhoud stinkt.

Dus hij is die zeldzame uitzondering omdat defensie wel de centjes heeft om veel geld uit te trekken voor het kopen van CITES dieren. Ik mag hopen dat defensie dan ook geld heeft uitgetrokken om ruime volieres aan te bieden en niet wat gebruikelijk
is bij valkeniers.