Isabel van der Made schreef op vrijdag 28 november 2008, 11:09:
> Piet schreef op vrijdag 28 november 2008, 9:53:
>
>> Wat je het best doet in het begin is meteen ook het moeilijkste.

> Paarden hond en ik leven zo rustig in harmonie en meer vraag ik
> niet. Kunstjes boeien me niet.
>
> Isabel
Hoi Bel,
Blij dat ik je weer lees!
spelletjes en truucjes...
Eindelijk hadden we een weg gevonden om op een simpele manier de gekste dingen te KUNNEN leren aan een paard en alleen al daardoor een mooie band ermee op te bouwen. Niks, maar dan ook niks minderwaardigs of verkeerds aan. Spelletjes en truucs kunnen geweldig zijn, als dat is wat je wil.
Dat er op een en dezelfde manier zoveel andere dingen zijn aan te leren, zadelmak maken, inrijden, verzameld rijden, beter gedrag van bijna om zeep geholpen paarden enz.enz. is iets `waar we door gebrek aan inzicht in wat deze methode precies biedt heel laat zijn achtergekomen.
Dat je begonnen met je pup en dat je nu niet meer clickert komt omdat het voor je gevoel af is. Je vraagt geen dingen meer en je hebt door het clickeren gekregen wat je wilde. Een harmonieuze omgang met een fijne hond.
Maar stel nou Bel, dat je je hond toch echt nog iets wilt aanleren, zou je dan ooit weer gaan rukken en trekken aan het beessie?