Isabel van der Made schreef op vrijdag 28 november 2008, 22:41:


Ik begrijp dat net zo min, maar ik veronderstel dat het samenhangt met een behoefte aan samenwerken. Mensen hebben die behoefte en in mijn ervaring honden en paarden ook. Samenwerken is fijn en stelt overleving veilig?

Moniek

eddy DRUPPEL schreef op zondag 30 november 2008, 12:04:


Piet heeft een uitnodiging gedaan en op ingenieuze wijze weer ingetrokken. Als er dan toch verondersteld en geinterpreteerd moet worden, dan kunnen we dus zeggen dat Piet niet durft.
Misschien is hij gewoon bang dat Eddy met een paard moeiteloos van zijn manier van trainen op clickeren over kan stappen, omdat zijn timing daar goed genoeg voor is.
En het het best mogelijk dat iemand dit met een paard wel kan, maar met een kip niet. Om allerlei redenen: een kip zal inderdaad vlugger zijn en daarom moeilijker, maar ook niet boeiend voor een aantal mensen en dan lukt dat ook niet. Je houdt u eenmaal het meest van paarden of het meest van clickeren?

Moniek

Nils Vellinga schreef op zondag 30 november 2008, 20:14:


Bijvoorbeeld: www.paardenwei.nl

Wij hebben dus een IJslandse hengstje van ruim anderhalf jaar. Ook hebben we een ruin van 18 en een half jaar oud. Tor nu toe was dit een prachtige combinatie met veel vechten en spelen.
Tot het einde van de zomer was er ook een jonge d-pony (hengst, later ruin) te logeren zodat onze jonge hengst ook een leeftijdsgenoot had om mee op te trekken. Dit was een mooi clubje van drie mannen.

Eind van de zomer is dus de jonge d-pony vertrokken, omdat hij ingereden gaat worden. Sinds oktober hebben we een nu ongeveer een half jaar oud ponyhengstveulen (geen ijslander) te logeren, zodat onze hengst weer een jong maatje heeft om mee te spelen.

Probleem is dat het niet lukt om de twee bij elkaar en bij de andere paarden te introduceren. De volwassen paarden (oudere ruin en een drachtige merrie) jagen hem allemaal nogal heftig van zich af. De jaarling bijt, daagt uit en rent zo hard achter het veulen aan dat hij dwars door alle draden heengaat, hoewel hij daar ook heel bang van is en voortdurend veulengebaartjes maakt, waar de jaarling volstrekt niet op reageert. Niet om aan te zien.
Dus veulen dan maar apart, ook heel zielig. Na een paar dagen hebben we hem maar bij onze andere (ook logerende) merrie gezet die als enige niet lelijk tegen hem deed. Hij heeft haar tot moeder gebombardeerd en wijkt niet meer van haar zij.

Er zijn nu twee groepjes, die door een draad van elkaar gescheiden zijn en dat gaat goed, maar is eigenlijk niet de bedoeling.

Hoe krijg ik dit veulen nu zonder ongelukken bij onze jaarling geïntroduceerd? En kan dat wel? Wat voor interactie speelt hier een rol?

Vraag 2: Sinds enkele weken lijkt de oudere ruin de jaarling te ontwijken. Hij probeert hem uit de weg te gaan, zo lijkt het. Dat lukt natuurlijk niet en dan brandt het spel, gevecht weer los. Dit baart me zorgen, want bijna 19 is niet stokoud, maar ook niet piepjong en dan de hele dag zo’n jonge blaag om je heen zal best wat van hem vragen. En het lijkt me ook beter voor de jongeling als de oudere de baas blijft. Daarom zou het ook veel beter zijn als het veulen weer bij de mannen zou kunnen. Dan zou het oudere paard misschien wat meer rust krijgen.

En dan kunnen de merries weer samen zodat ze samen naar de geboorte van het veulen toe kunnen groeien.

Dus hoe krijg ik nu weer een evenwichtig mannengroepje en een merriegroepje?

Moniek

Spirithorses schreef op donderdag 4 december 2008, 21:35:


Pien, ik vrees dat je helemaal gelijk hebt. Wat betreft het jonge logeerveulen; die laten we nog maar even bij de logeermerrie. Maar zou dit veulen over een paar maanden wel mans genoeg kunnen zijn?

En ook heb je gelijk wat betreft de jonge hengst. Sinds een week of twee vind ik de combinatie met de ruin niet perfect meer. Het is niet zo duidelijk, maar vaag op de achtergrond aanwezig.

Wat deze jonge hengst nodig heeft is een ander paard dat geen dingen laat gebeuren die het niet wil. En het is net of mijn oudere ruin dat wel begint te doen. Dat is voor hen allebei niet goed.

Tja, soms gaat het niet vanzelf.......maar hoe dan wel?

Moniek

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 4 december 2008, 23:22:


Maar daar heb ik jou (dit forum) toch voor; dus brand maar los......

Moniek

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 4 december 2008, 23:35:


Wat is dat dan voor vuurtje van een jaar lang?

Op dit moment heb ik nog een prima verstandhouding met de jongeling.
Dat speelt zich af bij het voeren en bij het werk in de wei en de paddock. Hij
gedraagt zich gewoon goed jegens mij. Houdt voldoende afstand, geen bijtpogingen of pogingen om met mij een spelletje te beginnen.
Overigens heeft hij vorig jaar drie dagen alleen gestaan omdat hij een beenwond had en even rustig moest blijven. Na anderhalve dag begon hij wel met bijt- en hapacties naar ons toe. Een halve dag terug bij de oudere ruin en het was helemaal over.
Ik laat hem wel zo veel mogelijk met rust en ga niet met hem wandelen e.d. Toen hij een paar maanden oud was heb ik dat wel een tijdje gedaan, maar was best moeilijk. Dus toen het goed ging heb ik het zo gelaten.
Zojuist heb ik nog hooi gegeven. En dan is het oudere paard toch echt nog wel de baas. Het hooi moet op verschillende plaatsen liggen want samen met hem eten dat zit er niet in. Hij is ook best een hengstachtige ruin; laat gecastreerd en duidelijk aanwezige hormonen in het voorjaar. ook was hij tot nu toe altijd het dominante paard, hoe de kudde verder ook samengesteld was. En hij heeft ook enkele keren laten zien dat hij bereid is om te vechten voor zijn groep. Een keer is het ook per ongeluk zover gekomen en dat was niet leuk. Maar dat is lang geleden nu.
Dus dit allemaal in overweging genomen, leek het me goed mogelijk om onze jonge hengst bij hem op te laten groeien.

Maar nu meen ik dus te zien dat hij het spel probeert te ontlopen. En dat baart me dus wat zorgen. Want ik moet er niet aan denken dat hij opzij gaat voor het jonge paard. Nou ja, bij zijn hooi doet hij dat dus absoluut niet. Een beweging met zijn kont en het is duidelijk. Gek eigenlijk dat dat dan niet werkt als hij niet wil stoeien.

Dus op dit moment is eigenlijk niet de vraag hoe ik met de jonge hengst om moet gaan. Dat zal vast nog wel nodig zijn in de toekomst, maar nu is veel belangrijker om ervoor te zorgen dat hij met andere paarden de juiste omgang heeft. Dus wat nu? Weer een paard erbij en dito werk? Of moet hij een tijdje ergens anders heen, waar hij wat meer te bevechten heeft?

Moniek

Spirithorses schreef op vrijdag 5 december 2008, 0:13:


Dan wachten we de zomer af. Het kleintje is dan een jaar. Als het dan nog niet gaat, dan gaat het dus echt niet en dan hebben we dus nog geen maatje voor de jonge hengst.

Dat is informatie waar ik iets aan heb. Dat te weten geeft rust en het vertrouwen dat als ik even volhou, het ook goed komt. Net als met jonge honden dus. Die kunnen ook zo ongehoorzaam lijken tot ze ineens tot rust komen en blijkt dat ze toch heel veel geleerd hebben.

Dat weet je niet van

Hoe oud was Najib toen?

Nu zijn ze beste vrienden overigens, maar nu zijn er

Gaat Spirit nu dan wel voorzichtig met zo'n kleine om?

Spirithorses schreef op vrijdag 5 december 2008, 9:24:


Dit is ook een opmerking om te onthouden.

Voorlopig neem ik deze wijze raad aan. Al het werk dat ik voor andere paarden moet doen gaat af van de tijd die ik voor mijn eigen paarden en dus ook voor deze hengst, heb.

Knap van mijn 19 jaar oude maatje dat hij het nog voor het zeggen heeft met onze jonge blaag.
Dus eigenlijk gaat het nog wel goed, tenminste met de paarden onderling.

Maar misschien voel ik het ook wel dringen dat ik dingen met hem moet gaan doen, zoals wandelen en dergelijke. Hij wordt inderdaad groter en sterker. Maar daar zie ik dus tegenop, omdat ik weet als ik er aan begin dat het dan inderdaad veel tijd en energie gaat kosten.

Moniek

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 5 december 2008, 12:14:


Voordeel van al dat plastic is ook dat het hooi, ook als het nog gewoon hooi is,minder stoffig wordt.

Moniek

Ilona Kooistra schreef op vrijdag 5 december 2008, 12:14:


Wel wordt het gefermenteerde hooi in plastic minder zuur naarmate er minder vocht in het pak zit. En dat is voor paarden dus wel beter.

Moniek

Zoe Veurman schreef op vrijdag 5 december 2008, 16:48:


Ik heb mijn merrie eens los gelaten op een heel groot weiland (paar hectare)waar ik toevallig lanskwam. De ingang was open en de rest omheind. Met deze mooie situatie wilde ik wel eens weten wat mijn merrie (IJslander) zou doen als ik haar losliet.
Nou ja, ze ging natuurlijk grazen. Maar toen ik van haar wegliep kwam ze al grazend met me mee. Als ik me sneller verwijderde draafde ze even achter me aan zonder te grazen. Om weer te gaan grazen als ik langzamer ging.
Was een leuke ervaring. Ik was het vergeten. Dit topic herinnert me er weer aan.

Maar die keer dat ik twee paarden bij me had en ik ze per ongeluk losliet galoppeerde ze vrolijk samen van hun wei naar ons naar huis. Is gelukkig goed afgelopen en het was niet ver.

Moniek

van lennep schreef op vrijdag 5 december 2008, 17:07:


Het is in ieder geval niet goed als het hooi na fermentatie te zuur is (boterzuur inderdaad zoals mais uit een kuil). Of het wel goed is als het hooi minder zuur is, weet ik niet.
Ik kan me voorstellen van wel inderdaad.

Moniek

e m kraak schreef op zaterdag 6 december 2008, 8:32:


Misschien je eigen forum beginnen!

Moniek

e m kraak schreef op zaterdag 6 december 2008, 11:21:


Vind ik soms wel jammer ja, maar dan scrol ik veel door. Ik heb ook echt geen tijd voor noninformatie. Maar wie dat wel heeft en dat gezellig vindt of whatever moet vooral zijn gang gaan: vrijheid, blijheid. En soms leidt dit mens-natuurlijke gedoe toch wel eens tot iets verrassends!
Maar eigenlijk is dit ook al niet relevant voor het onderwerp.

Moniek