Herman schreef op vrijdag 5 december 2008, 17:10:
> Zoe Veurman schreef op vrijdag 5 december 2008, 16:48:
>
>> Bedankt voor de tips! Zat er zelf ook al aan te denken om een
> Uiteraard blijf ik ook met touwhalster werken.
> _______
> Herman
> "Art in Nature - Nature is Art"
Toen Sela nog een jaarling was, liet Gerd haar vaak los bij het vennetje in het bos. Dat was reuzegezellig. Sela zocht toen echt de steun bij Gerd en bleef in de buurt rondscharrelen, liep ook niet met andere paarden mee. Apache liet ik ook los, die wilde toch niet van zijn merries weg. Indy was voor ons een twijfelgeval. Op een keer deden we het dan toch maar. Ze stonden dus alledrie los en niet echt dicht bij elkaar. Opeens zag je bij Indy een verandering, haar frank was gevallen "hé, ik ben écht los!".
En wég was ze, trrrr... als een treintje.... trrrr.... We wisten wel waar naar toe
Naar de Tinkerhengst wat verderop!
Dat kon Apache niet laten gebeuren, in galop erachter haha!!!
Hij wist ook wel wat haar plannetje was.
Sela, die bleef gewoon staan waar ze stond.
Ik nam Apache ook eens mee als handpaard. Dat ging altijd reuze wanneer ik hem zo naar de wei bracht, dan voelde ik hem niet. Maar we gingen niet naar de wei, tot groot ongenoegen van Apache die niet van nutteloze inspanningen hield. Het werd dus sleur- en trekwerk... Indy goed voorwaarts en Apache erachter slof, slof, slof... Mijn schouder hinf bijna uit elkaar. Op een moment liet ik hem maar los, in het gedacht dat hij ons wel zou volgen (met Indy en Couscous). Niks van, hij dook met zijn neus in 't groen en kwam niet mee. Toen we hem bijna niet meer zagen staan ben ik maar teruggereden om hem te halen. En wat doet Apache? Hij loopt het bos in, weg van ons, dwars door de struiken... " Hé ik wil hier eten! Laat me met rust!"
Sela wordt nu ook niet meer losgelaten, die is overal zo gerust in, die gaat alleen op ontdekking, beetje peuzelen, beetje paardjes kijken...
Wat we nog wel altijd doen is onderweg op een rit, de paarden los laten grazen, op een veilige plaats, we blijven dan wel in de buurt en dat is geen enkel probleem.
Marianne
Warboel
