Lineke schreef op donderdag 4 december 2008, 18:02:


Hoi Lineke,

Je komt wat negatief over clickertraining binnen, dat maakt dat mensen die wel clickeren meteen al het gevoel krijgen dat ze ze zich moeten verdedigen. Deze 2de tekst klinkt gelukkig al een stuk prettiger :)

Het grote voordeel van clickertraining boven gewoon voedselbeloning is dat de clicker het paard laat weten dat er een beloning aan komt. Tevens maak je je paard duidelijk dat zonder clicker een beloning nooit komt. Dus zelfs als het open en bloot op je hand ligt blijft het "onbereikbaar" tot hij een beloningssignaal (bijv een click) gehoord heeft. Het is derhalve niet zinvol om te focussen op de beloning, want dat maakt niet dat hij hem krijgt. Het is wel zinvol om zo goed mogelijk z'n best te doen om de beloning te bemachtigen. Dit begint uiteraard met hele kleine simpele dingen, liefst in een rap tempo na elkaar gevraagd. Paarden worden vaak zo enthousiast dat als er teveel tijd tussen de oefeningen zit, ze zelf gaan nadenken. Door ze bezig te houden hoef je niet tussendoor te corrigeren en blijf je dus belonen, hetgeen een clickeraar het liefste doet.

Op deze wijze krijg je een enthousiast en meewerkend paard wat de focus op de oefening legt.

Ik had het laatst nog in een clinic, iemand die haar jonge paard zonder clicker met voedsel had geprobeerd het eea aan te leren. Als hij maar dacht dat er iets zou komen was hij al in haar aan het happen en stopte met de oefening die gevraagd werd en ook als hij vond dat het afdoende uitgevoerd was werd hij opdringerig en kwam zijn beloning opeisen. De eigenaresse had met die reden al enkele weken totaal niet meer uit de hand gevoerd, gedrag was echter nog steeds niet weg. Tijdens de vrijheidsdressuur en clicker clinic hebben we deze kerel eerst geleerd dat hij een beloning enkel na de click mag pakken, anders niet. Dus geen click = geen beloning. Toen hij dat begreep werd hij al snel een stuk beleefder en rustiger. Toen we hem vervolgens leerde om een voorwerp aan te raken concentreerde hij zich daar ook volledig op, hij liep zelfs bij zijn eigenaresse en dus het voer vandaan om de pion aan te raken en pas bij het horen van de click liet hij de pion met rust. Wat het allerleukste om te zien was, was de rust waarmee het paard aan het werk was. Niet opgewonden, niet druk, niet opdringerig of vervelend, maar geconcentreerd, beleeft en verwachtingsvol.