eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 12 december 2008, 23:14:


De koniks hebben keus!
Werkelijks niets in hun gedrag wijst erop dat ze een water - of modder mijdende diersoort zijn.

Wat breder (wereldwijd) bekeken doen paarden het prima van moerasgebieden tot halfwoestijn, van zeenivo tot redelijk hoge berggebieden (hoe hoog weet ik niet precies ).

Wat wil je nu precies vertellen?

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 12 december 2008, 23:43:


Je bent weer vervelend. Ga dan op zijn minst bij die koniks kijken zodat je enigszins weet waar je het over hebt.


Nee ik heb allang afgeleerd jou serieus te nemen

Isabel van der Made schreef op zaterdag 13 december 2008, 0:28:

Isabel van der Made schreef op zaterdag 13 december 2008, 14:17:


Leuk exportproduct voor wanneer het in de Andes ook wormen gaat regenen:
http://link.marktplaats.nl/214634873

Aafke schreef op donderdag 18 december 2008, 14:23:


Paard heeft karate cursus bij Eddy gedaan

Arabesk schreef op vrijdag 19 december 2008, 21:59:


Gaat allemaal voorbij aan de waarschijnlijkheid dat het niet willen stoppen een basic beleringsfout is en niet aan deze of gene optoming ligt.

Random schreef op zaterdag 20 december 2008, 16:31:


Ik wil je alleen iets uitgaande van libra vertellen, omdat ik dat ding bedacht heb.
Dit gaat eigenlijk uit van GEEN hoofdstel, want je kunt er niet aan trekken noch is dat de bedoeling. Daarom is alle vergelijk met andere waar je wel aan schijnt te moeten trekken flauwekul.
Wat dan wel? Libra is alleen nuttig voor het overbrengen van reeds goed geleerde cues, bijv. om evenwicht bij te sturen bij gangenpaarden (maar voor dressuurders zijn wellicht andere opties prioriteit). Voor de onderlangs kruisende "teugels" is slechts gekozen omdat dit een flexibele maar constante omsluiting van het hoofd mogelijk maakt (alternatieven zijn: een loshangend halstertype dan fladdert en zodoende een massa signaalruis veroorzaakt of, een strakzittend type waarbij je paard niet eens de kaak voldoende kan openen om even lekker te grazen... ook geen optie nmm).

In jouw geval lijkt me dit ding dus nog niet nuttig in dit stadium (om nauwverwante redenen lijkt me welke "speciale" optoming dan ook geen extra nut toevoegen dus nmm... stalhalster, touwhalster of gewoon niets). En hier wil ik eigenlijk heen:

Als ik jou was zou ik mijn paard eerst grondig (d.w.z. met succeskans van >95%) cues voor stoppen en aanstappen aanleren. Voor mij is dit altijd het begin van werken, het is erg basic maar kan wel een tijdje duren voor het er echt goed in zit. Bij mijn huidige hengst ben ik er ruim drie maanden mee zoet geweest, maar het betaalt zich 10-voudig terug in alles wat je verder samen doet.
Hoe?
In mijn geval wou ik de verbale cues "ho" en "stappen" aanleren, gebruik makend van de natuurlijke neiging tot simultaan bewegen (zie het boek van Hempfling). Volgorde van handeling is niet moeilijk te vertellen maar zal je in praktijk nog tegenvallen hoe simpel het ook lijkt:
a) verbale cue
b) lichaamstaal
c) c/t bij geringste mate van succes of verbetering van welk gedrag je wilt.
Het lastige zit in a, b en c consequent goed te timen.

Eigenlijk leerde ik dus twee cues in een keer: verbaal én lichaamstaal waarbij verbaal lichaamstaal vooruit gaat en lichaamstaal een beloning bij gewenst gedrag vooruit gaat. Met reden dat het opwekken van deze (nog korte) ketting in verwachtingspatroon dit een latere bereden voortzetting heel veel makkelijker maakt. Dat verliep voor ons dan ook zonder enige moeite
Later kun je kettingen in verwachtingspatroon véél langer maken, bijv. door zorg te dragen dat een "bestemming" waar je je paard heen stuurt altijd, voor de beleving van je paard dan wel, een zinnige is. Oneindig veel mogelijkheden. Leer klikkeren van iemand die het echt kan, bijv. Piet of Conrad.

Ilona Kooistra schreef op zaterdag 20 december 2008, 23:25:


Allemaal waardeloos. Allang gepasseerd station dacht ik.
Het enige waarbij release goed is, is koordjes.


Blijven jullie nou maar lekker bij gewoon touwhalster. Meer dan uitstekend geschikt voor jullie manier van rijden.

Hoe het met mijn Dyggur uiteindelijk wordt weet ik zelf nog niet eens... hij is wat gangen enzo aangaat zo getalenteerd dat hij het soort van libra-mogelijke-hulpen nmm niet nodig heeft. Eindstation halsring wellicht.

Ilona Kooistra schreef op zondag 21 december 2008, 0:23:


Tikje te simpel voorgesteld Tempo en "frame" per gang kunnen ook nog varieren. Vooral een kwestie van evenwicht in dynamiek. Daarnaast is een gang als tölt niet zo welafgebakend als bijvoorbeeld draf lijkt te zijn maar zijn er allerlei vloeiende overgangen naar diagonaal of lateraal mogelijk.


Ik rij ook niet zoveel de laatste tijd. Wat we doen als we wat doen gaat echt wel reuzegoed en als het ware vanzelf. Maar ik ben ook erg lui van aard.
Er is hier vaak genoeg geopperd door deze en gene dat men zich te lui acht om te klikkeren, maar ik ben juist te lui om zomaar wat aan te klooien voor ik me redelijk zeker voel over waar ik mee bezig ben en waar ik ermee naar toe wil. Het "think/plan/do" zeg maar.
Dat betekent bijvoorbeeld van te voren grondig overdenken welke cues ik op welke manier met zo'n halsring zou willen installeren. Lastig als je paard ook nog in ontwikkeling is. Met Droppie zou het geen probleem geweest zijn, maar die had echt iets aan zijn hoofd nodig (of ik kon niet goed genoeg rijden om het, met hem, zonder te kunnen) om niet uit elkaar te vallen in zijn neiging naar laterale gang. Ik zie zeer helder dat ik libra toen bedacht heb met daarbij Draupnir's eigenaardigheden tussen mijn oren.

Sas woont nu sinds kort op haar eigen boerderij aan de Duitse kant. Heel leuke rit tussen onze stekkies en prachtige gebiedjes er tussenin ook dus er gaat wrsch. weer veel meer gereden worden...

eddy DRUPPEL schreef op zondag 21 december 2008, 1:11:


Ik - langer dan 1 jaar geleden overigens
Dingen die en licht moeten zijn en snel moeten kunnen lossen kun je het best van koord maken.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 21 december 2008, 22:44:


Ik wist dat dit komen zou, Eddy.
Leer jij nu eerst maar eens rustig, emotieloos en begrijpend lezen teneinde deze door Inge aangegeven bronnen door te worstelen. Want je geeft commentaar zonder zelfs maar de plaatjes bij de aangegeven artikelen te hebben bekeken - laten we het over lezen maar niet hebben.

Gezien jouw lijn van denken vraag je ook nog eens het onmogelijke. Hoe immers wil je een recente referentiebron naar wilde paarden tevoorschijn toveren als die werkelijk wilde paarden reeds enige eeuwen zijn uitgestorven?
"Feral" is zo wild als wild zijn kan vandaag de dag. Zelfreddend.

Verder met "geen bronnen maar praktijk", want dat spreekt jou aan beweer je altijd:
Ik heb in mijn fotoarchief beeldmateriaal van een konik die geheel zelfstandig, zonder sturing of belering, in zijn "natuurgebied" mét ruimte én veel konikvriendjes, met een bal speelt.
Ik weet zelfs hoe die bal daar gekomen is; die waren de buren kwijt - wrsch hebben de kinderen ermee gebald maar heeft de hond de bal nadat de kinders uitgespeeld waren in het natuurgebied doen belanden.
Dus: puur toeval, onbeleerd zelfstandig paard komt natuurvreemd object "bal" tegen en gaat daar mee spelen. Nou jij weer

Ik matig mij geen oordelen over balspelende paarden aan....

eddy DRUPPEL schreef op zondag 21 december 2008, 23:28:



Kul. Dat bepaald paard was onderdeel van een vaste groep van zeven. Geen twijfel mogelijk over sociaal verband.


Ik zal ze allemaal beantwoorden:
- gebiedsgrootte: ca 300 ha (toch leuk achtertuintje naar NL maatstaven?)
- die bal hoeft geen kilometers af te dwalen - de koniks kunnen zich immers ook min of meer langs de grens van dit achtertuintje ophouden
- populatiegrootte/dichtheid: ca 45 koniks, verdeeld over 2 grotere en 1 kleinere (nieuwe) groep.


En dat is dan weer naar jouw persoonlijk verwachtingspatroon en maatstaven...


Je kunt ook de vraag stellen welke motiveringen er, psychobiologisch, hoe dan ook achter gedrag dat op ons mensen als "spel" over komt zitten. "Voetbal = oorlog" was een uitspraak van een gevierd NL voetbalkampioen....
Maar maakt voor een knollie die zich met een bal amuseert niet uit