Pief schreef op maandag 29 december 2008, 9:21:
> Ik zit met een enorm dilemma: vorig jaar heb ik mijn paard
> verhuisd naar een plek 100 km van mijn huis. De reden daarvoor
> was dat ik bij zulke leuke lieve geweldige mensen stond (niet
> geven. Ze heeft ook al een niet zo geweldige jeugd gehad, ze
> weeft niet voor niks...
> Moet ik mij zelf opofferen? Ik denk het namelijk wel, maar wat
> zouden jullie doen?
Er hebben al een aantal mensen gereageerd, ik ga het ook nog even doen.
Ik heb onlangs namelijk mijn merrie 85 km verderop verhuisd, omdat ik helemaal klaar was met alle stallen in mijn buurt (amsterdam), 24/7 buiten en fatsoenlijk hooi is kennelijk onmogelijk.
Op de nieuwe stal had ze een grote inloopstal met een flink stuk weiland eraan, erg mooi maar helaas lukte het daar ook niet met haar, waardoor ik haar 7 weken later wéér verhuisd heb. Dat is 70 km bij mijn huis vandaan, ook 24/7 buiten met inloopstal, en daar gaat het zó ontzettend goed, vanaf de eerste dag al. Echt weer het paard zoals ik haar ken.
Ik ben 5 jaar lang 7 dagen per week bij haar geweest (met uitzondering van een verjaardag of vakantie dan), vaak was ik er 2 keer per dag. Nu ga ik er 3/4 keer per week naartoe. Ik mis haar heel erg, voor mij is dat namelijk al weinig, dus wat dat betreft zou ik haar het liefst weer dichtbij hebben. Bovendien zijn de benzinekosten ook niet echt om vrolijk van te worden en ben ik ook niet blij met wat ik het milieu aandoe.
Maar, ik denk altijd.. stel dat ik er 4 uur op een dag ben.. dan blijven er nog 20 uur over. Het is dan belangrijker dat ze die overige 20 uur gelukkig is, het is notabene de plek waar zij moet wonen. Vroeger had ze me echt nodig, om uit haar stal te komen, om voldoende hooi en water te krijgen, om een schone stal en paddock te hebben, enzovoorts. Nu wordt dat allemaal al gedaan.
Bovendien klikt het goed met de paarden die daar zijn en is met degene die het huurt vanalles te bespreken. Dat geeft mij wel weer extra rust, dat alles gewoon goed geregeld wordt.
De dieren die wij hebben zijn afhankelijk van de keuzes die wij voor ze maken. En dat betekent soms dat je jezelf op moet offeren en keuzes moet maken in hun belang. Dat jouw merrie gelukkig is, lijkt me het belangrijkst. Dat je haar dan minder ziet is absoluut niet leuk maar het idee dat ze haar oude dag op deze manier zou moeten slijten lijkt me nog veel erger.
Warboel
