Ik zit met een enorm dilemma: vorig jaar heb ik mijn paard verhuisd naar een plek 100 km van mijn huis. De reden daarvoor was dat ik bij zulke leuke lieve geweldige mensen stond (niet eens zo lang) in mijn woonomgeving, maar die gingen verhuizen en op dat moment kon ik geen andere plek vinden die zo goed was als deze: 24/7, biologische en natuurlijk. Mijn paard is ruim 30 en ze werd in deze kudde volledig geaccepteerd. Ik heb daar op die plek 100 km verderop, bijna een jaar gestaan en ik zag aan mijn paard dat ze helemaal gelukkig was. Toch begon het bij mij te knagen dat ik haar maar 1x pw zag en ik miste haar. Toen vond ik 2 maanden geleden een plek in mijn woonomgeving. Ik heb lang nagedacht of ik mijn paard hier naar toe zou verhuizen, ik zou weer een aantal consessies moeten doen, zo moet ze in de winter elke nacht op stal. Ik besloot toch om haar terug te halen, maar nu, na 2 maanden zie ik dat ze niet happy is. Ze wordt niet geaccepteerd, de merrie waar ze mee staat in de wei is absoluut niet aardig voor haar en ze kan al helemaal niet bij die andere twee staan, die pakken haar. Na een nacht op stal heef ze ontzettende dikke benen en ze moeten toch vroeger op stal dan ik had gedacht. Daarbij komt dat de eigenaresse van de merrie, waar mijn paard snachts naast staat, nu het tussenstuk van de stallen wil afschermen omdat ze heeft gezien dat mijn paard weeft. Zo raakt ze wel erg geïsoleerd...Ik voel gewoon dat ze niet happy is, ik ben er zelf ook niet gelukkig onder. Een andere plek in de omgeving, zoals ik eigenlijk wil (24/7 buiten enz.) is er gewoon niet, helaas. Ik weet dat ik kan terug komen daar op die plek 100km verderop. En ik weet dat mijn lieve oude merrie daar gelukkig is, dat ze heerlijk rondscharrelt met haar vriendinnen in de wei, altijd buiten. Alleen ik zal haar dan maar hooguit 1x per week kunnen zien. Maar nu is ze niet blij en ik wil haar een goede oude dag geven. Ze heeft ook al een niet zo geweldige jeugd gehad, ze weeft niet voor niks...
Moet ik mij zelf opofferen? Ik denk het namelijk wel, maar wat zouden jullie doen?

Lieve mensen allemaal!

Heel hartelijk dank voor jullie ontroerende reacties! En sorry voor de naamsverwarring hihi... Maar de beslissing is genomen hoor, ze gaat terug, en al heel snel namelijk as zaterdag. Ik heb het haar al verteld en ze weet het hoor, ik ken haar al langer dan vandaag.

Ik laat nog wel even weten hoe de reactie van haar en haar kudde is geweest, ik kan in ieder geval niet wachten. Ik denk dat ze allemaal heel blij zullen zijn.

Iedereen een goede jaarwisseling en alle goeds en liefde en veel paardenwijsheid voor het komende jaar (en al die jaren die nog komen)!

Pief