Michiel schreef op zondag 11 januari 2009, 15:14:


Zoals je weet heb ik een heel traject afgelegd met Indy haar onduidelijke klachten. Ik vind het persoonlijk schandalig dat iemand die veel paarden onder ogen/handen krijgt bijvoorbeeld niet ziet dat een paard te dik is en maar stug doorgaat met behandelen terwijl er geen verbetering is of zelfs verslechtering.

Tegenwoordig noemen zich naar mijn smaak veel te veel mensen therapeut, een kennis van mij doet ook aan shiatsu, maar dan aan spirituele shiatsu. Die wilde mij ook al allerlei kwaaltjes aanpraten waarvoor ik natuurlijk bij haar de nodige middeltjes kon aanschaffen. Het schijnt erg lucratief te zijn en de markt is schijnbaar ook voorhanden. Doe maar even een cursus en je bent therapeut. Reiki kan je zelfs via de telefoon of op afstand via een foto leren. Even betalen en hup, je bent Reiki meester. En kom je er niet uit, laat je paard readen, die vertelt je wel wat eraan scheelt. Wie daarin wil geloven, prima, ik heb zelf ervaren dat het grote onzin is, geldklopperij, maar dat terzijde.

Het is niet mijn bedoeling Josien af te branden, maar ik ben daar eerlijk gezegd toch wel van geschrokken dat zij zoiets niet gezien heeft. Kijkt zij dan niet naar het totale plaatje, voordat zij oefeningen met een paard doet? Eddy verandert wat dingen en zie daar, met Jur gaat het op korte termijn weer goed.

Ik heb bij Indy heel wat therapeuten gehad; ik heb ervaren dat veel therapeuten graag in hun eigen hokje blijven aanmodderen en hoe ze hun best doen je zoveel mogelijk van hun afhankelijk te maken. Onduidelijke klachten zijn nu eenmaal een goede bron van inkomsten. De therapeuten die ik bij Indy gehad heb, waren stuk voor stuk goed op hun gebied, ze hebben veel voor Indy gedaan, maar toch steeds weer die oogkleppen en liever geen andere benadering, exclusieve rechten op de behandeling van Indy. Ik moest er steeds bovenop zitten om te voorkomen dat Indy een vaste bron van inkomsten werd. De laatste therapeute hoefde ik tot dusver gelukkig niet af te remmen. Ze liet het aan Indy over wanneer het tijd was voor een volgende bezoek.

Goed van Eddy dat hij Jur alleen onder voorwaarden terug wil geven, het gaat immers om Jur zijn welzijn. En inderdaad, wie weet wat de toekomst brengt en verandert het nog.

Monique

eddy DRUPPEL schreef op zondag 11 januari 2009, 16:17:


Je hoeft haar werk ook niet afbreken, daar gaat het me helemaal niet om. Ik wil haar ook niet afbreken, maar ik vind gewoon dat Josien niet zolang had moeten blijven aanmodderen.

En mijn ogen zijn al een hele tijd open, hoor. Ik ben heel wat troep tegen gekomen helaas. Met Shiatsu (wat jij vast te zweverig vindt) heb ik wel goede ervaringen gemaakt, bepaalde punten bewerken heeft Indy echt verlichting gebracht en ik ben echt niet goedgelovig, eerder irritant wantrouwend.

Ik vergeet nooit meer dat mens dat met een trommeltje rond mijn paard wilde dansen en dan aan de klank van haar trommeltje kon horen wat mijn paard mankeerde. Ze was erg beledigd toen ik een lachaanval kreeg en voor haar diensten bedankte. :)

Voor de rest: gewoon geweldig dat je de moeite genomen hebt met Jur.

Monique

Ik heb een aantal foto's geplaatst van Indy haar hoeven. Ze zien er aan de onderkant niet zo mooi uit, maar hiermee kan ze gelukkig overal overheen. Ik blijf er ook mooi vanaf, dat werkt het beste voor haar. Ik haal alleen datgene weg wat los zit, en werk scheve slijtage bij.
Monique

Jolijn schreef op zondag 11 januari 2009, 20:06:


Mooie foto's!
Monique

veb schreef op vrijdag 16 januari 2009, 13:46:


Hallo, Veb,

Dacht dat je expres slahouder schreef..... Wel toepasselijk, treurig.

Jouw verhaal komt me bekend voor, ik heb dit ook enige malen meegemaakt. Meppen omdat een paard het niet begrijpt of het gewoon wat eng vindt schijnt heel normaal te zijn bij de meeste stallingen. Er is geen geduld, ga je respectvol met je paard om, krijg je snel de naam een watje te zijn. Een paard moet luisteren en dat mep je erin. En dan die rottige voer kwestie - de een propte er 6 kg krachtvoer per dag in, bij de ander kreeg ze een plakje hooi en moest zich daar maar mee redden. En steeds bij elk spatje regen snel op stal, degene die een geschoren paard had bestemde de hele boel, iedereen moest zich maar aanpassen. Bij prachtig mooi weer in een stinkende, ondergescheten stal, omdat meneer geen zin had die van mij buiten te zetten. Hij deed haar zo ruw het halster aan, dat ze steeds wegtrok, voor straf bleef ze dan maar binnen, terwijl de rest wel buiten was. Mijn stalhouders vertelden me nauwelijks wat, ik moest maar gissen waarom mijn paard plotseling bang was voor de gekste dingen. Mijn paard is een schat, altijd al geweest. Ze is ontzettend meegaand en leert snel. Gek genoeg vonden de stalhouders haar altijd dom en gevaarlijk. Bij mijn paard bereik je niets met harde hand, dan gaat ze volledig op slot. Ik was blij toen ik mijn paard mee naar huis kon nemen, eindelijk van het gezeur af.

Sterkte, ik hoop dat je snel wat vindt, het is moeilijk.

Monique

veb schreef op vrijdag 16 januari 2009, 15:07:


In hun ogen waarschijnlijk wel......

Ga daar zsm weg, ookal ben je de komende jaren enkele maanden in de ene stalling, dan weer in een andere. Eens zul je toch een geschikt plekje vinden? Ik ben te lang op het laatste adres gebleven en heb te lang mijn mond dichtgehouden. Ik kreeg een beschadigd paard mee naar huis, geestelijk en lichamelijk. Zij werd bij het minste geringste geslagen en geschopt, een ruin mocht haar verkrachten wanneer hij er zin in had, ze had geen manen en staart meer over, die rukte de ruin uit. Vreemden en vooral mannen mochten haar nog jaren daarna niet aanraken, dan raakte ze volledig in paniek. Niemand heeft het recht om je paard te slaan.
Monique

marjolijn schreef op vrijdag 16 januari 2009, 18:50:


Ik heb lang gewacht met een paard aan te schaffen, eenvoudig omdat ik een paard niet het juiste leven kon bieden, financieel en ook qua stalling. Nadat ik vast werk had en mijn vrienden mij een ideale stalling aanboden met paardengezelschap, dag en nacht toezicht, 24/7 op het weiland, heb ik de stap gewaagd. Toen mijn vrienden huwelijksproblemen kregen, veranderde alles en werd het een nachtmerrie. Indy was toen nog geen jaar oud. Indy moest er weg, maar het was zo verschrikkelijk moeilijk een stalling te vinden voor een veulen, mensen waren bang dat ze wild zou zijn en dingen zou stukmaken. Stallingen genoeg, maar ze zou 24/7 op stal staan en dat wilde ik niet. Geweld en ongeduld ten opzichte van paarden kwam ik overal tegen, schijnbaar de normale gang van zaken, iedereen vond mij een aansteller dat ik niet sloeg.
Het slaat nergens op, maar je bent gewoon geen baas over je eigen paard in de meeste stallingen. Heb je kritiek, moet je paard het ontgelden. Ik heb menig maal gehoord dat ik maar moest verdwijnen. Waar moest ik haar dan laten, op mijn nachtkastje?!
Ik meende toen dat ik het goed aangepakt had, maar ik zou het NOOIT op deze manier weer doen en pas een paard aanschaffen als ik dat paard op mijn eigen weiland kon houden. NIET afhankelijk van iemand zijn.
Indy staat sinds 7 jaar bij mij thuis, op mijn eigen weiland.
Monique

Indy krijgt sinds een tijdje magnesium. Zo lang ik haar ken had ze de dag na inspanning spierpijn. Of het nu na een wilde race op het weiland of een paar uurtjes wandelen of rijden was, altijd spierpijn. Dit is nu helemaal weg. Eergisteren heb ik haar in de bak laten lopen, mevrouw was door het dolle heen en maakte de gekste sprongen, bokte, steigerde en vond het prachtig als ik haar vroeg uit stand aan te gallopperen of op topsnelheid te draven. De oortjes bleven naar voren, ze had ontzettend veel plezier. De volgende dag was ze soepel, geen spierpijn.

Nu ben ik aan het twijfelen of ik de magesium moet blijven geven. Indy heeft er geen problemen mee de magnesium op te eten, het gaat me erom wat er gebeurt als ik ermee stop.......

Frans, Ilona, kunnen jullie mij advies geven?

Bedankt,
Monique

Frans Veldman schreef op vrijdag 23 januari 2009, 11:31:


Bedankt voor je snelle antwoord Frans!
Ze doet het goed op een afgestreken lepeltje (het lepeltje dat bijgeleverd wordt).
Monique

veb schreef op maandag 26 januari 2009, 9:57:


Ik hoop voor je dat deze stalling wat is!
Monique

Gudrun schreef op woensdag 28 januari 2009, 5:25:


Potverdorie.......
Veel sterkte Gudrun.
Monique

Tegen beter weten in bij de manege verderop wezen kijken, ik was toevallig in de buurt en er waren dressuur- en springlessen. Ik moet zeggen dat mij meepviel hoe respectvol er met de paarden omgegaan werd, geen overmatig gemep en gesjor aan het bit. Echter, er was niet een paard bij wat normaal liep, de een maakte duidelijk een verkorte stap, een andere kwam niet normaal de bocht door, weer een ander hield zijn hoofd scheef, het volgende paard schuimde overmatig en liet zijn tong uit de mond hangen. En maar door blijven rijden. Mijn Indy loopt met al haar gebreken beter. Maar goed, ik zal wel te gevoelig zijn en te veel zien. Ik was in ieder geval de enige die het opviel.

Wat ik erg vreemd vond: Alle paarden zetten de achterbenen wel recht neer, maar bij afzetten draaiden ze de kogel vreemd naar buiten weg. De lesgeefster kwam bij me staan of ik ook geinteresseerd was in les. Nou, nee...... niet deze manier van rijden. "Westernreiter / Freizeitreiter" was het toverwoord. Ze merkte met een vies gezicht op dat je zo inderdaad ook kunt rijden.

Ik vroeg haar naar de draaiende benen. Volgens haar doodnormaal voor een mooi groot paard, dat ik dat niet wist. Pony's deden dat niet, maar daar kun je ook niets mee, alleen voor mensen die toch geen wedstrijdambities hebben om wat rond te hobbelen. Mijn mond viel ervan open - wat een omhooggevallen (.......).

Volgens mij slaat dat met die draaiende benen nergens op. De enige keer dat ik draaiende benen gezien heb, was bij een paard dat vierkant beslagen werd en elke maand door de hoefsmid extreem gecorrigeerd werd wegens vreselijk scheve hoeven. Dat beest kon gewoon niet normaal meer lopen.

Iemand die opheldering kan verschaffen?

Monique

Caatje schreef op woensdag 28 januari 2009, 11:45:


De paarden die ik op de manege gezien heb, waren niet allemaal vierkant beslagen. Sommige alleen voor.
Monique

Anita Cats schreef op woensdag 28 januari 2009, 11:55:


Op een Duits forum kwam dit onderwerp ook eens naar voren. Dat paard had achteraf verstopte talgklieren, volgens de dierenarts. Hoe het behandeld is, is niet meer aan de orde geweest.
Monique

Vanmorgen in een heerlijk zonnetje een rit gemaakt. Indy genoot, een rustig drafje tussendoor, geweldig. Wat een rijkdom dat ze weer zo goed mag lopen. Ik besloot eens een andere weg te verkennen, Indy liep met gespitste oortjes en vond het prachtig. Plotseling voelde het alsof Indy door een elastiek werd tegengehouden. Ik zag uit mij ooghoeken prikkeldraad omhoog komen. Indy zat met beide achterbenen muurvast!

Gelukkig geen paniek, mevrouw stopt in zo'n situatie gewoon en wacht op bevrijding. Ik afgestapt, het draad zat strak om beide achterbenen. Indy voorzichtig een stapje achteruit laten doen, toen kon ik een been bevrijden, de andere zat nog vast, maar kwam na enig gewurm ook los. Gelukkig geen wonden, wel is haar linker achterbeen een beetje dik. Pffff gelukkig goed afgelopen. De draad zat stevig vast aan een dikke paal. Ik ga straks even op de fiets heen met een tang om dat stuk draad te verwijderen. Moet er niet aan denken als daar iemand in gallop langs komt. Ik neem in het vervolg maar een kleine tang mee.

Monique