ib schreef op donderdag 15 januari 2009, 14:30:
>> Is heel moeilijk om daar wat zinnigs over te zeggen zonder dat
>> je paard en ruiter ziet. Je moet je afvragen: hoe komt het dat
>> een paard waarbij eerst alles supergoed gaat op een gegeven
> oefenen, komt het vertrouwen vanzelf terug. Maar ben bang dat
> ik kwaad erger ga maken. Het ligt volkomen aan mijn gevoel, dat
> is het lastige ervan. Het paardje kan er helemaal niets aan
> doen.
Ik denk dat het inderdaad niet mogelijk is om zonder het te zien een oplossing aan te dragen. Kennelijk ben je door je ervaring met het andere paard je balans verloren en onzeker geworden. Wat mij wel eens geholpen heeft in zo'n situatie is om niets met het paard te doen waar ik me niet goed bij voel, dus absoluut mijn eigen grens respecterend. Zodra de onzekerheid of angst de kop opstak ging ik dus een stapje te ver. In die tijd heb ik veel gewandeld met mijn paard en ook grondwerk gedaan. Ik zadelde hem wel op maar liep er meestal naast. En dat is vanzelf weer veranderd. Mijn grens leek vanzelf op te schuiven zonder dat ik daarvoor dingen moest doen waar ik onzeker van werd.
Mijn paard is in die tijd ook erg opgeknapt en veel rustiger geworden.
Maar nogmaals, zonder jou met je paard te zien is niet duidelijk wat jou zou kunnen helpen.
Moniek
Warboel
