Monique Meijer schreef op vrijdag 16 januari 2009, 15:22:
> een geschikt plekje vinden? Ik ben te lang op het laatste adres
> gebleven en heb te lang mijn mond dichtgehouden. Ik kreeg een
> beschadigd paard mee naar huis, geestelijk en lichamelijk. Zij
> werd bij het minste geringste geslagen en geschopt, een ruin
> mocht haar verkrachten wanneer hij er zin in had, ze had geen
> manen en staart meer over, die rukte de ruin uit. Vreemden en
> vooral mannen mochten haar nog jaren daarna niet aanraken, dan
> raakte ze volledig in paniek. Niemand heeft het recht om je
> paard te slaan.
Nou, daarom ben ik pas aan een eigen paard begonnen ben toen ik haar zelf kon huisvesten. En dat betekende veel geduld en een gekoesterde droom die op mijn 40ste pas uitkwam.
Is dit dan geen overweging voor jullie?
Wat hierboven staat vind ik onvoorstelbaar! Uitgerukte manen en staart en een paard dat zich niet laat aanraken en van mannen in paniek raakt is niet van de ene op de andere dag gebeurt. Dat betekent dus dat je weet dat het niet goed is en niets kan doen?
Als je blijkbaar zo weinig keuze hebt of mogelijkheden dat je dit moet laten gebeuren, dan kun je toch beter geen paard nemen?
Warboel
