Wat een toestand zeg! Verschrikkelijk, die machteloosheid, en dat je maar toe moet kijken hoe onwetende mensen hun paardje niet de zorg en de juiste professionals geven die het nodig heeft. Ik denk dat je het niet beter hebt kunnen doen dan je al hebt gedaan. Het is een kunst om in dit geval te balanceren tussen het ongevraagd geven van goed avies maar als bemoeial bestempeld te worden, of iets voorzichtiger zijn met advies geven en graag gezien te worden. Ik denk dat je dat heel goed doet.
Misschien kun je het nog iets "vriendschappelijker" maken door over jullie gezamelijke hobby paarden te kletsen. En vandaaruit te vertellen dat je zelf de hoeven doet, en dit je uitstekend bevalt...en dat je meeleeft met hun pony. Meer een kletspraatje met wat inhoudelijk advies, dan alleen maar advies? Misschien doe je het al wel zo...probeer ook maar mee te denken.
Ik hoop zo dat die arme pony het gaat redden! Ik zou daar zelf ook slapeloze nachten van hebben, en allerlei mogelijkheden de revu laten passeren om die pony te kunnen helpen.
Ik moet het nu al 2 jaar doen met de trieste fries van onze buurvrouw, die altijd maar op een klein stukje grond staat (jaarrond in de blubber of zand) helemaal alleen staat weg te kwijnen, en waar hooguit 3x per jaar op wordt gereden. Ze krijgt wel netjes hooi (en
biks), drollen worden opgeruimd en ze kan schuilen in een zeecontainer. Ze is pas 8 of 9 jaar

. Ik heb hier weleens op een vriendschappelijke manier iets van gezegd toen wij hier nog niet zo lang woonde, maar alles wat ik zei was niet zo. Haar paard was een mensenpaard en kan makkelijk alleen staan (als ik langs kom gelopen met een van mijn paardjes leeft ze eventjes helemaal op), en haar paard moest allerlei vitamine en
biks, want dat heeft een paard nu eenmaal nodig.....
Soms hinnikt de fries naar mijn paardjes (die staan zo'n 500 meter verderop) en dan hoop ik altijd dat die van mij eens terughinniken, maar dat doen ze nooit....
Mijn manier van paardenhouden viel niet in de smaak bij de buurvrouw, van de voorgenomen buitenritten samen hebben wij er nu na 2 jaar nog nooit een gemaakt (want haar fries kan mét ijzers niet zoveel op de betonnen fietspaden lopen als mijn paarden zonder ijzers dat doen).
Frustrerend zijn die dingen...zucht.
Groetjes Jolanda