A.s woensdag komen we weer, dan bekappen we met daglicht buiten en in het zicht van de andere ponies, dus ik denk dat ze dan wel rustiger zullen zijn

Gelukkig waren het geen trekpaarden dat scheelt. Mijn rug is al weer bijgetrokken

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 31 januari 2009, 21:12:


Is dat erg dan?

Ze hebben vaak korte sterke ruggen.

Als je je draver bitloos gaat rijden ben je al van een hoop gezeur af. Bit in de mond = racen , zo hebben ze dat geleerd. Hoe harder er getrokken wordt hoe harder ze gaan lopen.

Daar is ook dat stuk terug te vinden van dat drama in Ulicote. Inmiddels is Wanda naar Duitsland vertrokken, dit was de druppel die voor haar de emmer deed overlopen in NL.

"Maar dat het meer dan eens mis gaat, blijkt ook uit de ervaringen van Wanda Oud uit Ulicoten in Brabant. Ze heeft een paardenboerderij en kreeg 23 augustus vorig jaar met de Landelijke Inspectie Dienst (LID) te maken. "We hadden toen vijftig paarden. Daarvan zijn er twaalf in beslag genomen. Ze zouden vermagerd zijn en door mij verwaarloosd. De waarheid bleek later anders te liggen."

Meteen nadat de paarden werden afgevoerd liet Oud een onderzoek naar de rest van haar dieren doen. Ze wilde aantonen dat er op haar boerderij niets aan de hand was. Maar tot haar grote schrik, bleken alle dieren een gebrek aan selenium en vitamine E te hebben. De oorzaak was het onlangs gehuurde stuk land van de buren, waar te lang maïs op gegroeid had. Het gras was niet voedzaam genoeg.

De geschrokken eigenaresse liet haar paarden meteen behandelen. Ook probeerde ze contact op te nemen met de LID, om door te geven dat haar dieren snel medicijnen nodig hadden. "Maar de LID liet me doodleuk weten dat ze niet meer verantwoordelijk waren voor mijn paarden. Dienst Regelingen had ze op een geheime plek ondergebracht."

Wanda Oud vreesde voor het leven van haar dieren. Zonder de juiste medicatie zou het slecht met ze aflopen en er was geen enkele manier om te achterhalen waar de paarden onder waren gebracht. Dienst Regelingen hield de kaken stijf op elkaar.

De onzekerheid duurde totdat eind september de telefoon ging. "Een vriendin van mij belde om te vertellen dat ze een van mijn paarden op internet was tegengekomen. Hij werd op marktplaats.nl te koop aangeboden."

Slachthuis
Samen met wat vrienden besloten ze als potentiële kopers een afspraak te maken met de verkopers. "Een vriendin en haar dochter zijn wezen kijken bij het adres in Eersel. Toen ze terugkwamen waren ze compleet overstuur. De verkoper bleek een slachthuis te hebben. Er stonden vier van mijn paarden in een donker, smerig hok en ze zagen er waardeloos uit. We zijn later teruggegaan en hebben alle vier de dieren gekocht. Bij een van de paarden kreeg ik m'n eigen registratiepapieren. De anderen waren gechipt en bleken allemaal verkeerde gegevens te hebben. Bovendien had Dienst Regelingen slachtpapieren voor ze ondertekend. We waren waarschijnlijk net op tijd."

Ondertussen werd Wanda door de rechter vrijgesproken van verwaarlozing en werd er opdracht gegeven om de paarden terug te geven aan de eigenaresse. "Maar dat gebeurde niet. Het Openbaar Ministerie verwees me naar de LID en de LID kon de paarden natuurlijk niet vinden, omdat Dienst Regelingen ze had ondergebracht. Ondertussen bleven mijn paarden op marktplaats verschijnen. Op één na heb ik ze uiteindelijk allemaal teruggekocht. Dat heeft me in totaal €8000 gekost. En daar heb ik nooit iets van teruggekregen. Mijn laatste paard ben ik nog altijd kwijt."

Vanwege de hele affaire en de investering van duizenden euro's om haar paarden terug te krijgen, is het voor Wanda Oud onmogelijk geworden om haar paardenboerderij voort te zetten. Ze heeft besloten om haar land en boerderij te verkopen en met de paarden naar Frankrijk te vertrekken. "Ik hoop dat ik nooit meer zoiets mee hoef te maken."