Monique Hendriks schreef op zondag, 7 november 2004, 2:51:


in spanje en portugal worden de paarden zelfs nog
veel natuurlijker gehouden, net als hun vechtstieren
4-5 jaar in de "campo" voor er iets mee wordt aangevangen
en ik denk dat het klimaat nog strenger is dan hier vooral in de bergstreken
heter in de zomer en nog kouder in de winter.
Paardenpest zal hier misschien om klimatologische redenen
minder snel uitbreken maar dit was dan ook een hypothese.
er zijn nog massas andere ziektes die hier wel kunnen uitbreken.
globaal gezien treed ik je wel bij wat betreft je tekst

Florus schreef op maandag, 8 november 2004, 12:27:


vroeger werden paarden met een sloophamer geslacht
hun hoofd werd tegen de grond getrokken met een touw aan de halster
door een oog verankerd in de grond, daarna ....
dan is het pistool met pin een stuk vriendelijker maar toch ...
mijn eerte veulen heb ik moeten laten afmaken na een autongeluk
de veearts steld het slachthuis voor
maar ik hield het op een spuit, en dat werd het ook.

Ik heb een arabisch merrietje van 23, is nooit veel mee gedaan
wel gefokt, ze heeft een klappees en wordt daarom niet meer bereden
mijn tweede gepensioneerde is mijn eerst merrie, een volbloed die ik kocht toen ze drie was, nu is ze achttien
ze liep al een jaar in de galopkoers met alle gevolgen vandien
veel te heethoofdig en nu versleten in haar gewrichten
dus niet meer gebruikt,
op rust tot ze 't niet meer aankan,
daarna de zachte dood
als't van mij afhangt

sonjavr schreef op maandag, 8 november 2004, 14:04:


Dit is wel appels met citroenen vergelijken
de komst van een veearts + de spuit
vergelijken
met de aankomst in het slachthuis ..

de pin of de spuit is niet het probleem
wel de weg ernaartoe
als je dan al zelf je paard naar het slachthuis brengt
éénmaal daar, denk niet dat een dier het zich niet realiseert
waar het is !
als je zelf voor het vuurpeleton verschijnt
denk je waarschijnlijk ook
dit gaat niet door
hier gebeurt nog wel iets
... natuurlijk wordt ook dit
weer als antropomorfisme versleten
denk- en gevoelsniveau van een dier
is de moeite niet waard,
maar wat doen wij dan voor moeite
om een paard natuurlijk te laten leven ...

kornelius schreef op maandag, 8 november 2004, 16:10:


leuk woord : "bedrijfseconomische beslissing"
isn't that what's it all about ?!
jaja, de boeren, beschermers der natuur,
behoeders van de open ruimte ...

Marianne schreef op maandag, 8 november 2004, 16:44:


heb zowel mijn twijfels
over kreativiteit en pat parelli
als je eerst alles in heilige cijfers moet gieten
voor je 't kan oplepelen
het is mij echt wel schooltjespelen
ik heb hier een boek van ene Jack Brainard
die grosso modo hetzelfde vertelt
maar ipv lesjes doorspartelen
je gevoel aanspreekt
en zonder de commercie van dien
ook al heeft ie ook een boek geschreven
(vòòr de parelli-hype)...

Florus schreef op maandag, 8 november 2004, 17:21:


www.qar.ca is de website van Qu'Appelle Appaloosa Ranch in Canada
dit is ook een PMU-ranch
je hebt gelijk wat betreft de afbouw
maar de hormonen uit de urine worden ook gebruikt voor de 'pil'
QAR fokt echter wel appaloosas waarvan de veulens
verkocht worden binnen de 'appaloosa horse industry'
en da's géén vleesindustrie maar wel
alle taken van de paardensport waar appaloosas in meedraaien
(western, dressage, eventing, showjumping, cow, racing, driving ...)
alle veulens hebben gekende bloedlijnen
zowel langs moederskant
als van de dekhengsten,
die in de moderne sport kunnen meedraaien.
Of het nog "echte" appaloosas zijn is een andere vraag
maar aan de weides te zien en het systeem van merriekuddes + hengst
kan je hier wel spreken van natuurlijk paarden houden
meer dan wij hier in belgie of nederland kunnen presteren...

Hoe de urine verzameld wordt weet ik ook niet precies
ik geloof dat het met een soort sonde gaat ...

echte vleespaardenbedrijven heb je hier in belgie niet denk ik
wel nog hier en daar een boer of partikulier die een koudbloed houdt
om jaarlijks een veulen te kweken
dit gaat natuurlijk niet naar het slachthuis,
wel naar "ne marchand" (veekoopman)
wat in 95% van de gevallen op hetzelfde neerkomt
hoewel er de laatste jaren iets meer vraag is naar
zware trekpaarden voor de mensport
en hier en daar hoor ik ook van een partilulier
die een veulentje fokt voor de diepvriezer
onder het motto : zuiverder dan dit kan je het niet hebben ....
( be it : een fjordje, haflinger of shet, sorry ladies, in ieder geval iets waar vlees aanzit )
misschien brengt verplicht chippen hier wat soelaas
wegens de moeite en de prijs
alhoewel veel veulens nog wel achter in de tuin zullen worden gefokt
maar nooit door de poort zullen verdwijnen ...

kornelius schreef op zondag, 7 november 2004, 20:52:


de henson de marquenterre is een kruisingsprodukt tussen fjorden en "bloedpaarden" (selle francais, dravers, engels volbloed ...)
het is een ras dat zowat 25-30 jaar terug opgestart werd in de baaien van de somme-streek in frankrijk, vergelijkbaar met de belgische maar vooral de nederlandse kust
Opstarter was een veearts en de bedoeling een hard buiten-paard te kreeren met de robuustheid (en kleur) van de fjord maar de maat en gangen van een gangbaar rijpaard/sportpaard maar zonder dit "hevig" karakter ...
de manier van houden is in ieder geval natuurlijk.
Het ras schijnt ook al redelijk stabiel, maar ik denk niet dat je zo gemakkelijk
jouw kruising zal kunnen inschrijven...
Ooit had ik ook zo'n paard, mooi van kleur, redelijk goed hoofd, kompakt en beresterk, goed van inborst maar jammergenoeg een echt dikkopje,
het nogal eigenzinnig karakter dat ik aan de fjorden toeschrijf ..
Het was het enige paard dat ik snel terug van de hand gedaan heb
en ingeruild voor een ander,
vermoedelijk een kruising van een arabier en een draver,
hem heb ik nog altijd,
we noemen hem ons "jeepke"

ik weet wel dat er andere mensen zijn
die wel gelukkig zijn met hun "henson" ....