Amable schreef op donderdag 5 februari 2009, 21:33:


Bij sommige disciplines hebben ze daarom een aanwijsstokje uitgevonden.

Zonder dollen, je hebt daar helemaal gelijk in.
Communicatie met de hand volgt ook geheel andere kanalen dan communicatie met de stem. Het was vroeger algemeen bekend dat marconisten tijdens het overseinen van een lang bericht met behulp van morse-code ondertussen gewoon met iemand konden babbelen.
Zelf heb ik ooit nog voor het behalen van mijn klasse-A radiolicentie moeten leren om te communiceren met behulp van morse-code, en het eigenaardige was dat het noteren van morse-code veel beter gaat zolang je "afgeleid" bent. Zodra je probeert "mee te lezen" wat je opschrijft (wat bijna onvermijdelijk is) dan raak je volledig in de war en komt er geen spat van terecht.


Precies. Gebruik daarom een geluid dat "stemloos" is, dan bypass je een groot deel van je vocabulaire apparaat.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Marleen den Arend schreef op vrijdag 6 februari 2009, 13:22:


Het gaat niet over paarden of koeien. Je krijgt advies over wat je aan de grond moet doen om er grasachtige gewassen te kunnen laten groeien.


Je zou vooraf even kunnen bellen. Het enige wat je nodig hebt (en doorgraans krijgt) is een tabel met wat gras nodig heeft om te kunnen groeien, en wat er in je grond is aangetroffen. Zo kan het zijn dat gras een ietsepietsie zwavel nodig heeft, en geeft de meting aan dat er geen zwavel in de grond zit, dan moet je dat dus op een of andere manier oplossen. Ook kunnen er stoffen bij staan die meer in je grond zitten dan voor gras nodig is, dus die stoffen moet je dan juist niet bijmesten.

Het gras kunstmatig slecht laten groeien door de benodigde voedingsstoffen niet aan het gras te verstrekken vind ik niet zo'n goed idee. De kwaliteit van het gras zal dan minder zijn, meer fructaan bevatten, en allerlei ongewenste planten doen het dan wellicht beter dan het gras.

Laat het gras dus goed groeien, en beperk de hoeveelheid die je paarden per dag mogen eten (strookbegrazing).

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

e m kraak schreef op zaterdag 7 februari 2009, 15:14:


Dat heb ik in deze thread helemaal niet geschreven! Ik heb dat inderdaad "wel eens" geschreven, maar in een heel andere context. Maar nou je er op aandringt wil ik mijn visie nog wel weer een keer toelichten:

Er wordt naar mijn mening teveel gedacht dat bemesten bepalend zou zijn hoe gezond/ongezond het gras wordt. Terwijl bemesten vooral bepalend is voor de hoeveelheid gras.

Met gras kunnen mensen weinig voorstellen, dus laten we een ander voorbeeld nemen:

Stel ik heb een bananenplantage. De hele familie zit hier aan de bananen, en dientegengevolge worden we wat dik. De banenen "zijn te rijk" wordt er gezegd. Eigenlijk zouden walnoten gezonder zijn, maar ja, we hebben nu eenmaal banenbomen en geen walnotenbomen. Dus eten we banenen en krijgen we een wat papperig buikje.
Vervolgens verzinnen we dat we, om dat probleem op te lossen, dit jaar maar eens wat minder moeten gaan bemesten. Zodat de bananen maar eens "wat minder rijk" worden.
Tot onze tevredenheid zien de bananenbomen er dit jaar wat minder florisant uit. We hebben de helft minder bananen dan vorig jaar. We eten iedere dag weer met volle overgave ons prakje bananen.... en worden gewoon weer te dik!

Wat is er misgegaan?
1) Ten eerste de aanname dat minder mest zou zorgen voor minder rijke bananen. Fout! We krijgen minder bananen, maar de bananen die er nog wel groeien zitten nog evenvol met suiker als voorheen.
2) Als we de conclusie doen dat bananen slecht voor ons zijn, dan moeten we dat niet proberen op te lossen door anders te bemesten. Dan moeten die bananenbomen weg, en moeten we een plantage met walnotenbomen gaan beginnen. Bananenbomen kun je geen walnoten laten produceren door de bemesting aan te passen. Hoe je ook mest, het zullen altijd gele, kromme dingen blijven die bol staan van de glucose. Banaan is en blijft banaan.
3) De aanname dat we de inhoud van de bananen kunnen bepalen door de bemesting aan te passen. Helaas is dit kolder. Door zout te strooien krijg je niet ineens zoute bananen. Door meer zink te strooien krijg je niet ineens bananen met meer zink. De bodem voedt, maar de samenstelling van de bananen wordt vooral door de plant bepaald, en niet door de bodem. Als er te weinig van iets in de grond zit dan krijg je gewoon minder bananen, maar de bananen die er dan toch nog groeien bevatten nog in grote lijnen dezelfde hoeveelheid mineralen, vitaminen, en andere voedingsstoffen. Bananen bevatten veel magnesium. Zet je bananenplanten op magnesiumarme grond dan bevatten de bananen nog steeds veel magnesium. Alleen is er dan niet genoeg magnesium om veel bananen te maken, dus groeien er minder. Maar wat er dan nog groeit is op en top banaan, met magnesium en al. Banaan is banaan.

Nu weer terug naar de weide:
1) Engels raaigras bevat veel fructaan. Kun je dit oplossen door minder te bemesten? Nee! Het gras groeit dan slechter, maar wat er wel groeit bevat meer fructaan.
2) Als je Engels raaigras niet goed vindt, zit er maar 1 ding op: eruit met dat spul en iets inzaaien dat WEL naar je wens is. Gras verandert niet drastisch in samenstelling door de bemesting aan te passen. Raaigras blijft raaigras.
3) Je kunt met de bemesting maar een beperkte invloed uitoefenen op de samenstelling van het gras. Je beinvloed meer de hoeveelheid gras, maar het gras dat er groeit blijft in grote lijnen gewoon gras. Je kan niet door meer natrium te strooien zout gras kweken, zodat de liksteen overbodig wordt, om maar eens iets te noemen. Gras is en blijft gras.

Mijn advies in deze is en blijft: Met bemesting bepaal je niet zozeer WAT je oogst, maar HOEVEEL je oogst. WAT je oogst hangt vooral af van wat je gezaaid hebt.
Bemest dus voldoende, want dat krijg je voldoende oogst. Is het teveel, rantsoeneer het dan. Is het het verkeerde spul, zaai dan wat anders. Maar ga het gras niet knijpen door minder te bemesten, want het is en blijft gras, je krijgt er dan alleen minder van. En datgene dat je dan nog overhoudt is in de regel van slechtere kwaliteit (en ongezonder) dan wanneer je wel goed bemest zou hebben.

Zo duidelijker?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Marleen den Arend schreef op zondag 8 februari 2009, 17:01:


Ik denk dat stalmest weinig kwaad kan. Je lost er alleen niet per definitie eventuele tekorten van de grond mee op.
Teveel bemesten is uiteraard wel mogelijk. Vooral als er teveel mineralen in de grond terecht komen kan de plant sneuvelen. Dat komt door het gegeven dat mineralen altijd streven naar een zo homogeen mogelijke verspreiding. Een oplossing heeft dus een zekere weerstand tegen een verhoging van die oplossingsdichtheid. Met andere woorden, hoe meer mineralen in het water zijn opgelost, hoe moeilijker het wordt om het water weer uit die oplossing te krijgen. Plantenwortels zijn op een gegeven moment niet meer in staat om nog water uit die mineralensoep te halen en verdrogen, ondanks het aanbod van water. "verbranden" wordt dat in de volksmond ook wel genoemd. Ook mensen en dieren kunnen uitdrogen door het drinken van bijvoorbeeld zeewater. Een overschot aan mineralen is ook om die reden een belasting voor de nieren. Teveel is dus zeker niet goed, noch voor planten noch voor dieren.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail.

Isabel van der Made schreef op zaterdag 14 februari 2009, 14:55:


Ivermectine en Moxidectine behoren tot dezelfde groep. Resistentie voor het ene houdt dus ook resistentie voor het andere in.

Een alternatief middel tegen bloedwormen is er niet, en zal er ook niet op korte termijn komen. Tegen de "oude" alternatieve middelen bestaat reeds op grote schaal resistentie, dus dezen zullen niet of nauwelijks soelaas kunnen bieden.

Is resistentie tegen ivermectine/moxidectine eenmaal een feit, dan zijn we met zijn allen in de aap gelogeerd. Er is dan niets meer wat we kunnen doen tegen een bloedwormbesmetting.

Dat is dan ook de reden dat wij ons zo sterk maken om niet onnodig te ontwormen, en iedereen dringend verzoeken eerst altijd een mestonderzoek te doen.

Hoe meer er nodeloos wordt ontwormd, hoe groter de kans op het ontstaan/verspreiden van resistentie is.

Het huidige ontwormbeleid lijkt op het preventief toedienen van antibiotica zonder enige medische noodzaak, en inmiddels is genoegzaam bekend waar dit toe leidt...

Er is, behalve het verkleinen van de kans op het ontstaan van resistentie, uiteindelijk maar EEN ding dat je kan doen om je eigen paarden te wapenen: zorgen dat ze weerstand opbouwen tegen bloedwormen. Doe je dat niet, en blijf je klakkeloos periodiek een wormspuit in je paard jassen, dan zal straks bij het uitbreken van een resistente stam bloedwormen je paard onherroeppelijk voor de bijl gaan. Ik vind het in de huidige omstandigheden een waarschijnlijk scenario dat er een resistente stam zal ontstaan ruim voordat er een nieuw middel op de markt kan verschijnen. Dit laatste zal nog minstens een aantal jaar in beslag nemen.

Van alle mogelijke bedreigingen tegen paarden zie ik het uitbreken van een resistente stam bloedwormen als het meest waarschijnlijke scenario.

Wij gaan dat niet afwachten: Van onze eigen paarden heeft het grootste deel al geen ontwormmiddelen meer nodig. De rest van de paarden hopen we immuun te hebben voordat massale resistentie tegen de ivermectine groep een feit is. En die resistentie zal er komen, daar is geen ontkomen meer aan...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."