Isabel van der Made schreef op dinsdag 10 februari 2009, 15:38:


Mijn fjorden verharen al vanaf half januari ongeveer. Is hier vrij normaal. Een week of twee, drie na de "kortste dag". Meestal stopt dat zo tegen eind februari weer, waarna ergens in april de rest van de wintervacht eraf gaat.

Els.

Anita Cats schreef op dinsdag 10 februari 2009, 16:43:


Nou, ik durf het bijna niet te schrijven...

Hier een probleemloze winter. Het is gewoon een opluchting mijn twee fjordenkerels over de bevroren of veel te natte grond te zien denderen. (Na zoveel jaren problemen met Froukje).
Nu rijd ik deze winter niet, maar de heren houden zichzelf prima bezig. Ze zijn geregeld in de (zware) bak aan het dollen. Ouwe Boully doet dan niet onder voor Willem in bokken of van stand uit weg galopperen.
Gaat dus heel goed!

Els.

marianne laenen schreef op zaterdag 28 februari 2009, 20:19:


Ach, dat grote missen, toch.... Jammer dat geur niet te bewaren is, ieder dier ruikt immers anders.
Ik herken het, hoor, telkens als in de wissellijst een foto van Froukje voorbij komt kan ik het niet laten hem even aan te klikken. Ze zijn gewoon zo onvervangbaar, die dieren.

Ze blijven voor altijd bij ons,

Els.

Machteld Jansen schreef op dinsdag 3 maart 2009, 17:25:


Ach, voor alle mensen die met hetzelfde probleem kampen, zal ik dan maar eens met de billen bloot gaan.

Op het moment weeg ik ruim 100 kg en ga met een gerust hart op een paard zitten. Ooit ben ik bijna 30 kg afgevallen, maar door een niet op orde zijnde hormoonhuishouding zitten die er al lang en breed weer aan. Ik ben mijn hele leven al te zwaar en er ook mijn hele leven tegen aan het vechten.
Daarbij komt ook nog dat ik spierreuma (fibromyalgie) heb en daardoor lang niet zo veel en soepel kan bewegen als ik zou willen.

Mijn eerste paardje is 27 geworden, na haar leven gestart te zijn als manegepaard. Zij had geregeld te kampen met hoefbevangenheid, maar dat kwam niet door mijn gewicht. Mijn tweede paard (fjord) is gestorven aan koliek, hij heeft nooit andere problemen gehad, nooit gekreupeld of wat ook. Froukje heb ik vorig jaar in laten slapen, zij had allerhande klachten, maar heeft nooit een probleem met mijn gewicht gehad. Zelfs in het mulle duin droeg ze me gemakkelijk, ze had wel een enorme conditie (misschien wel door mijn gewicht?). Ook mijn huidige "rij"fjord Boully heeft voor zover ik kan zien geen enkel probleem me te dragen.

Het is zeer zeker geen pretje om te zwaar te zijn en ik probeer er ook alles aan te doen om af te vallen, maar soms moet je je lijf nemen zoals het is. Jammer dat er dan mensen zijn die je je een complex over je grootste liefde aan willen praten.

Els.

Arabesk schreef op maandag 9 maart 2009, 16:26:


Is eigenlijk iets wat ik me jaren terug ook al afvroeg, waar die letters vandaan kwamen. De ezelsbruggetjes ken ik, maar waar komt de volgorde van die letters nu echt vandaan?
In een "Z" rijbaan van 20 x 60 m. staan er nog veel meer :)
Volgorde vanaf A tegen de klok in: A, F, P, B, R, M, C, H, S, E, V, K. En dan op de AC-lijn (niet zichtbaar, of ze moeten aan het dak hangen...) D, L, X, I, G.
Begint het alfabet al een stuk completer te worden. Maar de reden van de volgorde?

Els.

Piet schreef op maandag 9 maart 2009, 21:58:


Hoi Piet, ziet er leuk uit, die kleine eigenwijze Mina voor een karretje!

Door al dat winterhaar zijn er wel wat dingen die ik niet zo goed kan zien. Dus een paar tips van mijn kant:
Het lamoen ligt mooi horizontaal, probeer dat zo te houden. Het zou m.i. iets lager aan het karretje bevestigd moeten zijn, om het karretje wat beter in balans te krijgen. Dan moet je er ook voor zorgen dat de dissel (stok waar je de strengen aan vast zet) wat zakt, de strengen moeten gelijk lopen met het lamoen. Het lamoen lijkt me op de plek van het schoftje wat aan de ruime kant, maar het kan ook zijn dat Mina er op die foto gewoon scheef in staat, waardoor de lichtogen naar buiten getrokken worden.
Het is de bedoeling dat er getrokken wordt op het borsttuig, niet op de strengen, dat kan ik op de foto's niet zo goed zien. Het borsttuigje moet zo hoog mogelijk liggen, zodat het niet gaat schuren op de schouders, maar het mag ook de luchtpijp niet dichtdrukken.
De broek hoort met de broeksriemen niet stroppend aan de twee ogen van het lamoen vast gemaakt te worden. Je kan de broeksriemen dan ook meteen als strengophouder gebruiken. De broek is je rem en zorgt ervoor dat het karretje niet op de achterbenen van je paardje terecht komt en dat je schoftje niet door de druk van het lamoen naar voren wordt geschoven. (Dit gaat overigens niet op als je een doorlopende broek hebt, die met een doorlopende riem aan je borsttuig vastzit). De broek zelf hoort bij een "normale" maat paard ongeveer een handbreedte onder de zitbeenknobbels van het paard te liggen. Leg je hem lager dan gaat hij schuren, leg je hem hoger dan heb je kans dat hij onder de staart schuift bij afremmen.

Eigenlijk komt er nog heel wat bij kijken om een paard in te spannen. Weet nog heel goed toen wij ermee begonnen en hoe je in de war raakt van al dat tuig

Het lijkt me een hele leuke bezigheid zo samen met Mina!

Els.

Piet schreef op dinsdag 10 maart 2009, 16:16:


Lees mijn "info" net nog even door. Er staat een joekel van een fout in.
**Het is de bedoeling dat er getrokken wordt op het borsttuig,
Dat moet zijn: "niet op het lamoen". De strengen zitten immers juist aan het borsttuig vast, daar trek je dus mee... Te snel getypt, zullen we maar zeggen.

Gewoon kijken of je het karretje wat aan kan passen aan Mina. Wel voorzichtig buigen, terug gaat niet meer!

Zo'n Ben Hur karretje is natuurlijk ook leuk, zal de link eens aan John laten zien. Die kan het misschien zelf wel in elkaar lassen, kunnen we aan het werk op het land met Boully. Dat Engelse tuig vind ik zelf maar niets, al die sjorbanden. Geef toch de voorkeur aan leer, hoor, op een paard.

Els.

verasita schreef op dinsdag 17 maart 2009, 0:02:


Hoi Trudy,

Wat bij Froukje hielp in de tijd dat ze zere voeten had, was haar drie maal daags een kwartier in het water zetten. Frouk had met droog weer telkens veel meer last dan als de grond goed nat en blubberig was.
Wij hebben toen een niet te diep bad voor haar gemaakt en pompten daar slootwater in. Daar liet ik haar dan drie maal daags een kwartier in staan.
Verder heb ik haar twee maal behandeld met clean-trax. Behalve dat dat schimmels aanpakt, werkt dat ook ontstekingsremmend volgens het verhaal. Nu weet ik niet of het door de clean-trax kwam of doordat ze daar wel drie kwartier in moest staan, maar na de eerste behandeling liep ze vrijwel rad weg, terwijl ze daarvoor op drie benen strompelde.

Misschien kan je bij Vera ook eens zien of ze wat beter loopt als je haar voeten een kwartiertje in een paar emmers water hebt gehad? Het is natuurlijk geen oplossing voor de bevangenheid, maar kan de pijn misschien wat verzachten.

Els.

Piet schreef op dinsdag 17 maart 2009, 11:47:


En dat hele harde duwen op de injector (of hoe heet dat ding waar je de vloeistof mee uit de spuit duwt), niet meer op de naald! Toch???

Els