Hallo, Michiel,
Misschien denkt Pien in de goede richting met "diva-gedrag"? Ik heb laatst een hele ommekeer in het gedrag van Indy meegemaakt.
Klaas en ik zijn een tijdje terug voor het eerst sind jaaaaren een paar dagen weggeweest. Mijn moeder logeerde die dagen in ons huis en pastte op poes en paard. Ze heeft elke dag met plezier uitgemest en Indy zelfs op het weiland naast ons gezet, geen probleem. Indy kent bepaalde rituelen, begin je eraan, dan geeft ze zelf aan wat er daarna moet gebeuren. (bijvoorbeeld "hoofdje" is hoofd naar beneden en halster aan, daarna voeten optillen en uitkrabben). Weet je niet hoe het halster aanmoet dan stopt zij haar neus er wel voor je in. Ik zag het ook niet als probleem, ze kent mijn moeder goed en die gaat goudeerlijk met Indy om. Die twee kunnen het goed met elkaar vinden.
Toen we weer terug waren (na 5 dagen) vertelde mijn moeder dat Indy zo verschrikkelijk braaf geweest was. Ze gaf zelfs aan als ze eten wilde hebben, wanneer ze naar het weiland naast ons wilde, wanneer een bepaald hek naar een weiland open moest, geen enkel probleem. Die lieverd ging tenslotte zonder hoeven uitkrabben naar het weiland, want ze had zo'n haast, het gras móest daar erg lekker zijn. Ze was 's nachts ook nog wezen kijken, of het wel goed met Indy ging en had haar steeds een worteltje meegebracht. En ze hadden alleen leuke dingen gedaan. Ik moest hier in eerste instantie wel om lachen, Indy had mijn moeder gewoon als dienstbode gebruikt. Nou ja, ze hadden beide in ieder geval plezier gehad, en daar gaat het om.
De nacht erop dat we terug waren hebben we geen oog dichtgedaan. Ongeloofelijk...... Een vreselijk irritant paard wat aan het hek rammelt, midden in de nacht als een idioot hinnikt omdat ze zin heeft in een wortel, gaten graven, vernielen, hinnikend door de bak galopperen en de stal indenderen, tegen de stal aanschoppen - verschrikkelijk, wat een draak, zo ken ik haar helemaal niet. Het hooi lag buiten verstrooid, helemaal ondergepoept, waterbak omgegooid. Normaal is "NEE" voldoende bij Indy, nu echter niet. Dus aangekleed en maatregelen genomen. Mevrouw liep me bijna omver toen ik het hek open deed, wat ze nooit doet. Ik heb Indy gewoon die nacht midden in de bak gezet in een rondje prikpaaltjes (met stroom, anders trekt ze ze er een voor een uit) met een klein hoopje hooi en een emmer water - en ons slaapkamerraam dicht, zodat ik niets zou horen, gewoon genegeerd. Mevrouw had dat niet verwacht en heeft de hele nacht geen kik gegeven. Het hooi was zorgvuldig opgegeten, zelfs de emmer had ze netjes leeggedronken en niet vernield. De volgende dag was ze aardig genezen van het gedram, echter meelopen was een ramp. Gedurende een wandeling de grenzen weer hersteld en toen was onze Diva weer Indy. Ik verwonderde mij erovern hoezeer Indy tegen alles inging wat ik van haar vroeg en steeds van de vreemdste dingen schrok. Ik moest meer druk gebruiken dan ik normaal zou doen.
Het moeilijkste was mijn moeder uit te leggen wat ze fout gedaan had. Ik heb haar Indy uit het weiland laten halen, om te kijken wat ze nu eigenlijk deed. Indy nam bij haar in alles het voortouw en bestemde wanneer het halster goed zat, neus ergens in betekent dat we mogen lopen, gevolg moeder er naast rennend om de clip vast te maken, en de hoeven voldoende uitgekrabt waren, ze bestemde zelfs welke hoef mijn moeder uit moest krabben. Gevolg: moeder die steeds om Indy heen rende om die hoef uit te krabben die mevrouw net omhoog hield - en natuurlijk te snel neerzette. Met Indy lopen was een ramp, Indy liep met haar: Indy voorop, mijn moeder had het uiteinde van het touw beet en dirigeerde van achteren: Indy naar links, Indy niet de planten opeten, Indy wacht ik zit klem, enz.... Ik heb dubbel gelegen. Eerste wilde ze linksaf, Indy echter rechtsaf, nou ja, dan gingen ze maar rechtsaf, moeder tegen paal carport geplet....
Zo had ik het haar dus NIET voorgedaan.
Ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat het erg fijn is dat Indy meedenkt, en dat het goed is haar zoveel mogelijk vrij te laten, echter dat het wel van mijn moeder uit moet gaan wat er gaat gebeuren en dat ze ook duidelijk moet zijn in hetgeen ze van Indy wil en niet steeds moet veranderen. Indy heeft een houding van: Als jij niet weet wat je wil, dat neem ik de beslissing wel en doe ik het op mijn manier EN DAN BLIJVEN WE DAT OOK ZO DOEN. Mijn moeder had alles overhoop gegooid met haar goede bedoelingen.
Indy is een ontzettend meegaand en meedenkend paardje, echter zij heeft duidelijke regels en grenzen nodig, anders gaat het mis.
Monique
Warboel
