Ik kan me de winters in de pensionstal nog zo goed herinneren, nu zo een 3 jaar geleden.
Op die koude avonden, direct na je werk, aan komen op stal. Helemaal verkleumd en moe van de dag. Daar aangekomen trof ik 2 chagerijnige paarden aan, bijtend naar de tralies als ik eerst de andere er uithaalde om even te borstelen. Vervolgens met een groot schuldgevoel en buikpijn vertrekken omdat ik ze niet meer te bieden had als een vlugge borstelbeurt.
Wat heb in die tijd een spijt gehad van mijn aanschaf, verkopen was een serieuze optie omdat ik zag dat ze ongelukkig waren.
na wat surfen op internet kwam ik op deze site en nu lees ik alweer zo een 3 jaar hier op het forum mee.
Mijn paarden staan in een natuurlandschap met natuurlijke beschutting. Als ik bij ze geweest ben vertrek ik even verkleumd maar tevreden. ik zie gewoon dat ze gelukkig zijn en het goed hebben.
ondanks dat het er hier soms misschien hard aan toe gaat heb ik hier veel geleerd en blijf ik nog steeds veel bijleren.

Groetjes Debbie

Piet schreef op zondag 1 maart 2009, 9:59:


toch zou je dan geiteresseerd zijn in 2 haflingers die ik weet te staan. Die zijn al zeker 2 jaar niet bekapt, als het niet meer is, en die hoeven zien er alles behalve slecht uit. ik zie zelfs een soort mustang rol. de frares waaieren wel ietsie uit maar niet problematisch.
Deze haflingers lopen niet op een verharde ondergrond o.i.d. Mijn paarden lopen op het zelfde stuk en moeten echt bekapt worden maar deze lijken zich volledig aangepast te hebben aan de zachte ondergrond.

Groetjes Debbie

ahhh wat lief!!!! tja en wat een verhaal.
mijn kwpn Merrie heb ik 5 jaar geleden in november gekocht. ze was wat mager maar er was net een veulen af, zo vertelde de handelaar. Ik was verliefd en heb haar toch gekocht. De daar op volgende zomer was ze nog steeds niet dik te krijgen en na mijn vakantie bedacht ik me dat de eerste verliefdheid toch wel over was en dat ik gewoon een lelijk paard had gekocht met een leuk koppie. haar conditie ging ook erg achteruit. In september was ik haar aan het borstelen en zag ik dat ze opgezwolle uiers had. Ik was helemaal in paniek want misschien waren ze wel onstoken.... (hoe groot kan die plaat voor je kop zijn, denk je dan achteraf) Toen de veearts kwam ging zij toch maar eens voelen, en ja hoor: 6 oktober kreeg ik een dot van een veulen. Leuk om er bij te vertellen is dat mijn merrie pas 3 jaar terug helemaal op gewicht is gekomen, toen ze 24/7 buiten kwam met onbeperkt gras en/of hooi.
Ik denk dat mijn merrie wel wat langer heeft gedragen door een gebrek aan goede voeding. maar zeker weten doe ik dat niet natuurlijk.
veel plezier er mee!!

Anja Seijn schreef op vrijdag 27 maart 2009, 21:50:

Anja Seijn schreef op woensdag 1 april 2009, 20:47:


Ja, ik heb haar gehouden en inmiddels is ze alweer groter dan haar moeder. op de foto hiernaast kan je ze zien.

Daisy Buunk schreef op dinsdag 7 april 2009, 10:17:


hoi daisy,

Ik ben niet volledig op de hoogte van jouw verhaal en misschien is het in een andere draad wel te lezen, maar hoe staat ze nu bij jou dan? Hoe lang heb je al problemen met dit paardje? en heb je zoals een ander al heeft voorgesteld, de rest uit gesloten? Je verteld dat je met pijn in je hart haar weg doet voor haar. Ik ga er vanuit dat je dan al weet wat het probleem is en dat een ander haar, dat wel kan bieden wat ze nodig heeft en jij niet? wat is dat dan?

Groetjes Debbie

Hoi Daisy,

Het is altijd lastig als je paardje niet gelukkig is en, als ze nu echt alleen staat, kan ik me voorstellen dat ze dat niet is en dat ze nu ook erg onrustig is. Ik weet niet of ze ver bij de andere vandaan staat...
Maar als het alleen staan haar probleem is dan is het misschien goed als je je komende mede wei genoten kan proberen te overtuigen door jouw merrie te laten wennen aan de andere paarden met een draad er tussen. Gewoon de zelfde wei alleen een deel afgezet, met een draad met stroom er op, voor jouw paard. De andere paarden lopen zo geen risico en jouw paard krijgt de kans om te wennen aan zijn nieuwe vriendjes en weer wat rustiger te worden. gewoon een poos zo laten tot dat de rust voledig is weder gekeerd en er al over de draad heen contact is geweest tussen de paarden. de meeste paarden zijn erg nieuwsgierig en zoeken toch vanzelf wel contact.
zoals iemand eerder al schreef, er zijn mogenlijk nog meer plekken waar je je paard neer kan zetten en waar je je paard dat kan bieden wat hij nodig heeft.
succes

groetjes Debbie

fijn dat je iets hebt gevonden voor jouw paard.
Als ik jou was zou ik foto 1 als uitgangspunt nemen, of een pad aan de buiten kand rond laten lopen. Het weide gedeelte kan je dan nog in 2 of drie lange stukken verdelen. Het pad kan je, dan voor de winter, verharden met verschillende ondergronden als je besloten hebt of je wilt blijven.
De weides kunnen dan dicht bij te nat weer of als je vind dat de paarden teveel gras krijgen. Bijvoeren met hooi of voordroog is dan natuurlijk wel noodzakelijk.
veel succes.

Groetjes Debbie

Hoi Klaartje,

Het lijkt me leuk en leerzaam als wij hiervan (de uitdaging m.b.t. de hoeven)een soort dagboek kunnen volgen. Een begin met een duidelijke plan van aanpak en een doel met foto's en regelmatig updates.... dat moet je zelf natuurlijk ook wel willen maar, nogmaals, mij lijkt het erg leuk en leerzaam.
Hier op het forum kan je dan gesteund worden met kennis en ervaringen van anderen.
Wat betreft het bitloos rijden kan ik alleen maar zeggen gewoon doen. beginnen in een afgesloten ruimte waar jij het vertrouwen hebt... mijn ervaring is dat het rijden alleen maar plezieriger word. Mijn eerder zo "hete" merrie (voorheen gereden met bit en martingaal) rij ik nu ruim 3 jaar bitloos zonder problemen. met bitloos mennen heb ik geen ervaring.
Ik schrijf hier niet zo vaak maar ik lees nu al ruim 3 jaar al met veel plezier dit forum en heb al veel geleerd.

Groetjes Debbie