Sky schreef op zaterdag 14 februari 2009, 15:43:


Ja, zo denk ik dus ook. Rome is niet in 1 dag gebouwd.Met een negatieve houding bereik je helemaal niets.
Ik vind wel dat het soms lijkt alsof ze helemaal niets meer snappen.
Wijt dat aan een puberaal jong paard. Die proberen dat zeker!
OK. Die dag geen vervelende dingen doen, alleen de hemel in prijzen bij de dingen die hij wel goed doet. En dan de dag daarop weer proberen.
Dat is niet 'ermee laten wegkomen'.... als hij iets niet goed doet: andere vraag stellen, waarvan je weet dat hij dat wél goed kan en begrijpt.
Misschien is dat idd. een stapje terug doen... maar dat is niet belangrijk.
Het gaat erom dat hij bij dat ene goede dingetje, weer beloond kan worden dus sluit je het beiden toch positief af.
Ongeveer...... )
De training van Catcher alleen al om z'n voeten braaf op te tillen, zodat je kunt raspen, is een heel lang verhaal geweest.
Gisteren heb ik hem weer losstaand kunnen bekappen en hij blijft ook gewoon staan. De puber in hem onderzoekt dan toch wel de bekapperstas met gereedschap, en onderwijl trekt ie er een handdoek uit...
Dan trek ik z'n aandacht er weer bij en werk verder...
Ik merk ook dat hij steeds beter z'n aandacht erbij kan houden en veel minder snel is afgeleid.
Voorlopig bekap ik hem ook uitsluitend in de inloopstal.... is veel rustiger voor hem.

Wil.

Anita Cats schreef op zaterdag 14 februari 2009, 17:05:


Waarom..... ik zou het niet weten. Ergens in de training heeft ze iets van vertrouwen verloren lijkt het.. En ze was nog heel jong toen je met dit paard aan het werk ging... Puberaliteit, zou kunnen! Hormonen, kan bij merrie's zeker een rol spelen!

Catcher is trouwens wel veranderd, maar in zijn voordeel.

Nadenken is altijd goed Anita! Je komt er vast wel weer uit..

Groetjes!

Heidi_Aiden schreef op zaterdag 14 februari 2009, 14:32:


Officieel: SoulChaser (hoe waar!!) en Dreamcatcher's Caramel.
De 1e naam is al in de USA gekozen, de 2e is mijn verantwoording.

Dankjewel!

Anita Cats schreef op zaterdag 14 februari 2009, 20:07:


Nou........ 'na het werken poeslief'.....
Dus???????
Wordt 'werken' als negatief ervaren. Vóór 'werken' niet aardig dus... spanning die een uitweg zoekt.... dus doet ze als een paard doet. Bijten, meppen...
Er is dus iets goed fout Anita, waarmee ik niet wil zeggen dat dit perse bij jou vandaan zou komen...

En waarom zou ze niet 'jaloers' kunnen zijn?
OK. Misschien weer een vermenselijking.....
Maar als dat zo is... waarom is Catcher dan altijd zeer nadrukkelijk aanwezig als ik met Chaser bezig ben? En in het verleden blijven proberen om ook mijn aandacht te krijgen?

Wil.

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 14 februari 2009, 20:35:


Eddy, wij hebben ooit een Quartermerrie gehad. Zij was de moeder van onze laatst gefokte Painthorse. Drachtig? Liefste paard van de wereld.
Niet drachtig? Sorry... levensgevaarlijk!
Zij heeft een keertje (dachten wij) een insect in haar oor gehad, maar konden niets vinden. De DA wilde in het oor kijken, en zonder enige reden explodeerde ze. M'n vriendin werd dwars door het draad geslagen, de DA en ik konden op tijd wegspringen. Neem gewoon aan dat er geen enkele reden was voor dit gedrag.
We zijn een paar maal flink op de koffie gekomen met deze merrie, de laatste keer smeet ze dezelfde vriendin eraf die ongelukkigerwijs met de hand in een (schrik) lint terecht kwam. Scheelde heel weinig of de duim en muis van haar hand was eraf geweest. Nog een keer idem dito bij de paardentandarts.
Iets wat ze normaliter normaal, zonder geweld/praam of weet ik veel onderging.. Dit maal niet! Ze kwam omhoog en klauwde met beide voorbenen naar de (vrouwelijke) paardentandarts. Ook dit heeft niets gescheeld...
Onvoorspelbaar gedrag, waarschijnlijke oorzaak: hormonen...
Bij andere paarden gedroeg ze zich ook als een hengst. Imponeren, 'baas' spelen, andere paarden continu blijven voortdrijven..
We hebben haar een aantal jaren gehad, maar steeds onvoorspelbaarder.
Dit soort paarden vind ik dus levensgevaarlijk.
Is tevens de reden waarom wij indertijd besloten hebben om haar als fokmerrie te verkopen. En dat ging trouwens heel goed....

Wij hebben zoveel waarschuwingen gehad, dat m'n vriendin, die haar toch jaren met plezier gereden heeft.... er bijna bang van werd. Ze heeft maanden kreupel gelopen van de slag en de knal door het draad van deze merrie... toen bijna haar duim geamputeerd.... Een DA die weggeslingerd wordt, een paardentandarts die zowat voor haar hoofd geslagen wordt....

Toen we haar kochten was ze net uit de USA. Eerder een beetje timide tiepje, beslist geen agressief paard... We hebben haar in al die jaren zien veranderen...
Ook staken was haar niet vreemd. Gewoon: ineens de pest erin of zo... geen idee.
Weleens een paard uit pure balorigheid 20 rondjes achteruit zien lopen?
Ik wel. En niet te stoppen he? Gewoon niet voorwaarts.
1 dag later: niets aan de hand.....

Dus: het kan wel. Waarschijnlijk een hormoonkwestie.... En je kunt alles proberen, maar het is gewoon niet op te lossen.
Het is ook niet altijd de eigenaar of trainer zijn/haar schuld!

Groetjes,

Wil.

Britt Claeys schreef op zaterdag 14 februari 2009, 20:54:


Ik heb het bekeken. En ben het met je eens, het ziet er vreselijk uit.
Belangrijkste lijkt mij dat hij er zelf geen last van heeft.
Maar als het zo snel groeit als jij geschreven hebt, lijkt mij dat ie dan toch problemen moet krijgen met in- en uitschachten, en misschien ook met urineren...

Zielepoot.....

eddy DRUPPEL schreef op zondag 15 februari 2009, 0:51:


Heel gelukkig kan ik hetzelfde zeggen... nog nooit getrapt, gebeten of gemept.
Deze merrie was ook niet gericht aan het meppen naar m'n vriendin. Ze was gewoon aan het rondmeppen, en zij stond ongelukkigerwijs in de weg.
Ja hoor... jij loopt een veel hoger risico.
Het is voor mij een reden, ook mede gezien andere ervaringen, om van mezelf te zeggen dat ik geen merriemens ben.
Terwijl ik met de andere quarter, de appaloosa en nog wel andere merrie's, absoluut hele positieve ervaringen heb.

Ze zijn er Eddy, de exploderende paarden. Dat kun je niet ontkennen.
En tuurlijk zullen er door eigenaren zat fouten gemaakt worden.
Ik ken helaas ook gevallen dat het toch puur in het karakter zit...

Anita Cats schreef op zondag 15 februari 2009, 11:03:


Gefeliciteerd dan! Lekker even je paardenzorgjes opzij zetten... en vieren!!

Hoera!!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 15 februari 2009, 11:47:


Onze DA in Drenthe was een echte paardenman. Die fokte eens een veulen.
Hield de paarden aardig natuurlijk. Veel weidegang, niets mis mee.
Hebben zelf een binnenrijbak.
Toen het veulen een driejarige was, kan ook nog wel wat ouder geweest zijn, is z'n vrouw begonnen met aanrijden. Ik ken haar, weliswaar een traditionele dressuurruiter, maar geen persoon om een dier te overvragen of overtrainen.
De moeder: heel braaf dier. Niets mis mee... todat dit jonge paard eens goed uithaalde. Reden: onbekend. Ze hebben het paard in laten slapen.
Niet zo'n leuk verhaal he?? We weten niet wat er is geweest, gedachten toen gingen richting hersentumor of zo. Kort gezegd werd het dier levensgevaarlijk.
Onze DA had het er echt moeilijk mee. En vertelde ook dat hij niet begreep waar zo'n karakter vandaan kwam.
Eddy, als je zelf een veulen fokt.... en je hebt het ruim 3 jaar.. en blijkt zo'n gewelddadig karakter in te zitten... Ik denk niet dat er aan dit dier iets verklooid is....

Sommige karakters zullen wat sterker zijn. Ga je daar niet goed mee om... kan het verkeerd aflopen. Externe factoren kunnen zijn eerdere mishandeling, of een lichamelijke afwijking.

De meeste keren zal het een gevolg zijn van een verkeerde aanpak of een eerder opgelopen trauma, dat geloof ik wel.
Toch zijn er paarden waar het lijkt alsof het een aangeboren karakter is...

Wil.

Nils Vellinga schreef op zondag 15 februari 2009, 12:09:


Haha... ja, da's weleens jammer he??? Alles spic en span, glimmende paarden met mooie zijde achtige manen... hoeven netjes bijgewerkt... je laat ze los en het allereerste is een stof- of blubberbad.. lekker rollen!

Veel plezier volgende week!

Groetjes,

Wil.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 15 februari 2009, 12:20:


Was wel een grappige verschrijving...

Moniek schreef op zondag 15 februari 2009, 20:49:


En de jackpot zou een lekkere malse grashap kunnen zijn, in een naburig weiland. Uitbrekerij?
Zoiets, met altijd een gigantische beloning.. zal moeilijk worden.

Wil.