Isabel van der Made schreef op zondag 15 februari 2009, 1:55:


Tegen elk middel uit de andere groepen komt al op grote schaal resistentie voor.
Ivermectine/moxidectine is het laatste middel dat nog behoorlijk goed werkt. Als we dat met zijn allen ook hebben verprutst met onnodige ontwormingen dan is er niks meer over.
Het is niet voor niets dat we steeds mensen proberen te overtuigen dat het anders moet.
Ik ben er sterk voorstander van dat ontwormmiddelen alleen nog op recept verkrijgbaar zijn, uitsluitend na een mestonderzoek.

Het is net als met antibiotica: in landen waar antibiotica gewoon in de supermarkt lag is het ook volledig fout gegaan, is er ook geen enkel middel meer over dat nog werkt. Ontwormmiddelen horen net als antibiotica uitsluitend bij positieve indicatie op recept verkrijgbaar te zijn.

Het zou best kunnen dat Plukje een van de eerste slachtoffers is van luikende resistentie voor ivermectine-achtige ontwormmiddelen. Als dat zo is dan zullen er nog veel meer slachtoffers gaan vallen.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Gudrun schreef op zondag 15 februari 2009, 8:32:


Bij een beginnende resistentie kan je vaak nog met een forse dosisvehoging wegkomen. Maar dat is maar een heel tijdelijke oplossing. Waarschijnlijk kun je die truuk maar een keer of drie uithalen voordat dat ook niet meer helpt. En niet drie keer per paard, maar drie keer op de betreffende bloedwormpopulatie. Voor de paarden die daarna besmet raken helpt ook dat dan niet meer.


Ik zou voorlopig even niets doen. In het voorjaar een eitelling, en dan opnieuw de strategie bepalen.

ALS je te maken hebt met een bloedwormpopulatie die resistentie aan het ontwikkelen is, dan is nu doorgaan met ontwormen het allerslechtste wat je kunt doen. Je krijgt dan niet meer alle wormen stuk, en selecteert dan als het ware de allersterkste wormen uit die zich dan nog kunnen voortplanten. Tegen het voorjaar weet je dan zeker dat je de allerbeste wormen in leven hebt gelaten, wormen die dan totaal niet meer gevoelig zijn voor ivermectine.

Beter dan 1 keer effectief ontwormen, dus eventueel een ivermectine-injectie, gecombineerd met het toedienen van een aantal andersoortige ontwormmiddelen. (Tegen die laatste bestaat al op grote schaal resistentie, maar wellicht heb je geluk en kunnen "jouw" bloedwormen toevallig niet tegen die oude middelen). De laatste strategie lijkt veel op de bestrijding van AIDS; ook daar loert voortdurend het gevaar van resistentie, en soms kun je door een cocktail aan anti-middelen toch nog een stam uitroeien die resistent is geworden tegen de individuele middelen.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Unartica schreef op zondag 15 februari 2009, 19:55:


Door ze niet nodeloos te ontwormen, maar bij lichte besmettingen niets te doen. En dan is het interessant om te zien dat de eitelling iedere keer lager wordt, terwijl je niet ontwormt.

Uiteraard kun je dit alleen doen bij een lichte besmetting. Bij een zware besmetting zul je moeten ontwormen.

Door de paarden langzaam aan weerstand te laten opbouwen tegen de bloedwormen zijn onze paarden niet meer zo afhankelijk van ontwormingsmiddelen.

Wanneer resistentie tegen ivermectine op grote schaal voorkomt zullen er vele paarden sterven aan wormbesmettingen, maar blijven onze paarden waarschijnlijk gewoon verder gaan zoals ze nu doen.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail.

Diestelmans Liesbet schreef op zondag 15 februari 2009, 20:43:


De eitjes/larven hebben de beschutting nodig van de mestballen, die ze beschermen tegen te grote koude, tegen uitdroging, en tegen UV-licht. Door de mestballen uit elkaar te harken wordt het veel moeilijker voor de wormen om lang genoeg te overleven.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

AMA schreef op zondag 15 februari 2009, 20:50:


Dat is ook de conclusie van mensen die regelmatig de mest laten onderzoeken.


Ik zou niet weten waarom dat iedere maand moet gebeuren. Tuurlijk haal je er meer uit. Maar dan kun je van jezelf ook het beste iedere maand een hartfilmpje laten maken of een kankeronderzoek ondergaan, dat is ook iets veiliger dan alleen maar "zo af en toe".
Waar het om gaat is dat die extra onderzoeken niet opwegen tegen het geringe voordeel. Als mijn paard al drie jaar op een rij tijdens de halfjaarlijkse mestonderzoeken geen wormen heeft, dan zou ik niet weten waarom ik hem dan ineens een maand later weer opnieuw zou moeten laten onderzoeken.


Er zijn ook dierenartsen die denken dat hoefbevangenheid ontstaat door eiwitten in het gras, die boxrust voorschrijven bij peesblessures, en aanraden hoefijzers te slaan onder een hoefbevangen paard. Een dierenarts zou moeten weten dat preventief ontwormen het ontstaan van resistentie onvermijdelijk maakt. En juist als de betreffende dierenarts weet dat er meestal maar enkele paarden in een kudde zijn besmet met wormen, is het een erg dom advies om dan maar "voor de zekerheid" de hele kudde te gaan ontwormen. Dat is net zo dom om "voor de zekerheid" iedere Nederlander elk half jaar maar een antibiotica-kuurtje te geven tegen "wellicht niet ontdekte ontstekingen".


Ik denk dat het voor de gemiddelde paardenhouder niet interessant is om te weten of een mestbal 1267 of 1209 eitjes bevat. En als je die eitjes echt helemaal niet ziet, tja, dan kun je toch beter de mest door iemand anders laten onderzoeken. Gelukkig is dat tegenwoordig goed mogelijk.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Piet schreef op maandag 16 februari 2009, 10:04:


Ja, maar de eitjes hebben de mestballen nodig om te overwinteren. In de winter zijn er geen larven voor zover ik weet. Maar ik heb er ook al weer eventjes niet naar gekeken. Ik weet nog wel dat de mest uit elkaar halen het veel moeilijker maakt voor de eitjes om te overleven.

Ook kunnen de uitgekomen larven maar een beperkte afstand afleggen. Groeit er geen geschikt gras binnen zeer korte afstand dan redden de larven het niet. Het gras kort afmaaien een meter rond de mestplek zou al voldoende zijn om de larven "gevangen" te houden zodat ze uiteindelijk uitgehongerd het loodje leggen.

Volgens mij staat er een hoofdstuk over in het boek "Paard Natuurlijk" en hebben we er ook op de gelijknamige website een artikel over geschreven.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

clarissa ruijgrok schreef op maandag 16 februari 2009, 11:57:


Doen ze ook. Een andere manier van meten, en je kunt zetmeel ook een andere vorm geven (je hebt vast wel eens "gemodificeerd zetmeel" op een ingredientenlijst zien staan?) en scheikundig is het dan misschien geen zetmeel meer, maar als je lichaam het nog als zodanig verwerkt maakt het natuurlijk geen ene biet uit.


Tuurlijk wel! Maar dat is het hem juist! Zodra je die zaadjes uit hun context haalt, dan wordt het vergif. De suiker in een appel is ook niet zo slecht voor mensen, of uit een rietstengel, of weet ik veel wat. Maar haal het uit die appel, smijt de rest weg, en ineens heb je iets waar je tanden aan vergaan, wat je op termijn diabetes bezorgt, waar je dik van wordt, etc.

In de natuur zal een paard nooit een muesli tegenkomen. Allemaal graanproducten door elkaar, allemaal opengestoomd, met de stengels en alles wat erbij hoort eraf. Daar kan het paard dus niet goed tegen. Enne, er is nogal verschil tussen graszaad en voor menselijke consumptie opgefokte mailskorrels. Als je dat niet gelooft moet je maar eens brood gaan bakken van graszaadjes.


Ook hier weer is er een levensgroot verschil tussen een boomwortel of een knaloranje, speciaal voor hun zoete inhoud, gekweekte winterwortelen. Maak maar eens hutspot van boomwortels, dan ontdek je het verschil!


Dan zullen ze eerst eens net zoveel winst moeten gaan maken als de brokjesfabrikanten. En dat zie ik nog niet zo snel gebeuren...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 16 februari 2009, 16:03:


Precies. Dus katten ga je geen chocolade voeren, paarden geen biefstuk of muesli's. Kwestie van onderzoeken wat een dier van nature ongeveer eet, en daar rekening mee houden met wat je voert. Het blijft nabootsen, maar nabootsen is genoeg. In ieder geval beter dan je dieren spullen voeren die je er zelf lekker uit vind zien.


Je begrijpt het denk ik niet helemaal. Suiker en zout zijn dingen waar ons spijsverteringsgestel mee overweg kan (ook al is het niet gezond). Mensen eten echter geen gras, want daar kunnen we niets mee. En paarden horen geen muesli's te eten, hun spijsverteringsgestel is daar niet geschikt voor, dat is net zo onzinnig als mensen gras of hooi laten eten, of katten dropjes voeren.

Afgezien daarvan doet het er niet toe wat wij mensen eten. We zijn per slot van rekening verantwoordelijk over ons eigen lichaam. Wij hebben zelf de keus. De paarden hebben die keus echter niet. Wij als mens zijn verantwoordelijk voor wat we de paarden voeren.
Het is net zo raar om te zeggen "ik rook toch ook?" en vervolgens je minderjarige kinderen sigaretten uitdelen. Niemand neemt er aanstoot aan als jij rookt, maar wel als je kinderen sigaretten uitdeelt. Je eigen gezondheid, of die van een ander aantasten (paard of kind) maakt nogal een groot verschil!


Enne, je hoeft niet voor een ander te praten. Ook al doet het er niet toe, wij eten inderdaad geen suiker, gebruiken praktisch geen zout, en eten niets waar onevenredig veel aan "hulpstoffen" in zitten.


Bij ons niet dus. En ik kan het nauwelijks "de lat hoger leggen" noemen, want dat klinkt alsof het een zwaar offer is om de paarden hooi te geven. Dat is het niet, niet in moeite, niet in geld, en niet in levensgeluk, noch voor de paarden, noch voor ons. Onze katten eten geen chocolade, Ilona en ik eten geen gras, en onze paarden eten geen muesli.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 16 februari 2009, 21:09:


Er zijn meer verschillen dan alleen maar herbivoor-carnivoor. Niet elke herbivoor kan wat met hooi aanvangen, om maar wat te noemen, en niet iedere herbivoor is een zaad-eter.


Nee hoor, suiker heb je absoluut niet nodig. Zowel paarden niet als mensen niet. Je kunt volledig zonder koolhydraten, is zelfs heel gezond.


Helemaal mee eens.


"de lat hoger leggen" suggereerde dat het een opgaaf zou zijn. Een hogere lat is moeilijker, toch? Maar ok, ik weet nu dat je dat niet bedoelde.


Oh, maar dat is niet alleen bij voeding zo. Dat geldt ook voor training. Ik krijg er altijd een beetje een vreemd gevoel bij als ik een dikke trol een paard zie longeren onder het motto "dat is goed voor zijn gezondheid".


Ja, en ik vind suiker ook lekker, en paarden vinden muesli ook lekker. Dit "lekker"-gevoel is evolutionair onstaan omdat dit producten zijn die in de natuur schaars zijn, en waar je best wat moeite voor mag doen om er een beetje van te bemachtigen. Maar ja, maak ze beschikbaar in grote hoeveelheden en "gezuiverde" vorm, en je krijgt voedingsconcentraten die absoluut niet gezond zijn. Het onderuit gezakt op de bank eten van een doos chocolade plus een rol koekjes is toch wat anders dan het leegroven van een bijennest waarbij je flink moet rennen en de buit vervolgens ook nog met je maten moet delen. En waarbij je de rest van de maand weer leeft op vlees, noten en groenten.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 17 februari 2009, 10:31:


Moet niet. KAN. Met gewoon water lukt het ook. Met suiker en zout gaat het inderdaad sneller, maar dat heeft een scheikundige reden, en is niet omdat je zonodig een suikershot nodig hebt.


Klopt, maar dat is niet omdat je op dat moment suikers en zouten nodig hebt, maar om het vocht dezelfde osmotische waarde te geven als bloed. Bij een infuus bypass je alle selectie en voorbereiding die het verteringsgestel uitvoert alvorens iets in de bloedbaan te brengen, dus moet je kunstmatig de infuusvloeistof aanpassen aan het bloed.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Lena schreef op dinsdag 17 februari 2009, 13:46:


Yep. Het enige orgaan dat glucose nodig heeft zijn je hersenen. De benodigde glucose kan je lichaam zelf maken via de omzetting van vetten.

Er zijn verschillende dieten gebaseerd op dit principe, want behalve gezond kom je ook nog eens van je overgewicht af, zonder caloriebeperking.


Yep, en ze hebben je ook geleerd dat je van vet dik wordt. Maar in werkelijkheid is het precies andersom: je wordt dik van koolhydraten, niet van de vetten. Laat de koolhydraten achterwege en je gewicht normaliseert zich.

Zie onder andere het Atkins-dieet. (Net als bij natuurlijk bekappen en bitloos rijden enzo zijn er talloze mensen die niet tegen dit nieuwe inzicht kunnen en de grootste nonsens erover verspreiden).

Vroeger ontbeet ik met twee boterhammen, en at voor de rest van de dag ook "normaal". Ik kwam ongeveer een kilo per jaar aan.

Een jaar geleden stopte ik met het eten van koolhydraten. Ontbijt nu met twee eieren, twee plakken bacon, twee plakken kaas, en een plak ham, en viel sinds die tijd ongeveer 1 kilo per maand af, ondanks dat ik meer calorieen at dan ooit. Sinds de zomervakantie minder strikt, dus weer wat meer koolhydraten gegeten, en kwam prompt weer wat aan. Netto toch nog 6 kilo minder dan een jaar geleden.
Mijn cholesterolgehalte was overigens wat aan de lage kant volgens de keuringsarts (ondanks dit enorm vette dieet )

O ja, hoorde zuivel niet in die "schijf van vijf"? Is ook volslagen achterhaald, zuivel heb je absoluut niet nodig. Wat je op school leert is niet altijd helemaal de waarheid...

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Arabesk schreef op dinsdag 17 februari 2009, 23:05:


luikje op "alleen naar binnen" zetten... Dan kan ie niet weg als je thuiskomt, en stop je hem in bad. Wedden dat hij dit heel snel doorheeft en niet meer dat "enge" huis binnenkomt?

Of de eigen kat in de slaapkamer opsluiten, en een bakje voer neerzetten dat verbonden is met het schrikdraad.

Dat hielp enorm goed tegen ook zo'n etter die bij ons binnenkwam.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Peet schreef op donderdag 19 februari 2009, 10:35:


De verbinding loopt niet normaal door, want anders zou het niet tikken. De tik die je hoort is een electrische ontlading, een bliksemflitsje dus.
Ga maar eens kijken als het goed donker is en je ogen aan het donker zijn gewend, dan kun je zien wat er mis is.
De draad na de "tik" krijgt nog wel stroom, maar alleen via het bliksemflitsje. Die stroom zal na de tik dus wat zwakker zijn.

Het is een veelvoorkomend euvel, een teken dat de draad versleten is. Vaak heeft hij daar door een isolatoroogje gelopen, en daar vaak doorheen geschuurd. Op de plek van de tik zal de metaaldraad door het voortdurende bliksemen langzaam wegsmelten, waardoor de overbrugging steeds groter wordt. Na een tijdje houdt het op met tikken omdat de overbrugging te groot is geworden, maar dan is de stroom in het stuk na de tik helaas ook weg...

Een eenvoudige reparatie kun je verrichten door een stuk ijzerdraad om de draad te wikkelen, ongeveer 15 cm voor de "tik", tot 15 cm na de "tik". Dan overbrug je de onderbreking die de tik veroorzaakt. (Je hoeft niet de wikkelingen aaneengesloten te laten, maak er een spoed van 1 cm van of zo).
Liever geen koperdraad gebruiken, want dat veroorzaakt weer veel corrosie op andere plekken.


Als je het goed aanlegt kan een stroomdraad wel tien jaar mee. Zorgen dat hij voldoende strak staat, de paaltjes dicht genoeg op elkaar staan dat de draad niet in de wind heen en weer wiegt, en, heel belangrijk, zorgen dat je bij poortjes een aparte draad neemt voor de handgreep, zodat je niet bij het openen en sluiten de draad door de isolatoren laat glijden.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Peet schreef op donderdag 19 februari 2009, 11:23:


Mooi zo.


Precies. Dat komt door het voortdurend bliksemen. Echt een keer gaan kijken als het donker is, dan zie je precies wat er gaande is.


Probeer de ijzerdraadtruuk maar, dat helpt echt.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

AMA schreef op donderdag 19 februari 2009, 11:31:


Het hout niet nee, maar wel het vocht op (en in) de paal (van de regen bijvoorbeeld). Dat zal in Australie wellicht niet zo'n rol spelen, maar hier wel.


Zie je wel! Waar een tik is, is een lekkage van stroom.


Is wel degelijk verlies. Zo'n "tik" ontstaat niet uit het niets. Dat is electriciteit die voor een deel is omgezet in geluid (en daarbij warmte, een beetje licht, etc).

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."