Inge Teblick schreef op dinsdag 17 februari 2009, 12:09:
> Ik ben ook Piet niet, maar ik kan me wel zeer concrete dingen
> voorstellen ja. Bijvoorbeeld toen ik het plan had opgevat om
> Gazelle een appel te laten brengen. Niet in een emmer of zo
> (dat is relatief eenvoudig, zie Fran en Zenghi voor een live
> voorbeeld). Ook als de appel op mn hand lag met haar neus
> ertegen, dan nog was "nee" genoeg om haar eraf te laten
> blijven. Maar ik wou dus wel dat ze 'm vasthield tussen haar
> tanden. Dàt is jackpot dan, als het fout gaat. Ze is er niet
Maar pas nadat het fout gegaan is. Zolang niet, is er ook geen jackpot.
> meer, en ik ben nooit zover geraakt, omdat ik wou weten wat ik
> zou doen àls het zou gebeuren. De meest voor de hand liggende
> (en waarschijnlijk snelst werkende) oplossing is het moment van
> de zelfbelonende jackpot aversief maken, maar dat is niet echt
> wat je in gedachten had neem ik aan.
Ik heb niets in gedachten eigenlijk
Hoe wou je die appel aversief maken? Of hoe het moment? Want dat zijn verschillende zaken.
Indien het moment, hoe voorkom je dan een associatie naar "appel"?
Indien "appel", hoe voorkom je associatie naar "moment" (gedrag) of extrapolatie (eetfobie)?
Ik wil er graag een ander (bekend) voorbeeld aan toevoegen:
Op veel locaties beginnen opgehokte paarden tegen deuren te schoppen (o.i.d.) omdat hun biologische klok op "etenstijd" staat. De jackpot hier is "etenstijd". De jackpot bestaat dus al en afschaffen gaat ook niet want ze moeten toch vroeg of laat te eten krijgen.... Ik weet al wat het onregelmatig in tijd maken van de jackpot veroorzaakt: een evenzo diffuus gespreid schopgedrag.
Jaja, ik weet ook dat dit een naar PN-maatstaven hels voorbeeld is en de oplossing "alle deuren open zetten EN er geen voertijd op na houden" voor de hand ligt maar laten we nu voor het werkmodel even aannemen dat dit geen opties zijn.
Warboel
