Ilma Meijer schreef op dinsdag 17 februari 2009, 1:23:


Omdat een paard een geweldig geheugen heeft zal het in vergelijkbare situaties op een vaste plek blijven stilstaan.
Ik vind jouw oplossing een hele goede.
Toen ik Don net had kwamen we altijd voorbij een plaats in de weg waar een sloot onderdoor loopt, met hekken aan de zijkant van de weg. Een brug die helemaal niks voorstelt.
Al vanaf 30 meter was het aarzelen en staken, terug willen draaien.
Ben afgestapt en heb hem aan de hand over de brug geleid, de terugweg ging vanzelf. Ik heb dat nog 1 keer moeten doen, daarna liep hij over de 'brug' alsof hij er niet was.
Ik had ook vanaf 30 meter kunnen gaan knokken met hem natuurlijk en waarschijnlijk kunnen voorkomen dat hij ging steigeren en dwarse bokken geven en zo mogelijk die plaats nog 'gevaarlijker 'maken.
Don kennende was het dan niet in 2 keer opgelost geweest.

verasita schreef op maandag 16 februari 2009, 23:15:


Zingen is heel vaak een goede remedie. Blijven zingen voorkomt dat de ruiter zijn adem in houdt of laat stokken.
Een beetje paard merkt dat onmiddellijk en vraagt op dat moment : wat!, waar moet ik bang voor zijn?!?

Ilona Kooistra schreef op maandag 16 februari 2009, 23:58:


Tijdens de bevangenheidsperiode kun je van alles verwachten. Zolang het hoefbeen niet teruggekeerd is naar de normale stand, kun je af en aan blijven sukkelen. Het kan zomaar 6, 7 maanden duren voordat de nieuwe hoefwand ver genoeg naar beneden gegroeid is om de verbinding hoefbeen, lamellenlaag, hoefwand weer kracht genoeg te geven om het gewicht van het paard op te vangen.
Een fikse hoefbevangenheid kan niet in 2 maanden beter zijn.
Wat we kunnen doen, is in de tussentijd het afwikkelen zo gemakkelijk mogelijk maken en dat enorm vaak bijhouden, op zand zetten en voor het dagelijks bewegen op een harde ondergrond (want druk is groei) het van schoenen voorzien om dat gemakkelijker te maken.
EN opletten of er geen kluiten grond onder de voeten blijven plakken, ook dat kan kreupelen tot gevolg hebben.

vagebond schreef op dinsdag 17 februari 2009, 8:28:


Ik zou voor ik ze dat water gaf, het in ieder geval een dag laten staan in een bak, zodat het ijzer wat kan bezinken, dat zal al wel schelen denk ik.

Lena schreef op dinsdag 17 februari 2009, 13:46:


Als je terugdenktnaar (heel) vroeger tijden hadden mensen geen losse suiker, behalve inderdaad misschien wat honing. Alle suikers moeten dus vruchtensuikers geweest zijn denk ik.
Ik heb wel ergens gelezen dat we nu 50 keer meer suiker gebruiken dan een eeuw geleden.
Enne... Piet is inmiddels 15 kilo ergens verloren door max. 20 gram koolhydraten per dag, met tussen kerst en oud en nieuw een SAF periode

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 17 februari 2009, 14:17:


Schijt Aan Frans

vagebond schreef op dinsdag 17 februari 2009, 16:57:


eehm, ff wachten
Als zo'n ding een klein beetje geijkt is en hij geeft een ph van 7 aan die dat dan ook echt is, dan krijg je het met kalk nooit naar 5,5 maar eerder naar 8
Kalk werkt zuurverlagend, 5,5 is zuurder dan 6.
Je kunt een meter wel ijken, maar anderen, meer chemisch onderlegden zullen je het hoe beter kunnen vertellen

Wil schreef op woensdag 18 februari 2009, 1:57:


Net als SAS, schijt aan Sonja, maar nu
Schijt aan Frans, omdat ie me weer op het spoor van Atkins heeft gezet, nadat ik er in de jaren tachtig al eens een boel kilootjes mee kwijtraakte.

e m kraak schreef op woensdag 18 februari 2009, 4:26:


Het schoppen negeren en ander gedrag belonen.
Dus belonen voor stoppen met schoppen zou kunnen werken, nmm.
Of je zou ook het schoppen moeten negeren en een toeter in haar stal hangen, haar leren hierin te bijten zodat ie een signaal geeft, onmiddelijk voeren en dit signaal steeds minder hard instellen, totdat er voor haar lol een zacht geluidje over blijft.

Ik heb nog een voorbeeld wat nog een graadje beroerder is en niet op te lossen is als je niet geweldadig wilt worden (wat soms heeeel dicht bij is)
Een kat die je elke morgen je bed uit schreeuwt omdat ze wil vreten.
Ze zit voor de slaapkamerdeur en haar roepen wordt ALTIJD beloond omdat je vroeg of laat uit bed komt en ze dan samen met de andere katten haar eten krijgt.

Zodra ze beweging hoort, stopt ze met mauwen (de klik) omdat alles wat daarna volgt de weg naar haar beloning is.
Hieruit blijkt ook dat een beloning, al wordt hij een hele poos later gegeven werkt. Want hee, je gaat eerst naar het toilet, wast je handen, loopt naar de deur voor de krant, gaat naar de koelkast voor haar voer, doet het in een bakje, zet het op de grond en al die tijd geeft ze geen kik, het @3$5^@*">*@3$5^@*

e m kraak schreef op woensdag 18 februari 2009, 4:26:


Over de appel om het 'fout'' gaan minder waarschijnlijk te maken:
Eerst het juiste gedrag aanleren met een namaak appel maar met kleine stukjes appel belonen. Dat perfect vloeiend maken en daarna een op de 10 keer de echte appel introduceren.
Zo laat je zien dat een hele appel niet te eten is en dat ze wanneer ze hem tussen de tanden heeft, hem beter kan teruggeven want dan wordt ze beloond met appel.
Als ik nog es veel tijd heb.....