Lena schreef op dinsdag 10 maart 2009, 16:50:


Hoi,

Ja, het is een soort examen. Ik probeer even uit te leggen.

Als je Parelli begint dan begin je heel simpel met basisoefeningen. Eerst op de grond, dan ook met rijden. Uiteindelijk leidt dit tot een heel goeie band met je paard, en je kan ook meer en meer samen. In totaal zijn er tien niveaus (levels in het engels), level 1 is het simpelste, dan ken je net genoeg om van je paard een paar basis dingen op de grond te vragen, en om veilig te zijn. In level 2 komt er al meer fun bij kijken, en als je level drie hebt gehaald dan heb je als mens voldoende geleerd om jezelf 'horseman' te noemen, volgens Pat Parelli dus. In de eerste drie levels is het hoofdzakelijk de mens die leert, dat het paard dingen aangeleerd krijgt intussen is daar een leuk bijverschijnsel van, maar het is dus vooral de mens die moet leren hoe met paarden om te gaan, paarden te lezen, en paarden iets aan te leren. Dat wil dus ook zeggen dat je, als je je level drie niet gehaald hebt je je niet met andere paarden moet bemoeien, het is de bedoeling dat je er met één paard geraakt, die dan het slachtoffer is van al jouw beginnersfouten, en pas na het halen van level 3 heb je toelating om ook met andere paarden aan de slag te gaan.
Daar zondig ik dus zelf een beetje tegen, met mijn veulen, tja daar ben ik dus ook al mee begonnen... ze helemaal niet opvoeden was toch ook maar niks.
Maar op dit punt zit ik nu in de Parelli-studie: dat ik level 3 officieel wil halen. Ik kan officieus al wel voor mezelf vaststellen dat ik aan de criteria voldoe (self assessments, die zijn online te vinden als je lid bent van de Parelli SavvyClub) maar ik wil het nu ook officieel halen. Daarvoor moet ik drie filmpjes opsturen, eentje met grondwerk aan een lijn (on-line), eentje met grondwerk zonder halster, Liberty (voor level 3 nog in een roundpen van 20m diameter, voor level 4 wordt dat dan zonder omheining) dat is wat ik nu (om praktische redenen) als eerste gedaan heb, en ook nog een filmpje van rijden, zonder hoofdstel. Vroeger was er voor level 3 ook nog een stukje rijden met hoofdstel en teugels op contact, dressuurachtige dingen dus, maar dat is nu opgeschoven naar level 4.
De eisen zijn dus licht versoepeld, maar vooral is de examenprocedure veel handiger geworden dan vroeger. Ik schat dat er binnen het jaar tien-twintig level 3-ers in Nederland en Vlaanderen zullen zijn (hopelijk ben ik daar bij), allemaal mensen (ik ken de meesten) die al jaren lang veel beter bezig zijn dan ze zelf wel denken, en de drempel om dat te tonen is nu ineens een stuk verlaagd.

Isabel van der Made schreef op maandag 9 maart 2009, 21:05:



Hey, dat verwoord je mooi!!
Zeg eens, waarom zou PP niet tevreden zijn met mijn woordgebruik over dat ik stilaan een goede trainer ben? Als ik L3 haal (en op de self assessments ben ik er al lang) dan kom ik nu op het punt dat ik kan zeggen dat ik niet meer enkel van het paard leer (want dat gaat wel door natuurlijk) maar dat ik ook stilaan iets kan betekenen voor een paard, zoiets.

Groetjes,
Nathalie

SimoneS schreef op maandag 9 maart 2009, 21:31:


Ja hoor, het Parelli programma is er net op gemaakt om absoluut van nul te beginnen. Hoe word je van een mens (in mijn geval een blondje dan nog) met een paard een paardenmens, dat is de bedoeling van het programma.
Ik stond daar in het begin ook met touwen in de knoop, carrotstick om mijn hals, en een paard die verbaasd naar mij keek (of nog erger, niet naar mij keek).

Isabel van der Made schreef op woensdag 11 maart 2009, 9:50:


Oja, 'professional trainer'... dat wordt bij hem steevast 'professional predator'. De zadelmakmakers en 'horse breakers' en zo, waar iemand (traditioneel gezien) z'n paard heenstuurt als ie niet doet wat hij wil...

Zal ik het Parelli-antwoord eens geven? Je paard beziet je zoals die ook z'n veulen ofzo zou bekijken, je paard heeft het gevoel dat ze van jullie 'herd of two' (de minikudde die zij en jij samen vormen als je er bent) de baas is, of toch alleszins diegene die de kudde tegen indringers moet beschermen. Parelli-oplossing is van die 'zware' taak van haar over te nemen, dus heel duidelijk te zijn aan welk paard je aandacht geeft, en zelf de andere paarden die te dicht willen komen wegsturen, zodanig dat je paard het niet voor jou hoeft te doen.
Ik zal al maar meteen opbiechten dat ik dat niet echt doe, en Lolita doet dus wel uitvallen naar haar eigen dochter soms om mij voor haar alleen te hebben, of Huppel jaagt Cesar bij mij weg. Ik omzeil het meer en slaag er tot nu toe goed in om met alle drie de paarden te trainen in dezelfde ruimte, maar eigenlijk zou ik beter iets consequenter zijn.

Anja Seijn schreef op woensdag 11 maart 2009, 17:33:


Proficiat Eddy! U kennende zal de rest van de zaak (stal, dekens ed.) ook nog wel volgen.

marianne laenen schreef op woensdag 11 maart 2009, 20:14:


Zo mooi... en het wordt voorzeker nog veel mooier!

Isabel van der Made schreef op woensdag 11 maart 2009, 10:05:


Ja, ik weet wat je bedoelt. En er is vanalles veranderd, maar ik moet eerlijkheidshalve zeggen dat je dit soort dingen nog steeds kan zien, ook bij instructeurs, ook nu nog.
Maar daarom hoef je het zelf nog niet zo te doen als je denkt dat het anders ook kan. Zoals je schreef, het hoeft niet volgens één vast recept.
Soms denk ik wel 'kan dat nu niet slimmer' maar soms... ik heb het hier niet durven schrijven toen, maar euh...
http://www.nathalielagasse.be/Nathalie_Lagasse/Blog/Entries/2009/1/26_Huppel_in_Oostburg.html

Spirithorses schreef op donderdag 12 maart 2009, 8:22:


Proficiat Realist en veel plezier! Mooi dat je nu al weet dat je het veulen houdt.

Cindy, ik weet dat je m'n filmpje al bekeken had, ik zet em toch nog maar eens neer, want ik vind er op youtube eigenlijk niet zo snel betere
http://www.youtube.com/watch?v=2ZbR7Saimms

Uier die zwelt, dan heb je nog weken te gaan normaal gezien. De predict-a-foal-test vond ik ook erg handig om wat zicht te hebben over hoe lang we nog te gaan hadden, gezien ik ook geen ervaring had. Achteraf gezien klopte het ook wel dat ze de avond ervoor harsvelletjes op de tepels had, en de geboortemelder hebben we ook niet nodig gehad (gezien ze mooi overdag in mijn bijzijn geveulend heeft). Maar vooraf was ik met die extra hulpmiddelen toch wat geruster.

Groetjes,
Nathalie

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 12 maart 2009, 10:25:


Jezelf niet onderschatten, uiteindelijk vraagt zo'n omschakeling voor de meeste mensen echt wel wat tijd. Het zou al bijna abnormaal zijn als dat meisje (dat niet eens zelf je hulp zocht) zo plots ineens volledig zou kunnen voor zichzelf toegeven dat ze het al jaren helemaal verkeerd doet, dat is slechts weinig mensen gegeven. Beetje bij beetje, en langzaam sijpelt het allemaal wel door, al die druppeltjes die jij en anderen in de paardenwereld gieten, en ooit lopen de emmers wel over.

Inge Teblick schreef op woensdag 11 maart 2009, 11:56:


OK, nu wil ik wel nog eens heel duidelijk vermelden dat ik GEEN parelli-instructeur ben, ik wil het wel nog steeds worden, maar tot nader order is daar minstens drie jaar en drie keer tien weken Amerika voor nodig. Dat wordt je niet zomaar, en L3 is maar het begin van die keten. Nu heeft Pat ons vorige zomer wel verteld dat ze gaan kijken om het iets eenvoudiger te maken, en ook is het zo dat je voor je 'echt' 3 ster (=volledig) instructeur dus die drie jaar nodig hebt, maar een één ster instructeur (trainee) dat wordt je sneller, dan mag je al oefenen in lesgeven, dat wil onderandere zeggen dat je er geen geld voor vraagt. Daar ben ik het helemaal mee eens, ik heb immers alleen nog maar ervaring met mijn eigen paarden (veel) en een tiental andere (weinig). Als eerste voorzichtige stap zou ik dus al wel durven gratis 'les geven' of van gedachten wisselen, of hoe je het wil noemen. Wat ik daar dan die 30 augustus ga presenteren, ik denk, hoe mijn reis doorheen parelli is, hoe ik clicker, en tonen met mijn levende paardebeesten. Verder? We zien wel, ik zal dan immers kakelvers terugkomen van vier weken Parelli in de UK als het goed is.(Ik vraag er geen geld voor, zoals reeds gezegd, maar ik veronderstel dat het wel wat kost om accomodatie te huren en er de wereldvermaarde Inge Teblick bij te hebben!)

Piet schreef op donderdag 12 maart 2009, 9:50:



Hoi Piet,

Ik schiet helemaal niet hoor. Behalve dan dat je hier nu mijn tekst neerzet die ik hier bewust niet gezet had. Maar ja.

Ik begrijp heel goed wat je schrijft en ben het oor grotendeels mee eens, en Mr. Parelli trouwens ook, het verschilt allemaal ook niet zo hard als jij denkt. Ik schreef het al, die val daar was ik zelf aan het intrappen, dat ik het zwart-wit zag, ofwel clickeren en alles happy, ofwel er op slaan, maar zo is het gelukkig niet.

OK, even over wat je schrijft. Uiteraard weet Parelli ook dat je getraind gedrag niet zomaar kan meenemen naar nieuwe situatie en verwachten dat het even goed is. Gradueel twee paarden wennen aan scheiden is daar ook van belang, en daar ben ik ook al bijna twee jaar mee bezig, en ik was op het punt dat ik elk van beide (Huppel of Lolita) kon meenemen zonder probleem. Of dacht ik toch.

Over de 'hokjes' van de horsenality, natuurlijk wordt het niet zo aangebracht dat je paard in één hokje past (de meesten passen al gauw in 2-3 hokjes trouwens). Het wordt gebracht als leidraad om een paard te lezen en er op te reageren. Je maakt een horsenality profiel op voor elke situatie (thuis, op straat, Oostburg, ) met mij, met ander paard, weetikveel, ideaal gezien doe je dat gewoon automatisch en herevalueer je elke seconde. Het is dan heel handig om je strategie met een paard aan te passen. Maar voor meer uitleg, bestudeer je het best zelf.

Jij gelooft in Kaizen, dat is prachtig, jij hoeft van mij toch helemaal niet gaan Parelliën

Weet je, als ik hetzelfde verhaal zou lezen van een ander zou ik net zo reageren als jij nu denk ik... want dat deed ik namelijk. In Colorado is er ook een keer geweest dat ik van een demo dacht 'moet dat nu zo, kan dat niet slimmer' (voor de duidelijkheid, het paard werd niet geslagen toen, want ik zie je fantasie al weer op hol gaan) en ik heb daar vragen over gesteld en ik kreeg uitleg maar geloofde het niet. Nu met Huppel geloofde ik het ook niet en ik probeerde goed gedrag te belonen, dat lieve schatje van 1m50 en 500kg liep gewoon over mij heen en ik kreeg haar niet uit mijn ruimte. Ondanks dat mama op neus-neus afstand was, en er geen sprake was van echte paniek, ze was gewoon niet in mij geinteresseerd, ik probeerde haar achteruit te krijgen, bijna lokken met de belofte van voer, en ze at het ook met veel plezier op (niet zo heel bang dus) maar terwijl ze dat deed zat ze alweer bovenop mij. Gewoon achteruit en daar blijven, dat lukte dus niet. Ik heb met eigen ogen gezien, en zelf gevoeld, hoe een korte (maar krachtige, en vooral gemeende) interventie haar volledig deed veranderen, hoe belangrijk het was dat ik het dan zelf ook meende, en een plan had waar ik met aan hield. Ik geloof het nu ook maar omdat ik het zo met mijn neus erbovenop gezien heb, dus ik begrijp volledig hoe jij je voelt erover.

van lennep schreef op donderdag 12 maart 2009, 18:32:


Tuurlijk! Ik berrichtte alleen maar over wat tot mijn verbazing heel goed (en in mijn ogen paardvriendelijk) bleek te werken. Juist omdat ik er zelf net zo over dacht als jullie.

Ik ging ook terug tot bij Lolita, maar eigenlijk maakte dat niet veel verschil. Tot dan toe was ik voor Huppel een leuke kameraad geweest, een voermachine zelfs, en aan die dingen had ze op dat moment nu net geen behoefte...
Ik be ook voorstander van het gewoon niet zo ver laten komen, maar ik vond het toch een waardevolle les voor mij. Ik voorzie niet altijd alles (zoals nu dus). Het was ook geen kwestie van laten uitrazen, dat mocht ze best, als ze maar uit mijn ruimte bleef... en dat was wat niet lukte.