Piet schreef op donderdag 12 maart 2009, 21:37:


Piehiet... Ja, je hebt gelijk, het is een mogelijke Parelli-oplossing. Maar niet de enige, en niet de eerste. Nuanceren...

Piet schreef op vrijdag 13 maart 2009, 0:09:



Holapola, even rustig en kalm blijven
Er is wel een bridge, een hele duidelijke lichaamstaalbridge van ontspanning en laten vallen van de vraag zodra het paard ook nog maar aan het goede antwoord denkt (reward the slightest try). Beloning is vaak R-, rust en kalmte, maar kan ook voer zijn, of een aai of een kriebel als die gewaardeerd wordt.


Eddy is momenteel niet degen naar wie je filmpjes moet opsturen, dat moet naar Amerika. Eddy verkoopt ook nauwelijks nog spullen, dat was enkel in het begin, nu is dat ook allang via de US/UK webshop. En wie Parelli wil doen moet helemaal niks van goedkeuring van hem, je kan het helemaal alleen in je achtertuin doen met de dvd's en eigen inzicht, en trouwens de dame die recent in Nederland level 3 gehaald heeft heeft dit hoofdzakelijk zo gedaan. En als je een instructeur zoekt en Eddy ligt je niet dan zijn er genoeg andere, Eddy nodigt er regelmatig zelf uit, en er komen er in Belgie/Vlaanderen elders nog. Top-Parelli-instructeur (vier of vijf ster geloof ik) David Lichman komt binnenkort naar Nederland, hij clickert ook, is goed bevriend met een zeehondentrainster, misschien is het voor jou leuk om te komen kijken/discussieren Piet?

Waarover gaat het nu nog eigenlijk

Ik ga hier niet doen (en heb dat ook nooit gedaan volgens mij) dat Pat Parelli, of een Parelli-instructeur niet soms heel veel druk gebruikt, want dat doen ze wel. (Je hebt wel gelijk Bel, dat dat verandert.)
Maar er is zoveel meer aan Parelli wat ik heel nuttig vindt. Ik vind het voor mij en mijn paarden heel goed, en daarom dat ik het ook aan anderen aanraad, misschien moet ik dat niet doen, en gewoon zelf m'n ding doen.
Ik heb al veel rondgekeken, clinics gevolgd bij andere mensen, rijles bij Antoine de Bodt, me in het clickeren verdiept, enzovoort. Ik hol Parelli niet blindelings achterna.
Ik kan iedereen hetzelfde aanraden. In Colorado werd het er vorige zomer bij mij ingebrand: Experimenteer: probeer een strategie uit, en herevalueer, en vooral: KIJK NAAR JE PAARD
Je paard zal je wel vertellen wat ie het leukste vindt. Staat ie daar met oren plat, gefrustreerd, bang, boos, en de volgende keer dat ie je ziet komt ie niet als er geen eten te krijgen is? Dan deed je het niet goed. Is je paard blij je te zien, heeft ze zachte ogen, vriendelijke oren, een ontspannen lichaam, ... dan is het OK.
Zo simpel kan het zijn.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 13 maart 2009, 11:53:



Ja, ik vind de strategieen van Inge en Piet ook heel leerrijk natuurlijk. En zolang we kunnen discussieren zonder dat er oorlog gevoerd wordt is het ook leuk.

Uiteindelijk zitten we hier allemaal al zo dicht bij elkaar, van opvattingen en werkwijze met paarden, het lijkt alsof het allemaal zo tegengesteld is maar dat is het niet. Tuurlijk zijn er (soms belangrijke) verschillen, maar er zijn veel meer gelijkenissen.

In Amerika bleek dat bijna alle parellistudenten daar door andere paardenmensen in hun omgeving als softies worden bekeken die hun paard te veel vrijheid en keus geven, het paard laten beslissen, enzomeer. Ze keken dus op dat hier (op PN) de parelli-ers juist bijna als dierenmishandelaars worden beschouwd.

Piet schreef op vrijdag 13 maart 2009, 11:05:


Hoi Piet, ik zie dit nu pas, en ik begrijp je verontwaardiging! Daar ging het gelukkig niet over, over straffen omdat ze niet deed wat ik vroeg, nee het ging er over om haar van me af te hebben, uit mijn ruimte, waar ze steeds weer in (en op mij) kwam denderen met al haar poezelige 500kg tweejarigheid. Dat was het enige dat Eddy (Modde) me als opdracht gaf, 'houdt haar van je af, zet haar achteruit, eind van het touw' (twee meter ver), hij vroeg niet dat ze recht achteruit moest, in een bepaalde richting, geen moeilijke dingen. En het lukte me met m'n bridge en m'n voertas niet. We stonden op drie meter van Lolita toen. Duidelijker nu? Huppel vond het alleszins ineens erg duidelijk, bleef staan, ontspande, oortjes op Eddy (en dan meteen op mij, want ik kreeg het touw alweer terug) en toen werkten de dingen van thuis weer wel, en lukten er zelfs dingen die thuis nog niet lukten. Niet dat ze vanaf dan ineens het perfect rustige paard was, maar het was toch een enorme ommezwaai.

En nee, ik wil geen reclame maken voor je paard zomaar af te rossen als ie 'het niet doet'. Je hebt gelijk dat je daarvoor waakt. En dat jij het ten alle tijde zonder druk kan vind ik bewonderenswaardig. Net zoals ik Nick bewonder om het consequente niet meer rijden op zijn paard. Maar mijn keuzes zijn momenteel anders. Misschien wel egoistisch.

Piet schreef op vrijdag 13 maart 2009, 16:14:


Ha, maar dan maak ik je vast blij met bv. te vertellen hoe ik Huppel geleerd heb zijwaarts van mij af te gaan zonder dat ik moet meelopen. Het zijwaarts gaan op wijken voor druk hadden we al vroeg geleerd, stressloos stap voor stap vanuit het afzonderlijk wijken van achterhand en voorhand, en veel voerbeloning (op de juiste plaats, feed for position om de beweging snel en vanzelfsprekend aan te leren). Van daaruit kon ik er eerst de 'driving game' cue opzetten, stick voor me uit in de lucht, en laten volgend door de reeds gekende cue. Maar dan moest ik nog steeds meelopen. Om dus ook afstand op te bouwen heb ik (helemaal volgens Parelli) een ton tegen de omheinig gezet, en telkens zijwaarts gedaan tot tegen die ton (en beloond). Tot ze, door dit duidelijke doel, mij steeds minder en minder naast haar nodig had, om er nu toe te komen dat ik kan blijven staan, stick omhoog, en Huppel gaat opzij van mij weg. De ton is daar nu niet meer voor nodig, en de omheining ook niet meer. Dat is ook Parelli. Ben je blij?

Nathalie Lagasse schreef op maandag 9 maart 2009, 20:39:


Verder vervolg
Ik ben zo heel blij met mijn superpaard... Gisteren nog een keer zonder zadel gereden hier thuis, was lang geleden. (Wel barebackpad, Lolita vindt mijn knoken zo prikken anders, en ik zit ook net iets steviger)
Zonder hoofdstel natuurlijk.
We reden naar de tonnen... en ze kon het, er enkel met de voorbenen overspringen! Grappig gevoel als je er op zit! En, nog veel beter, als ik met een andere focus (er over heen) naar de hindernis reed dan kon ze hem ook nog gewoon helemaal springen. Ahhhhhh

Even een verslag van ons weekend in Oostburg bij Eddy Modde.

Vorige zaterdagochtend dus paard uit de stal geplukt, ze liep zo op de trailer, even wat hooi gegeven aan de achterblijvers, en er heeft niemand gehinnikt. Anderhalf uur rijden naar Oostburg, rustig paard braaf uitgeladen en die begon al meteen aan het Oostburgse hooi. We hebben twee dagen les en lol gehad, we waren er met zes deelnemers! En vijf van de zes waren al in het Parelli Center in Amerika geweest voor zes weken cursus, dus gelijkgestemde zielen. Veel bijgeleerd, super leuk Liberty gedaan met de hele groep. Dat is toch iets wat je thuis alleen niet kan. Heerlijk, met zes man/vrouw, en zes paarden, alle paarden los, en alle paarden die bijna de hele tijd mooi bij baasje blijven en vanalles willen doen, we hebben zelfs cirkels gedaan (in stap) in die grote piste tussen de paarden, en achtjes, vanalles.

OK, denk je, zo heel speciaal is dat allemaal niet? Toch wel, want het paard dat ik meehad, dat flinke beest die dat allemaal met mij gedaan heeft, is... Huppel! Het meest fantastisch vind ik dus dat Hup er klaar voor was alleen vervoerd te worden. Ook het terugrijden verliep probleemloos, en ze liep er ook zo weer op. Daarnet nog even gecheckt, en op simpele vraag liep ze weer helemaal in de trailer, en afsluiten mocht ook. Ik moet wel zeggen dat ik het maar durfde doen omdat ik een camera in de trailer heb, ik kon gewoon zien of ze nog met haar ogen knipperde en ontspannen rondkeek (ja), of ze at (af en toe maar) enzomeer. Enige jammer is dat ze nog steeds de (baby-) gewoonte heeft haar hoofd onder de voorste stang te steken. Ze komt er zelf ook vlot weer onderuit, dat gaat allemaal zonder stress, maar ze schaaft dan wel telkens haar hoofd ergens. Nu was ik al begonnen haar 'Scarface' te noemen omdat ze altijd wel ergens een schram op haar hoofd opdoet, en dat is nu wel weer heel toepasselijk moet ik zeggen. Maar verder was ze dus voorbeeldig, ook in de stal en weide in Oostburg, ze at meteen haar hooi doorheen de verticale spijlen alsof ze nooit anders deed (Lolita durft dit tot op vandaag nog steeds niet), op de wei kwam ze meteen (dream catch) op mij af gegaloppeerd toen ik riep, ze stond daar ook vredig met de mooie arabische prinses Asaiah zonder ruzie (Huppel was gewoon de baas denk ik). In de piste tussen de andere paarden was het in het begin wel weer wennen, en af en toe had ik een soort grote zwarte vlieger aan een touwtje, hogeschoolsprongen, joehoe! 'Match the energy' raadde Eddy mij aan, en dat werkte wonderwel, als ik zelf ook begon op en neer te springen stond Huppel al meteen verbaasd (en stil) naar mij te kijken. Ze werd eigenlijk snel rustig, en de zondagnamiddag waren we zelfs buiten op de grote speelwei, en werd ze ook al snel kalm, terwijl ik de dag er voor nooit gedacht zou hebben dat dat al zo snel zou gekund hebben. Enkel als de andere paarden dichtbij kwamen was er onrust, waardoor ik haar dan ook 'Bubbeltje' ben gaan noemen ipv. Huppeltje, gezien de grote personal bubble die ze (zeer begrijpelijk) nog heeft.

Dat is dus nu ook al een superpaard hé!

Groetjes, Nathalie

Spirithorses schreef op woensdag 18 maart 2009, 8:48:


Thanks!
In augustus wordt ze twee, ja.

Foto's hier:
http://www.nathalielagasse.be/Nathalie_Lagasse/Fotos/Pages/Huppel_in_Oostburg.html

http://www.ipetitions.com/petition/SavingTheHorses/?e

Het gaat om de vaak zeer strak aangetrokken speciale neusriemen die tegenwoordig courant gebruikt worden bij dressuur. De petitie vraagt een terugkeer naar de oude (vroeger ongeschreven) regel dat een neusriem maar zo strak mag zitten dat je er twee vingers kan tussensteken.
Ik weet het, voor de meeste mensen op dit forum gaat het niet ver genoeg, maar het is een stap in de goede richting waarmee je Anky en co een signaal kan geven.

marianne laenen schreef op zondag 22 maart 2009, 20:28:


Hey Marianne,

Misschien kan ik je toch een beetje troosten... want groen snot krijg je denk ik niet van koude alleen. Gewoon in contact komen met bacteriebeesten die je (immuunsysteem) nog niet kent kan al genoeg zijn, dus wie weet had dit in volle zomer ook wel zo kunnen gebeuren. Maar klopt wel dat de weerstand verminderd bij koude, en je hebt ook gelijk als je voorzichtigheid aanraadt natuurlijk.

Anja Seijn schreef op zondag 22 maart 2009, 23:54:

Proficiat Anja!! Echt leuk om je verslag te lezen!
Doe maar rustig aan, en hou je niet in de dekens nog eens terug op te leggen als je geen schuilplaats hebt en ze gaan rillen of je voelt je er niet lekker bij.
Toen ik met Lolita de deken er voor de allerlaatste keer afhaalde was het begin april, ze was al grotendeels verhaard (wat wil je, onder een deken, ze had het natuurlijk warm gehad) en toen kwam er toch weer nachtvorst... dan heeft ze één nacht licht gerild, enkel de boegspieren zag ik bewegen, zijzelf was echter helemaal niet zielig en ik heb het deken niet meer opgelegd toen... Nu krijgt ze elke winter een teddybeervacht hoor. En die is nu (bij alledrie) al redelijk uitgedund met het verharen, en toen het daarnet zo begon te regenen ging Huppel wel enorm aan het bokken en rennen, en mama deed mee (ongelooflijk, ze kan bewegen als ze wil!) ik denk omdat het wel wat koud was zo ineens in die kortere vacht. Maar nu staan ze gewoon weer hooi te eten buiten.

Wat jij nu meemaakt is bij mij euh... vier? jaar geleden. Echt leuk! En geloof mij, ze kunnen veel meer kou en nat verdragen dan je denkt. Sinds ik dat hier aan huis live zie gebeuren vertel ik aan iedereen die het horen wil dat als ze de neiging voelen om naar de dierenbescherming te bellen voor paarden die in de winter buiten op de wei staan ze al eigenlijk beter zouden bellen wanneer paarden in de zomer zonder schuilstal staan... Dan pas zie ik de mijne naar binnen galopperen. Maar regen, hagel, sneeuw? Het moet al heel erg zijn eer ze daarvoor binnen komen.

O, en hoe je vertelt over hoe de krachtvoerstop er voor zorgde dat je ze niet meer op stal zette... Hilarisch!

Groetjes en nog veel plezier,
Nathalie

Jaja, het gaat vooruit met mijn level 3 pogingen! Na de liberty auditie heb ik nu ook de freestyle auditie gedaan. Freestyle bij Parelli wil zeggen rijden zonder contact op de teugels, en specifiek bij level 3/4 dus ook zonder hoofdstel, wel touwtje om de hals en/of één of twee carrot sticks.

Annelies is komen filmen, in de dagen voordien had ik al stukje bij beetje mijn hindernissen meegebracht naar de manege (waar ik een prima bodem heb én een poort, mijn vrije interpretatie van de 'gate' wat immers een verplichte oefening is), all systems go... behalve Lolita. Die had eigenlijk meer whoa dan go, maar ja. We hebben dan nog eens gefilmd, maar uiteindelijk wordt het toch niet echt beter dan, gewoon andere fouten. Dus ik heb gewoon de eerste take genomen. Ik ben er zelf niet zo enorm tevreden van, maar eerlijk gezegd denk ik ook niet dat we zoveel beter kunnen. Ik weet niet of dit goed genoeg is voor L3, zeker als ik vergelijk met de filmpjes die al op youtube staan van anderen. Die doen het ook bijna allemaal zonder zadel, dat hoeft wel niet, maar het is wel een verschil. Onze canter-stop is ook niet bepaald sliding en zo. Nu ja, we zien wel. Op de self-assessments ben ik wel al halfweg L4, dus wie weet.

http://www.youtube.com/watch?v=K_8M_h2f310

Gefilmd na onze freestyle auditie:

http://www.youtube.com/watch?v=pHd_ShlupNs

Hier zie je Lolita ook nog eens in volle voer-trance, je weet wel, wat onze vooruitgang met het clickeren in de weg staat. Maar, zoals Inge al schreef, het is wel heel handig als je net wil dat ze stil blijft staan...