Hoi,

Deze voormiddag liepen we met onze paarden aan de hand over de straat om te controleren of ze niet kreupel of zo waren na de eerste bekapping van hun voorhoeven (achterhoeven, foto's en verslag volgen later nog).

Op het einde van het straatje woont een varken, Victor (een klein donker beestje). Meestal is hij niet te zien, maar onze paarden zijn in die buurt meestal wel wat alerter, dus denk ik dat ze hem wel ruiken.
Vandaag zat Victor aan de draad, duidelijk in het zicht. Onze paarden in eerste instantie neus in de lucht, wat blazen.

Dan zijn we stilaan wat dichterbij gekomen en uiteindelijk deed onze ruin zijn hoofd zelfs over de draad. Hij heeft een tijdje staan kijken, zo van: wat is dat nu weer voor iets raars?, draaide zich toen half weg en ontdekte lekker groen gras dat hij ging oppeuzelen. Ik heb hem dat laten doen.
Hij had nog wel altijd een oor op het varken gericht. Als dat zich verplaatste deed Nexor zijn hoofd even lichtjes omhoog (zo'n 30cm) en omdat er blijkbaar niets gebeurde at hij na 5 seconden of zo rustig verder, met nog steeds een oor in aanslag.

Mag ik er nu van uitgaan dat als hij gras eet, hij de situatie wel min of meer oké vindt? Of is dit te simpel geredeneerd? Zijn er situaties waarin het net géén teken van ontspanning is?

Een ander voorval van de week: terug aan de hand wandelen met hem. We komen voorbij een huis waar ze volop aan het verbouwen zijn. Wapperende zeilen om het dak af te dekken, puin, stenen, rommel... kortom één grote paardennachtmerrie.
Nexor blijft staan om te kijken, ik laat 'm doen. Nog geen halve minuut later wandelt hij tot mijn verbazing parmantig die oprit op om de boel eens grondig te inspecteren. Ik heb hem niet ver laten lopen (voelde me al een halve inbreker), en vond dat toen 'm zijn neus in de open brievenbus had gestoken, hij al meer dan genoeg 'gepresteerd' had.

Mag ik er ook hier van uit gaan dat hij dan ook de situatie min of meer vertrouwt omdat hij zelf stappen onderneemt?
En pak ik die situaties eigenlijk wel goed aan?

Ik kijk uit naar jullie antwoorden en suggesties. (maar ga nu tot het donker is "buiten spelen", geen weer om achter de pc te zitten)

Lena

Bats schreef op maandag 23 maart 2009, 20:36:


Waarom zetten ze het dan in hemelsnaam op gras (zoals op de foto)? Dat is dan toch te gek om los te lopen, niet? Als je één paard in een paddock zou moeten zetten... Of mis ik weer iets?

Lena

Liesje_Olli schreef op dinsdag 24 maart 2009, 9:47:


Ja hoor, mijn echtgenoot en ik hebben 2 weken geleden de cursus gevolgd en intussen de hoeven al één keer onder handen genomen, en met afronden met de vijl kan je volgens mij echt niet veel mis doen. Begin gewoon klein. Dat hebben we nu ook gedaan. En het viel veel beter mee dan we verwacht hadden.
Je kan misschien een foto maken van voor en na, en die dan hier plaatsen.

Lena

Alweer petje af hoor!
Jij ben voor mij een groot voorbeeld van hoe het zou moeten zijn, van waar ik zelf ook moet naar proberen te streven.

Lena (Nathalie-Lolita-Huppelfan)

AMA schreef op dinsdag 24 maart 2009, 16:55:


Hoi Anne Marie,
Het ging vrij goed hoor! Van 't weekend nemen we ze terug eens onder handen, ga ik foto's nemen en ga nadien een verslagje maken voor hier op de site.

Tof om te horen dat dat oude hooi nu nog zo nuttig kan zijn.Graag gedaan dus! Intussen is het één grote stal geworden, kwestie van zo goed mogelijke faciliteiten te hebben tegen dat het veulen komt (Pasen nadert nu met rasse schreden).

Lena
Lena

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 26 maart 2009, 9:34:


Ik zou persoonlijk protest hebben aangetekend bij Parelli (of bij wie dan ook), moest je niet geslaagd zijn . Wie kan wat jullie doen, kan onmogelijk slecht bevonden worden, ook al ken ik er zelf niks van.

Lena, (Lolita-Huppel-Nathaliefan)

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 27 maart 2009, 10:17:


Ja, zo iets maakt je hele dag goed hé?

Ik had een tijdje geleden iets gelijkaardigs aan de hand.
Ik was onze merrie een grondige poetsbeurt aan't geven, allerlei materiaal her en der verspreid. En intussen ook gezellig kletsen met 'n vriendin.
Blijkbaar vond onze ruin dat ie te weinig aandacht kreeg. En hij had 't gevonden hoor! Hij kwam achtereenvolgens aandraven met een halster, een halstertouw, een hoevenkrabber en een plastic zakje. De link met het enige grondwerk waarmee ik tot hiertoe was beziggeweest, nl. het apporteren van een koord) was duidelijk...
En die momenten vind ik onbetaalbaar. Daar doe ik het voor!
En ja, die momenten vereeuwigen op film op foto, daar denk je op dat ogenblik niet aan.

Lena

Katrien Imbrechts schreef op vrijdag 27 maart 2009, 11:18:


Hallo Katrien,
Samen met jouw kijk ik uit naar antwoorden. Onze merrie zou rond Pasen moeten veulen, dus castratie (als het uberhaupt een hengstje zou zijn) is voorlopig nog niet aan de orde, maar we (echtgenoot en ik) zouden het eventueel ook in overweging willen nemen, moest het "probleem" zich stellen.
Dus idd fijn dat het hier een topic is.
Lena

Anja Seijn schreef op donderdag 26 maart 2009, 21:02:

knip

Ja hoor, we hebben geduld met hopen, alleen al omdat het allemaal zo herkenbaar is... en Rome is ook niet op één dag gebouwd hé?
(maar intussen prijs ik me wel gelukkig dat wij vorig jaar zowat de droogste wei van België en Nederland op de kop hebben kunnen tikken)
Lena

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 27 maart 2009, 12:00:


shit, betrapt