van lennep schreef op donderdag 19 maart 2009, 21:53:


Ik zat net te denken, Bij Pête heeft het heel lang geduurd voor die zwelling eraf was.
Ze was geopereerd eind januari (Namkje ook toch?) en moest normaal op stal tot mei ofzo. In mei was haar sprong nog altijd veel te dik en werd besloten dat ze nog tot begin juli op stal moest blijven. Ik stapte haar wel 3 kwartier aan de hand op het harde, die laatste maanden. Maar ze is dus 6 maanden haar stal niet uit geweest tenzij aan een koordje met mij aan het eind.
Begin juli was het dan plots stukken beter. (Ze had toen ook een pot met kruiden gekregen van de DA, die moesten helpen. De naam weet ik niet meer. Het is 5 jaar geleden en mijn geheugen is niet zo fantastisch )
In juli is ze dan pas weer op de wei gegaan en ben ik haar weer aan het werk beginnen zetten. Maar in de maanden daarna als ze dan een hele dag op de wei had gelopen of in de piste had gelopen was het vaak weer veel dikker.
Ik heb toen nog maanden (de hele zomer) elke avond haar sprong afgespoten met een straal koud water. Minstens een kwartier en dan zag je de zwelling slinken. Volgens mij hielp dat echt wel want het werd steeds minder tot het helemaal weg was.
Misschien is dat ook een idee voor Namkje? (ff navragen of dat goed is natuurlijk)

Een jaar later was ze nog eens in die kliniek (ivm haar knieën die een beetje los stonden (gevolg van gewichts/spierverlies)) Toen ze daar was, was haar sprong helemaal droog en slank. En stonden ze daar heel verbaasd te doen dat die zwelling helemaal weg was. Blijkbaar hadden ze dat niet verwacht.