Elfi Verbrugge schreef op woensdag 25 maart 2009, 20:53:


Oké, dan moet het water goed zijn. Bij bepaalde paarden van mensen hier op het forum die gevoelig blijven zou het aan een te hoog ijzergehalte kunnen liggen. Of het echt zo is, is nog af te wachten hoor. In hooi kan het ijzergehalte ook erg hoog zijn.


Heb je er al een keer een natuurlijk bekapper bijgehaald zodat die van dichtbij zijn blik op de hoeven kan werpen?


Ja, rare vetophopingen (manenkam, boven ogen, etc) is een goede aanwijzing op problemen in het lichaam en bij die paarden zie je vaak ook gevoeligheid aan de hoeven. Magnesium helpt bij veel van deze paarden, daarom vroeg ik het.

(@ Katrien: ik mail je zo snel mogelijk maar ik moet nu eerst andere dingen doen..)

Realist schreef op donderdag 26 maart 2009, 18:02:


Goed, ik zeg al niks meer hoor. Ik zeg het ook alleen maar om te helpen maar ik snap dat je het verkeerd hebt opgevat.



Inderdaad. En dan mag je je dus best verdiepen in waarom je dingen zus en zo doet, dat is wat ik doe maar ik mag niks zeggen. Pff, soms


Ik heb toch niks gezegd over jouw paarden? Ik weet niet eens waar je woont Misschien rijd ik er wel eens voorbij, waar is het?


Ben blij dat je toch iets leuk vindt



Dát is dus echt onzin hoor. Ik heb hier twee totaal andere merries: Harisha en Baladeika. Baladeika is in de afgelopen twee jaar slechts twéé keer hengstig geweest en heeft dus ook in die hele twee jaar maar twéé keer gesext met Khani. Als ze niet wil wordt ze niet hengstig, zo werkt dat. Echt waar. Er is ook 0,0 hengstigheidsgedoe ook dan trouwens, niks noppes nada. Khani is ook totaal niet opdringerig oid, er is gewoon niks aan de hand.

Harisha wordt iedere paar weken hengstig en dan wil ze heel graag en soms (heel soms) heb ik bijna medelijden met Khani omdat zij nogal veeleisend is. Als hij erop springt maar het niet goed doet (dat heb je na de zoveelste keer wel eens), dan reageert ze nog beledigd ook ("iee", en een nep trapje). Ik heb natuurlijk niet echt medelijden met Khani want hij kan er ook haast geen genoeg van krijgen. Maar van Haris en Khani is het Haris die het vaakste wil en altijd ligt het initiatief bij de merrie.

Maar je moet natuurlijk niet het beeld voor je hebben van twee voor elkaar wildvreemde paarden, waarvan de merrieeigenaar vindt dat haar merrie dáár NU een veulen van moet. Dat is totaal niet vergelijkbaar. Eigenlijk het verschil tussen een verkrachting en sex tussen mensen die van elkaar houden.


Echt ongelooflijk hard als je weet hoeveel lol de paarden onderling kunnen hebben. Dat ontneem je ze gewoon hatsaflats. Ik vind dat niet eerlijk (maar ja, het is maar een paard).


Ja, ik weet dat niet iedere hengst hengst kan blijven maar hoe méér er zoals die van ons rondlopen hoe beter het is want het is echt een toegevoegde waarde in hun levensvreugde. Maar wel enkel en alleen als je ze natuurlijk houdt, in een kudde met eigen merries of in een mannengroep (hoewel ik toch denk dat ze dan wat missen, maar goed dat is in de natuur ook zo...)

Anja Seijn schreef op donderdag 26 maart 2009, 20:39:


Ook van Frans en mij!!! Gefeliciteerd wees maar blij dat je niet in het natte koude Nederland zit nu.

e m kraak schreef op vrijdag 27 maart 2009, 3:23:


Wij hebben nu twee hengsten in één groep. Heel interessant. Khani (hengst) kon niet meer bij Jack (ruin) want Khani jaagde Jack gewoon wég. Later nog een keer geprobeerd, kon echt niet, helaas.

Omdat Baladeika een hengstveulentje (Khabal) had gekregen hadden we ineens twee hengsten. Het is heel grappig om te zien hoe de verhoudingen nu liggen. De vaste groep deze winter was Khani, Khabal en Baladeika (Haris komt af en toe op visite en staat de rest van de tijd bij haar vriend Jack en 'veulen' Camee). Khabal is heel grappig om te zien. Hij doet nog stééds dat stomme veulensmekken naar Khani, vooral als één van de twee even weg is geweest (Khabal met de step mee of Khani rijdend). Maar toch is Khabal hoger in rang, dat zie je aan het feit dat Khani een stapje opzij doet als hij erbij komt eten en ik zie ook steeds vaker dat Khabal het hem very CLEAR maakt dat Khani moet opzouten want soms jaagt Khabal Khani ergens weg, ondertussen veulensmakkend! Heel idioot gezicht. Erg slijmerig wel de baas spelen (bijten, jagen, bokken), maar toch dat onderdanige smakken en door de benen zakken.

Toch zijn Khabal en Khani vrienden, ze zoeken elkaar steeds op en eten meestal samen en spelen ook leuk. Khabal wordt in augustus vier jaar. Ik hóóp dat Khabal een hengst is die een andere hengst erbij accepteert maar de kans is waarschijnlijk groter dat het mis gaat en dat ik deze twee ook niet meer bij elkaar kan houden. Ik ben er bang voor maar ondertussen hoop ik natuurlijk stiekem dat het tóch lukt.

Het is goed dat Khabal hoger in rang staat want Khani is dus een type dat een ander erbij niet tolereert. Een tijdje na de vasectomie vorig jaar vond Khani ineens dat Khabal ook op moest rotten, net zoals hij dat eerst ook bij Jack vond. Khabal was toen dus drie en Khani vond het wel mooi geweest, hij moest nu maar een eigen groep gaan maken ofzo. Ze stonden toen een tijdje samen na de operatie (moest van de dierenarts). Ik heb toen bedacht dat ik Baladeika er gewoon weer bij zou zetten omdat zij Khabal zijn guardian angel is, zij beschermt haar hartediefje met haar leven. Het werkte perfect: als Khani Khabal ook maar áánkeek dan kwam ze er tussen en zei ze: "bemoei je (*&&*%^% met je zelf en laat mijn schatje met rust!". Een beetje overbeschermend, maar dat werd weer gewoon normaal en nu is dat niet meer zo. Khabal en Khani mogen gewoon rondkloten en zij bemoeit zich er niet mee. Als Khabal bescherming wil sprint hij gewoon naar mammie, en die beschermt hem dan Het is trouwens maanden geleden dat ik dat nog heb gezien, Khabal kan inmiddels zijn eigen boontjes wel doppen. Nu is de dreiging niet meer dat Khani Khabal wegjaagt maar andersom.

Harisha vindt Khani het leukste maar Khabal wil niet dat Khani Harisha dekt. Hij steekt daar vaak een stokje voor (al veulensmekkend laag met zijn hoofd, door zijn benen gezakt ertussen rennen en dan met zijn kont draaien en dreigen te trappen naar Khani, en Khani gaat dan braaf weg...) Ik heb het heel mooi op video, als ik een keer tijd heb zet ik het op youtube.

Het grappige is dat Baladeika denkt dat Harisha een gevaar is voor haar liefje dus komt zij er ook tussen om Haris weer weg te jagen (terwijl Haris normaal hoger in rang staat). Heel interessant om te zien allemaal.

Maar goed, om op de vraag terug te komen over meer hengsten in een groep: het kán lukken maar het kan ook mislukken, houd rekening met het laatste en als het wel lukt is het mooi meegenomen.

veb schreef op donderdag 26 maart 2009, 15:55:


Ik heb een goed idee gekregen Je maakt voor jouw paard gewoon een eetplek waar de shet niet bij kan. Met hoofd hoog eten is niet goed vanwege stof dat dan gemakkelijker naar binnen gaat, en de stand van de onderkaak, gespannen houding rug etc etc. Máár je kan wel een soort "schutting" maken waar jouw paard zijn hals overheen kan doen, daarachter ligt zijn hooi. Arme Shetje kan dr niet bij en wordt dus ook niet te dik :)*

Schutting kun je maken door bijvoorbeeld wat palen de grond in te slaan. Lies Zondag heeft mooie foto's daarvan in het fotoalbum staan bij "huisvesting". Er zijn ook vast nog heel veel andere oplossingen voor dit principe. het mooiste is het als je twee plaatsen maakt natuurlijk want anders staat je paard nog stil omdat hij maar op 1 plaats kan eten

Goed van je bedacht trouwens, om een Shet erbij te lenen.

Katrien Imbrechts schreef op vrijdag 27 maart 2009, 11:18:


Voor mij maakt dat ook geen verschil, groot of klein: allemaal dieren met gevoel en dús net zo belangrijk.


Oké, nou wij hebben er dus 1000 euro per paard voor betaald. Ik zou het werkelijk fantastisch vinden als het voor minder geld kan (voor ons te laat maar goed), want dan zullen meer mensen geneigd zijn om het te doen. 1000 euro heeft iemand er niet gauw voor over.

Wij hebben het laten doen met een kijkoperatie, er was nauwelijks een wond, alleen drie kleine mini gaatjes. Uit die drie kleine gaatjes kwam in de dagen erna een klein beetje geel wondvocht druppelen. Complicatiegevaar was er niet zo erg maar ze werkten uiteraard wel met steriele producten en waren helemaal in groen ingepakt en stonden in een operatiekamer (die wordt, neem ik aan, goed schoongehouden). Paard kreeg ook groene deken op en rondom de operatieplek werd de vacht geschoren en de huid goed ontsmet.

Ik snap niet hoe zoiets gewoon in de weide zou kunnen eigenlijk. Maar ik heb het wel meer gehoord.

In België zit wel een kliniek die het voor, ik geloof 300 euro doet ofzo. Ik wilde daar niet heen omdat ik Khani en Khabal niet zo lang op de trailer wilde zetten en bovendien moeten ze een paar dagen blijven en dan kon ik er niet even langs gaan om te kijken of het wel goed gaat.

Mailtje dat ik heb teruggevonden in mijn mailbox, geschreven door Jan: "Ik heb dit laten doen bij DA Tom Mariën, die werkte toen in een DA kliniek in Morkhoven, maar die kliniek is nu weg.
Tom heef nu zelf een kliniek in Lummen http://www.equitom.co.nr/ Een ander adres dichter bij u in de buurt weet ik niet zo direct, zal ook niet zo makkelijk zijn denk ik, want ik heb ook best lang moeten zoeken om toen een DA te vinden die het wou doen.
Over de operatie zelf was ik best tevreden, hij is, ik dacht 4 dagen in de kliniek geweest en dit is allemaal verlopen zonder problemen.
Het koste toen 10 000 fr."

Ander mailtje van iemand: "Bij ons is het nu bijna zo ver - ik ga het laten doen bij de Lingehoeve in Lienden, omdat dat niet zo ver weg is voor mij." Als je wilt kan ik je met die persoon in contact brengen, ik weet eigenlijk niet hoeveel het daar gekost heeft en hoe het is verlopen.


Gewoon castreren heeft ook risico's.


Nee, mijn Shetje deed het ook en dat was een merrie

Elfi Verbrugge schreef op donderdag 26 maart 2009, 17:55:


Ik vind je geen zaag hoor! Misschien moet je een tijd azijn in de witte lijn spuiten, kijken of het daar beter door wordt, of die witte lijn dan smaller wordt. Als er toch een schimmel in zit dan kan die daar namelijk door weggaan. Gewoon met injectiespuitje zonder naald (het is toch een brede rand).

Smeden in Duitsland schijnen inderdaad niet best te zijn, dat heb ik veel vaker gehoord...

Heb je veel last van haar gevoeligheid. Ik bedoel dus: hoe vaak kom je op een terrein waar ze gevoelig is? Als dat vaak is zou ik geen seconde meer twijfelen en gewoon hoefschoenen kopen. Het is even een aanschaf maar zeker de moeite waard. Meet haar voeten maar op en kijk of de Easyboot glove haar past..

Martina schreef op vrijdag 27 maart 2009, 17:28:


Je kunt het niet 100% zeker weten, behalve als je het dubbelblind hebt getest. Misschien is zo'n onderzoek er wel? Je hebt gelijk hoor, mensen zien verbanden die er helemaal niet hoeven te zijn. Onbewust uiteraard.

Ik ken het spul niet trouwens en wij (onze paarden) hebben nooit koliek. Ja, een keer toen Bala een zak brood had opgegeten (ging vanzelf over). Hoevaak hebben jullie te maken met koliek eigenlijk?

Monique Meijer schreef op zaterdag 28 maart 2009, 6:08:


Owh nee, jezus wat erg. Jouw meisje, jouw alles, zomaar weg. Is er een naam aan de soort koliek gegeven? Een uitleg?

Jeetje meid, héél veel sterkte, ik leef heel erg met je mee en vind het echt heel erg (zit hier met tranen en kippenvel). Al je verhalen over Indy, haar voortgang, haar foto's, maken dat ik (ik denk iedereen hier) het gevoel hadden haar ook te kennen. Nu is dat zomaar weg en ik kan me heel goed voorstellen wat een vreselijke leegte er nu voor jou moet zijn.

Het is wel een troost dat Indy nog zoveel van die mooie momenten heeft meegemaakt en dat is enkel en alleen dankzij jou..

Monique Meijer schreef op zaterdag 28 maart 2009, 17:28:


Het moet extra zwaar zijn als je één paard hebt dat dan ook nog aan huis staat. Alles herinnert je eraan, alles is ineens weg. Ik heb mijn eerste eigen paard ook in moeten laten slapen (hoefbevangenheid, niet best, had helemaal niet gehoeven als ik toen wist wat ik nu weet!), het was vreselijk, ik heb letterlijk drie maanden niet met mijn ogen dicht kunnen liggen, ik moest lezend in slaap vallen want anders zag ik het telkens weer gebeuren. Heel naar, wat een rottijd. Maar ik had het geluk dat het paard niet aan huis stond, dat hij niet zo in m'n leven verwikkeld was. Natuurlijk vind ik het nu heel erg fijn dat m'n schatjes hier bij me thuis staan maar als je dat gewend bent en je dat dat ineens moet missen, moet heel erg hard en confronterend zijn. Ik heb vandaag ook een klote dag gehad door jouw vreselijke bericht, ik kan me voorstellen hoe jij je voelt... Ik hoop heel erg voor je dat je het een goede plek kunt geven en er op een goede manier mee om kunt gaat. Heel erg veel sterkte ermee...

Spirithorses schreef op zaterdag 28 maart 2009, 21:50:


Ja, en denk niet dat weghalen tijdens hengstigheid altijd goed werkt. Bij Harisha is dat onmogelijk. Zij heeft wel een cyclus, dat ze lichamelijk hengstig wordt. Maar: als ze dan niet bij Khani staat, en de hengstigheid is over en ik zet haar dan dus ná de hengstigheid weer bij Khani, dan wordt ze hup binnen een kwartier weer 'hengstig' (laat ze zich dekken, of ze dan vruchtbaar is weet ik niet).

Pien, ik neem aan dat jullie de hengsten ook wel zullen laten helpen, dat ze niet meer vruchtbaar zijn, zonder hun ballen te verliezen? Ik vond het met Khani een heel moeilijke keuze omdat het een mooi en goed paard is, maar volgens mij is het de enige manier om ze echt goed natuurlijk bij elkaar te kunnen hebben zonder gedoe en zonder ongewenste zwangerschappen.