> Realist schreef:
>> Hoe vertaal je dat naar je merries, steeds gedekt maar toch
>> niet drachtig dus veel meer polonaise aan haar lijf dan gewoon
>> is.
Ook al eens erover nagedacht dat het de merrie is die bepaalt of die hengst erop mag? Dat zij het is die uitlokt, zich laat verleiden etc?
Een gezond-in-de-kop-zijnde hengst (oftewel gewend aan het dag en nacht groepsgebeuren) heeft niks met polonaise te maken, deze kent heel nauwgezet de kneepjes van de verleiding; hij geeft aan maar het is weer de merries die bepaalt. Veel mensen denken ten onrechte dat hengsten verkrachters zijn die maar één ding willen. Zo worden ze dan ook te kijk gezet, logisch, als de gefrustreerde eenzaam opgesloten en verlangende stalbeesten het enige voorbeeld zijn dat de doorsnee mens te zien krijgt
>> Maar ja ik ben een tikje erg, bij mij is het gewoon hakkie
>> takkie weg is zakkie, weet het dit is nog onnatuurlijker maar
>> in dit kleine landje zoveel beter dan al die gefrusteerde
>> hengsten want zeg nu zelf veel mensen zijn er niet die de
>> mogelijkheid hebben en de ruimte om een of meerdere hengsten op
>> een natuurlijke manier te houden.
Het 'gewoon hakkie takkie weg zakkie' vind ik erg jammer.
Ik heb het nu bij Maggio meegemaakt, heb nooit eerder een hengst gecastreerd en ik vond het bijzonder ingrijpend, voor ons, voor het dier zelf. Het verandert zo'n dier voorgoed. In Maggio's geval is het een juiste beslissing geweest die zorgvuldig afgewogen werd (voor-nadelen), maar ik krijg het er nog steeds koud van als ik zie/hoor hoe mensen het maar normaal vinden als je een hengst hebt dat je zijn ballen amputeert zodra-ie een paar jaar is.
> Ligt misschien niet aan de ruimte maar vooral aan de vorm van
> houderij en wat er aan gefrustreerde zaken tussen mensenoren
> speelt.
Definately!
Groet, Pien
Warboel
