Elfi Verbrugge schreef op donderdag 26 maart 2009, 17:55:


Ik vind je geen zaag hoor! Misschien moet je een tijd azijn in de witte lijn spuiten, kijken of het daar beter door wordt, of die witte lijn dan smaller wordt. Als er toch een schimmel in zit dan kan die daar namelijk door weggaan. Gewoon met injectiespuitje zonder naald (het is toch een brede rand).

Smeden in Duitsland schijnen inderdaad niet best te zijn, dat heb ik veel vaker gehoord...

Heb je veel last van haar gevoeligheid. Ik bedoel dus: hoe vaak kom je op een terrein waar ze gevoelig is? Als dat vaak is zou ik geen seconde meer twijfelen en gewoon hoefschoenen kopen. Het is even een aanschaf maar zeker de moeite waard. Meet haar voeten maar op en kijk of de Easyboot glove haar past..

Martina schreef op vrijdag 27 maart 2009, 17:28:


Je kunt het niet 100% zeker weten, behalve als je het dubbelblind hebt getest. Misschien is zo'n onderzoek er wel? Je hebt gelijk hoor, mensen zien verbanden die er helemaal niet hoeven te zijn. Onbewust uiteraard.

Ik ken het spul niet trouwens en wij (onze paarden) hebben nooit koliek. Ja, een keer toen Bala een zak brood had opgegeten (ging vanzelf over). Hoevaak hebben jullie te maken met koliek eigenlijk?

Monique Meijer schreef op zaterdag 28 maart 2009, 6:08:


Owh nee, jezus wat erg. Jouw meisje, jouw alles, zomaar weg. Is er een naam aan de soort koliek gegeven? Een uitleg?

Jeetje meid, héél veel sterkte, ik leef heel erg met je mee en vind het echt heel erg (zit hier met tranen en kippenvel). Al je verhalen over Indy, haar voortgang, haar foto's, maken dat ik (ik denk iedereen hier) het gevoel hadden haar ook te kennen. Nu is dat zomaar weg en ik kan me heel goed voorstellen wat een vreselijke leegte er nu voor jou moet zijn.

Het is wel een troost dat Indy nog zoveel van die mooie momenten heeft meegemaakt en dat is enkel en alleen dankzij jou..

Monique Meijer schreef op zaterdag 28 maart 2009, 17:28:


Het moet extra zwaar zijn als je één paard hebt dat dan ook nog aan huis staat. Alles herinnert je eraan, alles is ineens weg. Ik heb mijn eerste eigen paard ook in moeten laten slapen (hoefbevangenheid, niet best, had helemaal niet gehoeven als ik toen wist wat ik nu weet!), het was vreselijk, ik heb letterlijk drie maanden niet met mijn ogen dicht kunnen liggen, ik moest lezend in slaap vallen want anders zag ik het telkens weer gebeuren. Heel naar, wat een rottijd. Maar ik had het geluk dat het paard niet aan huis stond, dat hij niet zo in m'n leven verwikkeld was. Natuurlijk vind ik het nu heel erg fijn dat m'n schatjes hier bij me thuis staan maar als je dat gewend bent en je dat dat ineens moet missen, moet heel erg hard en confronterend zijn. Ik heb vandaag ook een klote dag gehad door jouw vreselijke bericht, ik kan me voorstellen hoe jij je voelt... Ik hoop heel erg voor je dat je het een goede plek kunt geven en er op een goede manier mee om kunt gaat. Heel erg veel sterkte ermee...

Spirithorses schreef op zaterdag 28 maart 2009, 21:50:


Ja, en denk niet dat weghalen tijdens hengstigheid altijd goed werkt. Bij Harisha is dat onmogelijk. Zij heeft wel een cyclus, dat ze lichamelijk hengstig wordt. Maar: als ze dan niet bij Khani staat, en de hengstigheid is over en ik zet haar dan dus ná de hengstigheid weer bij Khani, dan wordt ze hup binnen een kwartier weer 'hengstig' (laat ze zich dekken, of ze dan vruchtbaar is weet ik niet).

Pien, ik neem aan dat jullie de hengsten ook wel zullen laten helpen, dat ze niet meer vruchtbaar zijn, zonder hun ballen te verliezen? Ik vond het met Khani een heel moeilijke keuze omdat het een mooi en goed paard is, maar volgens mij is het de enige manier om ze echt goed natuurlijk bij elkaar te kunnen hebben zonder gedoe en zonder ongewenste zwangerschappen.